Από τους μπιντέδες στα Cohiba και στη λίστα Forbes

Προσπαθώντας να μαζέψουμε το κομμάτια μας από την ανακατωσούρα που προκλήθηκε με σημείο αναφοράς τον Τέλη Μυστακίδη κι αφού επικεντρωθήκαμε στην ουσία τις προηγούμενες ημέρες, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε διάθεση και να γίνουμε πάλι παιδιά. Να δούμε το θέμα με πιο σκωπτική ματιά, ειδάλλως θα μας καταπιεί η εσωστρέφεια. Ίσως ο πιο παραδοσιακός καημός των φίλων του ΠΑΟΚ τις προηγούμενες δεκαετίες, ήταν η απουσία ισχυρού επενδυτή αντάξιου του ονόματος και της δυναμικής του συλλόγου. Ο παράγοντας που γιγάντωσε αρχικά την ομάδα και του οφείλουμε εν πολλοίς αυτά που απολαμβάνουμε σήμερα, ήταν ο Γιώργος Παντελάκης. Σε εποχές ερασιτεχνισμού ή άτυπου επαγγελματισμού, οι παράγοντες χρειάζονταν κυρίως «ποδοσφαιρικό μάτι» και ο Παντελάκης διέθετε με το παραπάνω. Η ομαδάρα που έφτιαξε το 70, δημιουργήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με ταλέντα από γειτονιές και περίχωρα της Θεσσαλονίκης. Στην πορεία το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό και το χρήμα καθόριζε ολοένα και περισσότερα. Ο Παντελάκης ήταν ιδιοκτήτης καταστήματος ειδών υγιεινής, στους ανταγωνιστές υπήρχαν πρόεδροι βουνά (Νταϊφάς-Βαρδινογιάννης) τους οποίους αδυνατούσε να ανταγωνιστεί κι αυτός ήταν ο λόγος που κρίθηκε ανεπαρκής από μερίδα του κόσμου και τελικά εκδιώχθηκε. Στην συνέχεια ήρθε ο Καλαφάτης, ο Χάρης Σαββίδης, ο Βουλινός, φρουτέμπορος ένας, βιοτέχνης ο άλλος, μη έχοντας το οικονομικό εκτόπισμα εφοπλιστή λοιπόν, μοιραία κυνηγήθηκαν κι αυτοί. Είχαν όμως καλές προθέσεις, αγαπούσαν την ομάδα και κυρίως παρέδιδαν την εταιρία στον διάδοχο, καθαρή. Μετά τους τελευταίους ρομαντικούς, ήρθε η σειρά των απανωτών θρίλερ. Πρώτα ο Μπατατούδης με απροσδιόριστη επιχειρηματική δραστηριότητα. Μας συστήθηκε ως κατασκευαστής δημοσίων έργων -που παρέδιδε πάντα ετοιμόρροπα- μετά ντύθηκε καναλάρχης, μεσίτης, στη συνέχεια αυτοανακηρύχθηκε σε βασιλιά του χρηματιστηρίου, αν και μετά την παρέλευση ετών και ώριμη σκέψη, κατέληξα πως κύριο αντικείμενο του ήταν η έκδοση ακάλυπτων επιταγών. Στη συνέχεια ήρθε ο Γούμενος, ασφαλιστής στο επάγγελμα και ενδιάμεσα στους δυο τελευταίους, γινόταν παρέλαση από υποψήφιους επενδυτές που έπεφταν με αλεξίπτωτο. Ένας Πάνος αγνώστων λοιπών στοιχείων που πουλούσε μαγιό στην Σουηδία, κάποιος Καμπάνης που παίζει να είχε μερικά ψαροκάικα και δήλωνε πλοιοκτήτης, ο γνωστός Ψωμιάδης της Ασπίς Πρόνοια που βάρεσε κανόνι. Αν οι Παναθηναϊκοί διασκεδάζουν σήμερα μνημονεύοντας τον Τσάκα, οι δικοί μας Τσάκες ήταν για εμάς κάτι σαν πρωινός καφές. Από ένα σημείο και μετά, είχα αρχίσει να πιστεύω πως όλο εκείνο το κωμικοτραγικό που ζούσαμε επί σειρά ετών, ήταν τηλεοπτικές φάρσες που σκάρωνε στην πλάτη μας ο ανεπανάληπτος Βλάσης Μπονάτσος. Δεν χωρούσε στο μυαλό πως τύχαιναν όλα σε εμάς και μόνο σε εμάς…  Το ίδιο διάστημα σε Άρη και Ηρακλή επένδυαν κολοσσοί όπως ο Κοντομηνάς κι ο Μυτιληναίος. Κι εμείς μέναμε με το παράπονο «πως είναι δυνατόν ομάδες που η δυναμική τους περιορίζεται στα όρια μιας γειτονιάς ή ενός δρόμου να έχουν γίγαντες ιδιοκτήτες κι εμείς που είμαστε κραταιά δύναμη στην Β. Ελλάδα να προσελκύουμε ψιλικατζήδες…» Ο Ιβάν Σαββίδης ήταν ο πρώτος πραγματικός μεγιστάνας που επένδυσε στον ΠΑΟΚ κι εκείνος που τον απογείωσε.  Συμπληρώνει 13 χρόνια στην Ελλάδα και παρά τον εμφανή πόλεμο που δέχεται και τις συνέπειες που υφίσταται λόγω της χώρας προέλευσής του, παραμένει δυνατός, υπολογίσιμος και πολύ σκληρός για να πεθάνει. Εκτός του Σαββίδη, εμφανίζεται ξαφνικά κι ένας εξίσου ισχυρός που ακουμπάει στο τραπέζι εγγυητική 150 εκατομμυρίων για την κατασκευή της νέας Τούμπας. Κι από εκεί που οι πάλαι ποτέ φτωχοί συγγενείς κάναμε δεήσεις για να εμφανιστεί ένας, έχουμε δυο! Φάγαμε λάχανο τους υπόλοιπους big 4, που έχουν μόνο έναν. Καλούμαστε να διαλέξουμε μεταξύ του βασικού επενδυτή και του αναπληρωματικού, που κάνει ζέσταμα περιμένοντας να μπει αλλαγή. Ενώ για δεκαετίες παλεύαμε με όπλα τους μπιντέδες και τα ροδάκινα, βρισκόμαστε ξαφνικά στην ευχάριστη θέση να έχουμε ανάψει το Cohiba μας και να δροσιζόμαστε κάνοντας αέρα με την λίστα Forbes… Ελπίζω στην κατανόηση σας για την troll αύρα του κειμένου, αλλά κάπως έπρεπε να χαλαρώσουμε. Οι ζέστες έχουν σφίξει, ο κόσμος σχεδιάζει πως θα πάει στις θάλασσες κι εμείς ετοιμαζόμαστε για τον βαρύ χειμώνα που έρχεται…