Εκείνοι που αποφάσισαν να μην το βάλουν κάτω

Τον περασμένο Μάρτιο οι ποδοσφαιρόφιλοι όλου του κόσμου και κυρίως οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα, άκουγαν σοκαρισμένοι την είδηση ότι ένας από τους καλύτερους παίκτες ποδοσφαίρου, ο Γάλλος Ερίκ Αμπιντάλ, διαγνώστηκε με όγκο στο συκώτι και άμεσα έπρεπε να χειρουργηθεί. Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, όλοι έβλεπαν στον τελικό αγώνα του Champions League τον γάλλο ποδοσφαιριστή να παίζει στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης και να σηκώνει τιμητικά το κύπελλο. Σε δηλώσεις που είχε κάνει ο παίκτης της Μπαρτσελόνα μετά την περιπέτεια που είχε, τόνισε πως το να παλεύει τον καρκίνο ήταν το δικό του... Champion League. «Βλέπω τη ζωή με διαφορετικό μάτι. Πολλά πράγματα που νόμιζα ότι ήταν χρήσιμα ή σημαντικά, τώρα δεν είναι. Γι' αυτό πούλησα όλα μου τα αυτοκίνητα. Αλλωστε, όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα σαν το δικό μου, τα αυτοκίνητα δεν έχουν καμία αξία», είχε πει στους δημοσιογράφους. Κατάφεραν να εντοπίσουν τη θετική πλευρά στις δυσκολίες που κάθε φορά τους εμφανίζονταν. Για κάποιους η μάχη με μία σοβαρή ασθένεια ήταν απλά η αφορμή για να αναθεωρήσουν κάποια πράγματα και να κάνουν μία νέα αρχή. Ακόμη κι αυτοί, οι οποίοι είδαν την επαγγελματική τους πορεία να αλλάζει δρόμο μέσα σε μία νύχτα, μπόρεσαν να ξανασταθούν στα πόδια τους. Πέντε άνθρωποι μιλούν στα «ΝΕΑ» για τη δύναμη που χρειάστηκε να αλλάξουν τα πράγματα. Η Ελευθερία. Στα τέλη του 2008, σε ηλικία 30 ετών, διαγνώστηκε με όγκο στον θύμο αδένα. Λίγες εβδομάδες αργότερα χειρουργήθηκε και άρχισαν οι βαριάς μορφής χημειοθεραπείες. Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού και οι πολυήμερες νοσηλείες στα νοσοκομεία ήταν για την Ελευθερία Δαρζέντα καθημερινότητα. «Είχα εγκλωβιστεί στο σπίτι, δεν δούλευα κι έπρεπε να απασχολήσω τον εαυτό μου, να μην αισθάνομαι πια άρρωστη», λέει στα «ΝΕΑ». Δύο κορδέλες και πέντε χάντρες ήταν η αρχή. Ηθελε να φτιάξει ένα κόσμημα για την ίδια, μόνο και μόνο για να ανέβει η ψυχολογία της. Το ένα κόσμημα έφερε το δεύτερο και οι δύο κορδέλες έγιναν 102. «Την περίοδο των πολλών χημειοθεραπειών, της νοσηλείας στο νοσοκομείο εμένα μου έδινε δύναμη, εκτός από τη στήριξη της οικογένειάς μου και του μικρού μου γιου, η σκέψη ότι κάνω κάτι, ότι δημιουργώ ξανά, ότι μπορώ να κάνω πράγματα ακόμη και σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο για τη ζωή μου». Ετσι προέκυψε η ιδέα του «Φανταχτερού». Αρχικά έκανε εργαστήριο την κουζίνα της, ξυπνούσε το πρωί και άρχιζαν οι δημιουργικές ώρες, μέχρι αργά το βράδυ. «Είχα νικήσει κυρίως ψυχολογικά τον καρκίνο κι αυτό μ' έκανε να ανακαλύψω τις δυνάμεις που έκρυβα». Πλέον, η Ελευθερία δημιουργεί κοσμήματα και χειροποίητες κατασκευές στο εργαστήριό της στον Αγιο Δημήτριο, αφήνοντας πίσω τον φόβο της ασθένειας.