Ένας ιστορικός αναδημιουργεί τον Παρθενώνα όπως ήταν το 432 π.Χ.

Τώρα μπορείτε να απολαύσετε τον επιβλητικό Παρθενώνα σε όλη του τη δόξα, χάρη σε μια πολυετή προσπάθεια που συνδύασε την ιστορία και την τρισδιάστατη μοντελοποίηση με υπολογιστή.

Ο αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Juan de Lara, συνδύασε πρωτογενείς πηγές, αστρονομικά δεδομένα και CGI για να αναδημιουργήσει ψηφιακά τον αρχαίο ελληνικό τόπο προσκυνήματος, όπως εμφανιζόταν στους επισκέπτες που έφταναν στο ναό το 432 π.Χ.

Το αποτέλεσμα προσφέρει μια εκπληκτική εικόνα ενός από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα της αρχαιοελληνικής περιόδου και αποτελεί πρότυπο για την ψηφιακή αναπαράσταση πολλών άλλων σημαντικών ιστορικών τοποθεσιών για ερευνητές, ιστορικούς και επισκέπτες μουσείων.

«Αν τα ερείπια του Παρθενώνα φαίνονται μεγαλοπρεπή ακόμη και 2.500 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, φανταστείτε πώς ήταν ο ναός στην ακμή της επιρροής του», αναφέρει το Popular Science.

Η κατασκευή του κτιρίου, διαστάσεων 69 x 30 μέτρων, ολοκληρώθηκε το 438 π.Χ., αν και χρειάστηκαν άλλα έξι χρόνια για να ολοκληρωθούν οι διακοσμήσεις και τα έργα τέχνης από τους τεχνίτες.

Αν και σήμερα σώζονται μόνο τμήματα του εξωτερικού κτιρίου, ιστορικές αναφορές περιγράφουν έναν αξιοθαύμαστο τόπο προσκυνήματος αφιερωμένο στην Αθηνά, θεά της σοφίας, της χειροτεχνίας και του πολέμου.

«Με βάση τα στοιχεία που κατάφερα να συγκεντρώσω, η οπτική εμπειρία κάθε ναού, καθώς και τα τελετουργικά που τελούνταν σε αυτόν, διέφεραν σημαντικά ανάλογα με τη θεότητα που λατρευόταν, την προέλευση του λατρευτικού κινήματος και τη γεωγραφική θέση του ναού», εξήγησε ο ντε Λάρα σε συνέντευξή του στις 6 Μαΐου στο Cambridge Core.

«Ωστόσο, από τον 5ο αιώνα π.Χ. και καθώς προχωράμε στην ελληνιστική περίοδο, παρατηρείται μια σημαντική αύξηση στη συνειδητή σκηνοθεσία της θρησκευτικής εμπειρίας».

Στο κέντρο του ναού βρισκόταν ένα άγαλμα της προστάτιδας του, Αθηνάς, ύψους σχεδόν 12 μέτρων, σχεδιασμένο από τον διάσημο γλύπτη Φειδία.

Ιστορικές αναφορές υποδεικνύουν ότι το μνημείο ήταν χρυσελεφάντινο, δηλαδή κατασκευασμένο από χρυσό και ελεφαντόδοντο.

Προηγούμενες μελέτες παρόμοιας εικονογραφίας υποδηλώνουν ότι το άγαλμα της θεάς του Παρθενώνα κατασκευάστηκε με μια τεχνική που περιελάμβανε το ξετύλιγμα και το μαλάκωμα του ελεφαντόδοντου για τη δημιουργία λεπτών φύλλων, τα οποία στη συνέχεια κολλούσαν μεταξύ τους από τεχνίτες.

Η περιβάλλουσα δομή του ναού κατασκευάστηκε κυρίως από μάρμαρο και άλλα λιθόκτιστα και γυαλισμένα πετρώματα, ώστε να ενισχυθεί η φυσική τους φωτεινότητα.

Το άγαλμα ήταν επίσης τοποθετημένο με τέτοιο τρόπο, ώστε οι δεξαμενές νερού, τα παράθυρα και οι φεγγίτες του Παρθενώνα να τονίζουν ακόμη περισσότερο το μεγαλείο της θεότητας.

Αρχαιολογικές αναλύσεις δείχνουν ότι οι συνοδοί συνήθως διατηρούσαν το εσωτερικό του Παρθενώνα αμυδρά φωτισμένο και άναβαν άφθονο θυμίαμα για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα δέους και ευλάβειας.

Μάλιστα, η θέση και η γωνία του αγάλματος της Αθηνάς έκαναν το φως της αυγής να πέφτει απευθείας πάνω στα χρυσά της ρούχα.

«Φανταστείτε να μπαίνετε στον Παρθενώνα — τα μάτια σας, ακόμα κουρασμένα από το έντονο φως του ήλιου έξω, προσαρμόζονται σιγά-σιγά στο σταδιακό σκοτάδι μέσα», είπε ο de Lara στο Arkeonews.

«Καθώς το φως του ήλιου διεισδύει από την είσοδο του ναού, προσπίπτει στον χρυσό με μια φωτεινή κάθετη ακτίνα. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα που ήθελαν να δημιουργήσουν οι αρχιτέκτονες και ο Φειδίας. Πρέπει να ήταν μαγικό».

Ο de Lara έχει δημιουργήσει μια ειδική ιστοσελίδα για το έργο «Παρθένος 3D» και ελπίζει ότι η προσέγγισή του θα εμπνεύσει και άλλους να πραγματοποιήσουν παρόμοιες αναπαραστάσεις άλλων διάσημων ιστορικών μνημείων.

Αυτές θα μπορούσαν στη συνέχεια να ενσωματωθούν σε εκθέσεις μουσείων, καθώς και σε συσκευές εικονικής πραγματικότητας, ώστε να προσφέρουν μια άμεση εμπειρία από αυτά τα θαύματα του αρχαίου κόσμου.