Διασυρμός ενόψει

Η ουσία της υπόθεσης με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τον οργανισμό που διανέμει τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στους αγρότες, είναι η εξής: όταν η Ελλάδα κλέβει για τους Ελληνες, τότε το θέμα είναι εθνικό και, φυσικά, δεν μιλάμε για κλοπή ή απάτη. (Οσον αφορά τη γενική ισχύ της αρχής, υπενθυμίζω ότι τίποτα δεν μίσησαν περισσότερο εκείνοι που ήθελαν τη χώρα έξω από την Ευρώπη, σε ρόλο Κούβας της Μεσογείου, όσο

τη φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», που εξέφραζε την ωμή αλήθεια.) Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, το θέμα υπερβαίνει την ποινική διάστασή του, γι’ αυτό και οι σχετικοί όροι είναι ακατάλληλοι, μολονότι τη διαλεύκανσή του έχουν αναλάβει στελέχη της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Είναι θέμα εθνικό, δηλαδή υπεράνω της ανθρώπινης μικρότητας και πράξεων ποταπών όπως η απορρόφηση ευρωπαϊκών πόρων με βάση πλαστά στοιχεία.

Για τον λόγο αυτόν, θα ακούσετε κυβερνητικούς παράγοντες, λ.χ. τον αρμόδιο υπουργό, Κώστα Τσιάρα, να τονίζουν ότι το θέμα χρειάζεται διακριτικότητα στον χειρισμό του από τα ΜΜΕ, ότι υπάρχει κίνδυνος στιγματισμού των αθώων ή ακόμη κίνδυνος δυσφήμησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, η οποία συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Εν ολίγοις, αυτό που υπαινίσσεται ο κ. Τσιάρας με τις προειδοποιήσεις του είναι ότι το θέμα εγκυμονεί τον κίνδυνο της εθνικής ξεφτίλας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και – μια υπόθεση κάνω – αν τα αποτελέσματα της έρευνας αποκαλύψουν εθνική ξεφτίλα, τότε αυτό θα σημαίνει νέα Τέμπη για την κυβέρνηση, με θύμα την ευρωπαϊκή φήμη της χώρας, που αυτή η κυβέρνηση αποκατέστησε.

Στο μέγεθος του επικείμενου κινδύνου ίσως οφείλεται η απάντηση που έδωσε ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην αρνητική  δημοσιότητα, σχετικά με την έρευνα στη διαχείριση του οργανισμού από το 2017 μέχρι προσφάτως, γιατί η προχειρότητα και η ασάφεια του κειμένου προξενούν κατάπληξη. Δύσκολο να μην υποψιάζεσαι ότι γράφτηκε υπό το κράτος πανικού, όταν, λ.χ., διαβάζεις ότι η έρευνα «συνέπεσε με την από μέρους μας ανάδειξη της μη αποδεκτής απόσπασης της κας Τυχεροπούλου από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία». Δηλαδή; Δεν καταλαβαίνεις και δεν έχει σημασία να προσπαθήσεις, γιατί αν επρόκειτο για ένα ισχυρό επιχείρημα δεν θα το εξουδετέρωναν με την ασάφεια που προδίδει αβεβαιότητα.

Στο τέλος της ανακοίνωσης, λένε και το παραπονάκι τους – με μια ντροπαλότητα, που τολμώ να πω ότι αγγίζει τον αναγνώστη: «Μας ξάφνιασε επίσης το γεγονός ότι παρ’ όλο ότι η έρευνα είναι μυστική, με την άφιξη της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και των Ελεγκτικών Αρχών, εγκαταστάθηκε τηλεοπτικό συνεργείο στην κεντρική είσοδο του οργανισμού, ενώ ταυτοχρόνως πλειάδα ηλεκτρονικών μέσων αρθρογραφούσε για την πραγματοποίηση της έρευνας». Και παραμένει μυστική η έρευνα, δεν βγαίνουν οι Αρχές να ενημερώνουν γι’ αυτά που κάνουν. Κάνει και ο Τύπος όμως τη δουλειά του: κάποιοι δημοσιογράφοι που παρακολουθούν τον συγκεκριμένο τομέα το πήραν χαμπάρι και το κοινοποιούν. Ετσι γίνεται στις χώρες όπου ισχύει η ελευθερία του Τύπου, δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να ενοχλείται ο ΟΠΕΚΕΠΕ.

Υστερόγραφο. Αν η κυβέρνηση το εννοεί σοβαρά ότι θα αναμορφώσει εκ βάθρων τη λειτουργία του Οργανισμού, ας ξεκινήσει με μια νέα επωνυμία. Ηχητικά, το «οπεκεπέ» είναι ό,τι πιο σαχλό και ηλίθιο! Παραπέμπει σε παιδικό καρτούν της κρατικής τηλεόρασης του Βιετνάμ ή σε ιαπωνικό μάνγκα. Ενας οργανισμός που ακούει στο γελοίο όνομα «οπεκεπέ» δεν μπορεί να εξελιχθεί σε τίποτα σοβαρό. Με τέτοιο όνομα πώς να πας μπροστά στη ζωή;

ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

Την παραμονή της Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων, ο Σωκράτης Φάμελλος επισκέφθηκε το Μουσείο Μέριμνας Ποντίων Κυριών, στη Θεσσαλονίκη, και μετά είπε το εξής: «Αναλαμβάνουμε την ευθύνη από δω και μπρος να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην έχουμε προσφυγιά, να μην έχουμε πόνο». Πρώτα, να ομολογήσω ότι τον θαυμάζω που το είπε χωρίς να γελάσει. Ομως, γιατί μόνο για την προσφυγιά και τον πόνο θα κάνει ό,τι μπορεί για να εξαλειφθούν; Γιατί, Σωκράτη, δεν κάνεις κάτι και για τον πόλεμο ή, ακόμη καλύτερα, για την αδικία γενικώς στη ζωή; Τι σε εμποδίζει να αναλάβεις και για αυτά την αγωνιστική ευθύνη, αφού είναι όσο εφικτά και τα άλλα που υποσχέθηκες; Ο Σωκράτης, όμως, δεν ακούει τις σειρήνες! Είναι πάντα μετρημένος, γι’ αυτό αναλαμβάνει την ευθύνη μόνο για την προσφυγιά και τον πόνο. Αν έβαζε μέσα και τον πόλεμο, τις ασθένειες, τα κουνούπια κ.λπ., θα αναρωτιόμασταν αν μας δουλεύει…