Μπλεγμένοι στο Τρίγωνο του Διαβόλου

Δέκα μέρες τώρα, οι ισραηλινοί ηγέτες συζητούν πώς θα απαντήσουν στην πυραυλική επίθεση του Ιράν.

Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου μπορεί να συνομίλησε τηλεφωνικά επί μία ώρα με τον αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν την Τετάρτη – που τον παρότρυνε να μη χτυπηθούν ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις –, όμως κανείς δεν ξέρει εάν θα τον ακούσει.

Αντίθετα, η αναβολή του ταξιδιού του ισραηλινού υπουργού Αμυνας Γιόαβ Γκάλαντ στις ΗΠΑ φαίνεται να περιπλέκει τον συντονισμό των ενεργειών των δύο πλευρών. Ισραήλ, Ιράν και

Αλλωστε, γράφει η ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτζ», ο Νετανιάχου δείχνει να προσπαθεί να εμπεδώσει μια αφήγηση εθνικής αναγέννησης έχοντας ουσιαστικά εγκαταλείψει τους ομήρους στη μοίρα τους.

«Η συντριπτική πλειοψηφία των Ισραηλινών φαίνεται να αναγνωρίζει ότι η εικόνα είναι περίπλοκη», γράφει ο Αμος Χάρελ. «Δεν φαίνεται να είμαστε κοντά σε μια νίκη στον πόλεμο». Ούτε μια συμφωνία τερματισμού του πολέμου διαφαίνεται στον ορίζοντα.

«Είναι πιθανό οι εχθροί του Ισραήλ, που μέχρι πριν από λίγους μήνες φαντασιώνονταν σχέδια για την καταστροφή του, τώρα να προετοιμάζονται για έναν μακρύ πόλεμο φθοράς, στον οποίο ελπίζουν ότι το τίμημα για τον άμαχο πληθυσμό και την οικονομία του Ισραήλ θα είναι τόσο μεγάλο ώστε να υπονομεύσει μακροπρόθεσμα τη θέση της χώρας».

Η επίθεση του Ιράν δείχνει έναν δύσκολο δρόμο.

Η Τεχεράνη εκτόξευσε 181 πυραύλους και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν αναλύσεις δορυφορικών φωτογραφιών που δείχνουν ότι ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς έπληξε στρατιωτικές βάσεις. Το Iron Dome, ο Σιδηρούς Θόλος για την αεράμυνα, δεν είναι σχεδιασμένος για βαλλιστικούς πυραύλους.

Ετσι το μεγαλύτερο μέρος της άμυνας έπεσε στα συστήματα Arrow και David’s Sling, που έχουν πολύ μεγαλύτερο κόστος αναχαίτισης. Μια σωστή αμυντική πολιτική, λοιπόν, περιλαμβάνει καθορισμό προτεραιοτήτων και άρα ανάληψη υπολογισμένων κινδύνων.

Ο μοναδικός ιρανικός πύραυλος που έπεσε στο Χοντ Χασαρόν κατέστρεψε 500 σπίτια και διαμερίσματα. Ενα άμεσο χτύπημα σε πολυώροφο κτίριο, αντί σε ανοιχτό χώρο, θα μπορούσε κάλλιστα να προκαλέσει τεράστιο αριθμό θυμάτων.

Μετά την ιρανική επίθεση, ο Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι θα ακολουθήσει σκληρή ισραηλινή απάντηση.

Ειδικοί και απόστρατοι αξιωματικοί, προφανώς σοκαρισμένοι από το γεγονός ότι αυτή τη φορά η απειλή χτύπησε κοντά στα σπίτια τους, συναγωνίστηκαν μέσα στα τηλεοπτικά στούντιο για το ποιος θα εκτοξεύσει τις πιο σκληρές απειλές κατά του Ιράν.

Αλλά, συνεχίζει το δημοσίευμα, όσο περνάει ο καιρός, τόσο μεγαλώνει η υποψία ότι το Ισραήλ θα πρέπει να βρει μια μέση λύση. Αραγε πόσο θα μπορεί να συνεχίσει ο Νετανιάχου να αγνοεί τον Μπάιντεν, όπως κάνει τον τελευταίο καιρό; αναρωτιέται η «Monde».

Το ερώτημα είναι εάν η στρατιωτική πίεση που ασκεί τώρα το Ισραήλ θα είναι αρκετή για να πείσει το Ιράν και τη Χεζμπολάχ να μειώσουν τις επιθέσεις τους και να επιδιώξουν να τερματίσουν τον πόλεμο. Το Ισραήλ δεν θέλει καθόλου έναν πόλεμο φθοράς που θα διαρκέσει χρόνια.

Ενας ή δύο πύραυλοι την ημέρα που εκτοξεύονται στο Κεντρικό Ισραήλ θα ήταν αρκετοί για να διαταράξουν τη ζωή και την οικονομία της χώρας για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ο Νετανιάχου, καταλήγει ο Αμος Χάρελ, προσπαθεί τώρα να εδραιώσει ένα αφήγημα σύμφωνα με το οποίο βρίσκεται μπροστά σε έναν πόλεμο εθνικής αναγέννησης.

Ομως πώς μπορεί να το ισχυριστεί αυτό όταν στηρίζεται αποκλειστικά στις στρατιωτικές επιθέσεις και καθόλου στη διπλωματία;