Αν ο Φέτφα ξεκινούσε σήμερα…

Εκείνο το πρωινό του Σαββάτου, στο συνοικιακό γήπεδο του Ηφαίστου Περιστερίου τίποτα δεν μπορούσε να προϊδεάσει για την ιστορία που την επομένη θα κυριαρχούσε στα πρωτοσέλιδα ολόκληρης της χώρας. Σαν να φόρεσε τα ποδοσφαιρικά της όμως η θεωρία του χάους. Εκείνη που λέει πως φτάνει το τίναγμα των φτερών μιας πεταλούδας στο Πεκίνο για να αρχίσει βροχή στον Αμαζόνιο…

«Άλλαζε» στα αποδυτήρια ο Γιάννης Φετφατζίδης για να παίξει με τους Νέους του Ολυμπιακού

κόντρα στον Ατρόμητο, όταν η πόρτα άνοιξε ξαφνικά. «Φεύγουμε» του είπαν. «Πάμε πίσω στον Ρέντη». Τι είχε συμβεί; Καίγονταν απο τον πυρετό ο Κριστιάν Ραούλ Λεντέσμα και ο Ζίκο δεν είχε διαθέσιμη λύση για το απογευματινό ματς της πρώτης ομάδας στο Περιστέρι. Πριν σκεφτεί λοιπόν το ενδεχόμενο να παίξει ο… ίδιος, θυμήθηκε εκείνο τον πιτσιρικά που με θράσος σε μια προπόνηση του έκανε τούνελ! Ναι, τη μπάλα κάτω από τα πόδια. Ο Φετφατζίδης. Στον Ζίκο.

«Τον μικρούλη» είπε. Για να έχει το δικαίωμα να δηλωθεί στην αποστολή το απόγευμα όμως, δεν γίνονταν να παίξει το πρωί. Εξ ου και η… κούρσα ταχύτητας. Να τον προλάβουν στο τσακ.

Ήταν 31 Οκτώβρη 2009. Και ο Ζίκο δεν έμεινε στα λόγια. Το έκανε. Σε μια παρτίδα πρωταθλήματος που ο Ολυμπιακός είχε στην ενδεκάδα του, Σοϊλέδη και Κατσικογιάννη, ο Φέτφα των 165 cm θα έχει να θυμάται για πάντα πως έκανε το ντεμπούτο του με τα Ερυθρόλευκα.

Τέσσερα βράδια μετά, 4 Νοέμβρη, ο Βραζιλιάνος που σαν προπονητής «δεν» αλλά που σαν «αφεντικό» δεν καταλάβαινε τίποτα βλέποντας τον Λουτσιάνο Γκαλέτι να πέφτει στο 42΄, τον (ξανα)φωνάζει. «Μπαίνεις». Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν Περιστέρι, ήταν Λιέγη. Ήταν Σταντάρ και νύχτα Champions League.

Πότε πέρασαν 16 χρόνια; Πότε έφτασε ο «μικρούλης» στο «μετά από μια γεμάτη διαδρομή, ήρθε η στιγμή να κλείσει ένας όμορφος κύκλος» αντίο; Ούτε που το καταλάβαμε. Και ίσως τελικά να μην τον χορτάσαμε και όλας. Τον Φέτφα που έγινε στην καριέρα 450 αγώνων, σε Ελλάδα, Ιταλία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Κύπρο. Πολλώ δε μάλλον και τον Φέτφα που «δεν έγινε»: «Ο Έλληνας Μέσι».

Ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο του ο Ερνέστο Βαλβέρδε φτιάχνοντας τον Ολυμπιακό από την αρχή, όπως του ζήτησε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, δεν είχε κανένα πρόβλημα να «κάψει» για χάρη του την μεταγραφή του αξιόπιστου Ντένις Ρόμενταλ, όπως πριν από μήνες έκανε με τον Στάμενιτς και τον Ολιβέιρα για τον Μουζακίτη ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.

Αριστερά Άλμπερτ Ριέρα,  Νταβίντ Φουστέρ πίσω από τον φορ, Κέβιν Μιραλάς στο false 9. Και δεξιά ο Φετφατζίδης. Όλοι τους μπροστά από την διάνοια του Αριέλ Ιμπαγάσα. Ομαδάρα.

