Χαρτογιακάδες

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κρύβει τη φιλοδοξία του να μετακομίσει κάποια στιγμή στην Ευρώπη. Ενα σενάριο τον ήθελε να καλοβλέπει τη θέση του Αντόνιο Κόστα στο τιμόνι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αν η θητεία του τελευταίου δεν ανανεωθεί στα μέσα του 2027, αλλά αυτό θα προϋπέθετε ανάληψη της ηγεσίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από σοσιαλιστή αφού δεν γίνεται να έχει η Κεντροδεξιά όλα τα πόστα. Πιο ρεαλιστική μοιάζει έτσι η διεκδίκηση της προεδρίας της Κομισιόν όταν λήξει η θητεία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στα τέλη του 2029. Το κακό για τον Πρωθυπουργό είναι ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα μπορεί

να συμβούν πολλά. Αν όμως βγει αλώβητος, μπορεί πάντα να πει ότι η μετακίνησή του στα ευρωπαϊκά σαλόνια ύστερα από δέκα χρόνια εξουσίας στην Ελλάδα θα ήταν ύψιστη τιμή όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα.

Υπάρχουν δύο αγκάθια. Το ένα είναι να πειστούν οι Ευρωπαίοι ότι ο Μητσοτάκης δεν κουκουλώνει, λύνει. Μαθαίνει έκπληκτος, ας πούμε, ότι στενός του συνεργάτης παρακολουθούσε φίλους και αντιπάλους και κινεί γη και ουρανό να αποκατασταθεί η τάξη. Συνειδητοποιεί συγκινημένος ότι πνίγηκαν σε περίεργες συνθήκες εκατοντάδες φουκαράδες όταν βυθίστηκε το σαπιοκάραβο που τους μετέφερε και ψάχνει να βρει τι έφταιξε με τις συνθήκες. Ακούει συντετριμμένος ότι σκοτώθηκαν δεκάδες νέοι άνθρωποι σε σύγκρουση δύο τρένων και δίνει εντολή να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι και να ληφθούν όλα τα μέτρα για να μην επαναληφθεί μια τέτοια τραγωδία.

Το άλλο αγκάθι λέγεται Βασίλης Κικίλιας. Οχι, ο υπουργός Ναυτιλίας δεν ανταγωνίζεται τον Πρωθυπουργό για τη θέση της Ούρσουλα. Πρέπει όμως να πειστεί να μετριάσει την απέχθειά του για τους ευρωπαίους ηγέτες προτού ενταχθεί και ο πολιτικός του προϊστάμενος στην οικογένειά τους. Να, προχθές, με αφορμή το Μεταναστευτικό, τους χαρακτήρισε «χαρτογιακάδες που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου στις Βρυξέλλες» και «δεν είναι ικανοί να χωρίσουν δυο γαϊδάρων άχυρα και να βοηθήσουν τους λαούς της Ευρώπης». Μίλησε επίσης για «περίεργες δικογραφίες». Μια τέτοια φρασεολογία μπορεί να ήταν ταιριαστή με την πρώτη περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου, δύσκολα όμως στέκει σε μια κυβέρνηση που θέλει να στείλει τον επικεφαλής της να εκπροσωπήσει την Ευρώπη.

Οπως θα έπρεπε επίσης να έχει μάθει ο Κικίλιας από τον προκάτοχό του, η Ελλάδα χρειάζεται καλές σχέσεις με την Ευρώπη για έναν επιπλέον λόγο: για να εξασφαλίζει κοινοτικά κονδύλια. Η Frontex έχασε την υπομονή της με την Ελλάδα, οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα και το Human Rights Watch μας κατακεραυνώνουν για το κράτος δικαίου και την ελευθερία του Τύπου, καλό είναι να μην ακολουθήσουν κι άλλοι.

Τη λύση, βέβαια, μπορεί να τη δώσει πάντα ένας ανασχηματισμός. Ομως ο Κικίλιας μπορεί να θέλει να γίνει αύριο πρωθυπουργός, δεν διώχνεις εύκολα έναν δελφίνο, είναι θέμα δεοντολογίας, είναι θέμα σεβασμού.

Keywords
Τυχαία Θέματα