Διεθνής Ημέρα ενάντια στην Ομοφοβία, την Αμφιφοβία και την Τρανσφοβία: Αποδομώντας τους μύθους για τα τράνς άτομα

Η φετινή ημέρα ενάντια στην Ομοφοβία, τηνΑμφιφοβία και την Τρανσφοβία έρχεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή.

Σε όλο τον κόσμο, βιώνουμε μια απότομη και επικίνδυνη αναζωπύρωση της τρανσφοβίας: στα κοινοβούλια και τις πολιτικές, στους τίτλους των εφημερίδων και τα hashtag, αλλά και στους δρόμους, όπου η ασφάλεια των τρανς ατόμων είναι όλο και πιο αβέβαιη.

Αυτή η αυξανόμενη αντίδραση δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά μέρος μιας συντονισμένης προσπάθειας από πολιτικούς, πολιτιστικούς και μέσων ενημέρωσης κύκλους να υπονομεύσουν τα δικαιώματα και

την ορατότητα που έχουν κερδηθεί με τόσο κόπο.

Ακολουθεί μια επισκόπηση των βασικών παραγόντων που συμβάλλουν σε αυτή την ανησυχητική τάση:

Πολιτική Αντίδραση και Νομοθεσία

Σε πολλές χώρες, συντηρητικά πολιτικά κινήματα προωθούν περιορισμούς στα δικαιώματα των τρανς ατόμων.

Στις ΗΠΑ, αρκετές πολιτείες απαγορεύουν ιατρικές παρεμβάσεις για ανήλικα τρανς άτομα, περιορίζουν τη συμμετοχή τους στον αθλητισμό και τη συζήτηση για την ταυτότητα φύλου στα σχολεία. Αν και παρουσιάζονται ως μέτρα προστασίας, ουσιαστικά περιθωριοποιούν τις τρανς κοινότητες και εντείνουν τον κοινωνικό διχασμό.

Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και Διαδικτυακό Μίσος

Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης διευκολύνουν τη διάδοση τρανσφοβικού περιεχομένου. Η ανωνυμία ενισχύει τη ρητορική μίσους, με μελέτες να καταγράφουν υψηλά επίπεδα κακοποίησης τρανς ατόμων στο διαδίκτυο, χωρίς επαρκή μηχανισμούς λογοδοσίας.

Πολιτισμικοί και Κοινωνικοί Παράγοντες

Η τρανσφοβία βασίζεται σε παγιωμένες κοινωνικές αντιλήψεις για το φύλο.

Τα τρανς άτομα συχνά θεωρούνται απειλή για την «παραδοσιακή τάξη», προκαλώντας αντιδράσεις που οδηγούν σε αποκλεισμό. Σε περιόδους κρίσης, οι περιθωριοποιημένες ομάδες, όπως οι τρανς, γίνονται συχνά αποδιοπομπαίοι τράγοι.

Μέσα Ενημέρωσης και Παραπληροφόρηση

Ο τρόπος με τον οποίο τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τα τρανς ζητήματα επηρεάζει έντονα την κοινή γνώμη. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυξάνεται η αρνητική κάλυψη, ενώ στις ΗΠΑ δεξιά μέσα διαδίδουν θεωρίες συνωμοσίας και ηθικούς πανικούς, παρουσιάζοντας τα τρανς άτομα ως απειλή για τα παιδιά και τις κοινωνικές αξίες.

Ακολουθούν δύο από τους πιο συνηθισμένους «μύθους» που παρουσιάζονται στην ρητορική του τρασφοβικού λόγου:

Μύθος 1: Οι τρανσέξουαλ είναι αφύσικοι

Αυτός ο μύθος συγχέει τη σημαντική διάκριση μεταξύ φύλου και κοινωνικού φύλου.

Το φύλο αναφέρεται σε ένα σύνολο αντιληπτών βιολογικών διαφορών μεταξύ ανδρών και γυναικών, αν και η βιολογία του φύλου ποικίλλει με πολύπλοκους τρόπους.