«Έχω ένα πρόγραμμα στο μυαλό μου. Δεν θέλω να απογοητεύεται που μένει εκτός ούτε και να περιμένει 100% να παίξει στο επόμενο παιχνίδι, επειδή στο προηγούμενο σκόραρε.  Θα τον βάλω όταν πρέπει και θα τον ξεκουράζω όταν πρέπει. Όμως, όλα πρέπει να γίνουν βήμα- βήμα. Δεν θέλω να το κάψω το παιδί, να το βοηθήσω θέλω» έλεγε ο Δον. Και μέχρι σήμερα, στην ευρωπαϊκή ζώνη κανείς προπονητής δεν έδωσε τόσες ευκαιρίες, όσες εκείνος (44 συμ).

«Αυτό που σίγουρα πρέπει να κάνει είναι να μη διαβάζει εφημερίδες. Τώρα που πηγαίνει καλά, θα γράφουν συνέχεια για εκείνον και δεν χρειάζεται να ξέρει ούτε τι λένε, ούτε τι γράφουν. Μην το τρελάνουν το παιδί. Αυτό που χρειάζεται ο Γιάννης είναι ηρεμία. Τα άλλα, πότε θα παίξει, πόσο θα παίξει κι αν θα παίξει, είναι δικά μου» συμπλήρωνε.

Χρόνια μετά ο Φέτφα εμμέσως θα επιβεβαιώσει πως ο Βάσκος ήξερε τι έλεγε. «Στα 19-20 μου και έβγαιναν κι έλεγαν: “Ο Έλληνας Μέσι” κι αυτές τις μ@λ@κιες. Τότε δεν το καταλάβαινα, τώρα συνειδητοποιώντας το και ωριμάζοντας λέω ότι μπορεί να με ενόχλησε. Δεν είναι όμως κι εφικτό να κρατηθείς στα 19 σου απόλυτα στα πόδια σου. Είναι φυσιολογικό να ξεφύγεις. Η τηλεόραση δείχνει εσένα, στις αθλητικές εκπομπές μιλάνε για σένα, το ίδιο γίνεται και σε μη αθλητικές εκπομπές, στις εφημερίδες…».

Ο Φετφατζίδης μεγάλωσε στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη. Πέρασε από ολόκληρη την παραγωγική διαδικασία του Ολυμπιακού. Έπαιξε για εκείνον στο υψηλότερο επίπεδο, σε δύο θητείες. Κέρδισε τίτλους. Φόρεσε το εθνόσημο. Έφερε την πρώτη μεγάλη πώληση της ακαδημίας στο εξωτερικό -4,5 εκατ ευρώ η μετακίνηση του στην Τζένοα το καλοκαίρι του 2013-.

Πριν από 15-20 χρόνια όμως το ποδόσφαιρο «υποδομών» ήταν κάτι άλλο. Ειδικά αν σκεφτεί κάποιος που το έφτασαν σήμερα οι Ερυθρόλευκοι. Αν αναλογιστεί το ύψος της επένδυσης που έχει γίνει γύρω του. Τα πρόσωπα που βρίσκονται στο football factory των νταμπλούχων με αποστολή να βοηθήσουν παιδιά με ταλέντο να κάνουν ολόκληρη την διαδρομή. Σε μια ιστορία που δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο. Είναι και προστασία από όλο εκείνο που το ακολουθεί όταν τα μεγάλα φώτα πέφτουν πάνω σου.

Ο τρόπος που ο Ολυμπιακός ανέδειξε τον Ρέτσο, τον Τζολάκη. Που έκανε την περσινή χρονιά το αδιανόητο με τον Μουζακίτη και τον Κωστούλα αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει το αυτονόητο: Ότι αν ο Φετφατζίδης που έκανε μεγάλη καριέρα, κέρδισε τίτλους και χρήματα. Αν ήταν παιδί της επόμενης εποχής του Ρέντη ίσως να κατάφερνε ακόμη περισσότερα. Να έφτανε ακόμη πιο κοντά όχι στο «Έλληνας Μέσι», αλλά στην καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού του.