Χριστουγεννιάτικοι ήρωες της μεγάλης οθόνης

Τα κινηματογραφικά στούντιο το γνωρίζουν, γι' αυτό και φροντίζουν να τις ανανεώνουν σταθερά κάθε χρόνο - δίχως αυτό να σημαίνει πως όλες αξίζουν μια θέση στη καρδιά μας.

Ναι, «στη καρδιά μας» έγραψα γιατί πού αλλού θα μπορούσε να στοχεύει μια χριστουγεννιάτικη ταινία;
Το πνεύμα των Χριστουγέννων βέβαια ολοένα και βαριανασαίνει όσο περνούν τα χρόνια, γι' αυτό ίσως και τα ανάλογα φιλμ έγιναν όλο και πιο σκοτεινά (τουλάχιστον τα… καλύτερα από αυτά). Πέραν των ταινιών, όμως, υπάρχουν και οι ήρωές τους. Και αυτούς ξεχωρίζουμε εδώ, σε αυτή τη λίστα που περιλαμβάνει κλασικά και νεότερα φιλμ όπως και ταινίες που δεν ξεχώρισαν για την κινηματογραφική τους αξία αλλά για την ειλικρίνεια των συναισθημάτων τους. Ξεκινάμε:
Φρανκ Κρος(Μπιλ Μάρεϊ)
«Πάρτι φαντασμάτων» (1988)Από όλες τις αναπροσαρμογές / διασκευές / μεταφορές του Σκρουτζ στη μεγάλη οθόνη (και θα ακολουθήσει άλλη μία), αυτή εδώ είναι η πιο παιχνιδιάρικη και η πιο ανατρεπτική, κυρίως χάρη στην παρουσία του Μπιλ Μάρεϊ. Ο σπουδαίος αμερικανός κωμικός, εδώ στον ρόλο κυνικού διευθυντή προγράμματος τηλεοπτικού καναλιού, δείχνει να αυτοσχεδιάζει αδιάκοπα και όταν ένα μέλος τηλεοπτικού συνεργείου τον ρωτάει πώς θα «εφαρμόζει» ψεύτικα κέρατα ταράνδου στα κεφαλάκια γλυκύτατων χάμστερ για τις ανάγκες ενός διαφημιστικού, αυτός του απαντά: «Δοκίμασες με συρραπτικό;». Εμπενίζερ Σκρουτζ (Μάικλ Κέιν)
«Τα κάλαντα των Μάπετ» (1992)Υπό άλλες συνθήκες, η εικόνα του Μάικλ Κέιν να σιγοτραγουδά παρέα με τα μάπετ κάπως δεν... κολλάει. Ως Εμπενίζερ Σκρουτζ, όμως, ο «κόκνεϊ» ηθοποιός μπαίνει αμέσως στο πετσί του ρόλου (ίσως είναι και ένας από τους καλύτερους Σκρουτζ στο σινεμά) και η διανομή (με τους γέρους του θεωρείου εξόχως λειτουργικούς ρε ρόλους φαντασμάτων) παραμένει εμπνευσμένη. Στοπ-καρέ στον Γκόνζο σε ρόλο αφηγητή!
Τα Γκρέμλινς«Γκρέμλινς» (1984)«Χιόνια στο καμπαναριό που Χριστούγεννα σημαίνει» και τα φρικαλέα πλασματάκια αυτής της παραγωγής του Στίβεν Σπίλμπεργκ φροντίζουν να φέρουν το απόλυτο χάος σε μικρή επαρχιακή κωμόπολη, όταν ο μικρός πρωταγωνιστής κάνει το ολέθριο λάθος να τα ταΐσει μετά τα μεσάνυχτα. Κουβαλά πολλά από τις σκοτεινές σελίδες των ευρωπαϊκών παραμυθιών στις σημάνσεις του, αλλά είναι η φάρσα αυτή που σου μένει. Γκρέμλινς στο καμπαναριό, πάει όλο το χωριό. Μπάντι (Γουίλ Φερέλ)
«Το ξωτικό των Χριστουγέννων» (2003)Ενα μικρό αγόρι μπαίνει κατά λάθος στον σάκο του Αγιου Βασίλη, ο οποίος τον παίρνει μαζί του μέχρι τον Βόρειο Πόλο, όπου ο αταίριαστος επισκέπτης υιοθετείται από οικογένεια ξωτικών, ενώ προσπαθεί να περάσει απαρατήρητος. Ως ενήλικος όμως θα επιστρέψει στη Νέα Υόρκη... Ιδέα από τις λίγες, που ακόμη και αν «εκτελείται» κάπως μουδιασμένα, αναπληρώνει τους χαμένους πόντους από την παρουσία του Γουίλ Φερέλ που κουβαλά μια τρυφερή αλλά, και λόγω των συνθηκών, ξεκαρδιστική παιδική αθωότητα στο βλέμμα που σε πείθει με την πρώτη ματιά.
«Γκριντς» (Τζιμ Κάρεϊ)
«Ο κατεργάρης των Χριστουγέννων» (2000)Βασισμένος σε έναν παραδοσιακό αμερικανικό μύθο (κι ας