Το κοινωνικό φύλο, με τη σειρά του, αναφέρεται στους τρόπους με τους οποίους αυτές οι βιολογικές διαφορές γίνονται αντιληπτές, εκφράζονται και κατηγοριοποιούνται.

Σε αντίθεση με το φύλο, το οποίο είναι αμετάβλητο και σταθερό, το κοινωνικό φύλο είναι ρευστό.

Οι εκφράσεις του κοινωνικού φύλου ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με την εποχή, τον τόπο και το άτομο, όπως έχουν δείξει ανθρωπολόγοι και άλλοι.

Σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το κοινωνικό φύλο με διαφορετικούς τρόπους.

Ορισμένες κοινωνίες έχουν ένα τρίτο φύλο, όπως οι χίτζρα στην Ινδία, ενώ πολλές κοινότητες των ιθαγενών Αμερικανών έχουν μια κοινωνική φύση που ονομάζεται «δύο πνεύματα».

Άλλοι πάλι θεωρούν τον εαυτό τους ως μη δυαδικό (non binary). Οι αντιλήψεις για το φύλο διασταυρώνονται επίσης με συστήματα εξουσίας όπως ο αποικιοκρατισμός και η πατριαρχία.

Τα τρανσέξουαλ άτομα, που υπάρχουν από παλιά στην ιστορία, στην πράξη βιώνουν ασυμφωνία με την ταυτότητα φύλου που τους αποδόθηκε κατά τη γέννησή τους.

Μύθος 2: Οι τρανσέξουαλ είναι επικίνδυνοι

Ο δεύτερος μύθος υποστηρίζει ότι οι τρανσέξουαλ άνθρωποι είναι ανώμαλοι και αποτελούν απειλή.

Μια εκδοχή αυτού του μύθου επικεντρώνεται στην συνωμοσιολογική πεποίθηση ότι οι LGBTQ+ άνθρωποι και οι σύμμαχοί τους «προετοιμάζουν» τα παιδιά να υιοθετήσουν queer και/ή τρανσέξουαλ ταυτότητες.

Οι άνθρωποι που υποστηρίζουν αυτή την άποψη συχνά περιγράφουν τις θεραπείες αλλαγής φύλου ως «ακρωτηριασμό» των αθώων σωμάτων των παιδιών.

Αυτός ο μύθος συχνά παρουσιάζει τα τρανς άτομα ως αδίστακτα, καιροσκόπα και εκμεταλλευτικά.

Αυτή η τελευταία λογική παρουσιάζει τα τρανς άτομα ως απειλή: την ιδέα ότι είναι αρπακτικά, ψυχικά άρρωστα, βίαια, «δαίμονες» και ακόμη και «τρανς τρομοκράτες».

Η πραγματικότητα: Τα τρανς άτομα είναι αυτά που βρίσκονται σε κίνδυνο

Αυτές οι διαφορετικές εκδοχές του μύθου ότι η τρανς ταυτότητα είναι ανώμαλη και επικίνδυνη έχουν διαψευσθεί ευρέως και επανειλημμένα.

Στην πραγματικότητα, οι τρανς άνθρωποι είναι αυτοί που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Τα LGBTQ+ άτομα έχουν αντιμετωπίσει μια μακρά ιστορία βίας και διώξεων, μεταξύ άλλων και κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία. Πιο πρόσφατα, η εχθρότητα προς τα queer άτομα έχει αυξηθεί ραγδαία, ειδικά η εχθρότητα προς την τρανς κοινότητα και τα άτομα που δεν συμμορφώνονται με τα έμφυλα πρότυπα.

Τα τρανς άτομα υποφέρουν από υψηλότερα από το κανονικό ποσοστά βίας και σωματικής και σεξουαλικής επίθεσης, μεταξύ άλλων και στα σχολικά μπάνια.

Αναφέρουν υψηλά επίπεδα παρενόχλησης, μεταξύ άλλων και στο διαδίκτυο, καθώς και αυτοκτονικές τάσεις.