Ακου πτώμα να μαθαίνεις

Το ξέρατε αυτό; ΟΠΕΚΕΠΕ στα ελληνικά, σημαίνει Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων. Ουάου! Δηλώνω εντυπωσιασμένη! Ποιον να ελέγξεις, ποιον να πληρώσεις, ποιον να ενισχύσεις και ποιος να σου εγγυηθεί τι; Εμείς πρόβατα και βοσκοτόπια δεν έχουμε, έχουμε όμως τα νεύρα μας κοντά πενήντα χρόνια, από τότε που λογαριαζόμαστε Ευρωπαίοι αντί να καταμετρηθούμε ως μουζίκοι, ακριβώς έτσι όπως τα γράφει στο αστραφτερό

έργο του «Νεκρές ψυχές» ο Νικολάι Γκόγκολ που είδαμε φέτος στο θέατρο και θα το ξαναδούμε του χρόνου, όπως πληροφορούμαι. Οπότε, συνοψίζω. Ενας αδίστακτος λεχρίτης, ρυπαρός και γλοιώδης, αποφασίζει να πλουτίσει εκμεταλλευόμενος τα κενά της τσαρικής γραφειοκρατίας και την ηλιθιότητα των γαιοκτημόνων βεβαίως βεβαίως.

Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει και φτάνει σε κάθε απομακρυσμένη ντάτσα της αχανούς χώρας, πρόθυμος (και πιεστικός) να αγοράσει όσους μουζίκους τα είχαν τινάξει από την καλοπέραση απαλλάσσοντας έτσι τους γαιοκτήμονες από τον φόρο που θα πλήρωναν αναλόγως με το πόσα κομμάτια έγραφαν τα κιτάπια τους χωρίς να καταγράφεται πουθενά αν αυτοί οι άνθρωποι ζουν ή αν πέθαναν. Αρκούσε η σφραγίδα «Αγοράστηκαν». Μπαμ, (σφραγίζω εγώ τώρα).

Ο άνθρωπός μας ήταν λοιπόν αφελής; Κάθε άλλο. Παρουσιάζοντας στις αρχές μια μακρά λίστα ονομάτων που μολονότι μακαρίτες, είχαν περιέλθει στην κυριότητά του ως νέες προσλήψεις, θα μπορούσε να διεκδικήσει γαίες (φιλέτα) προς εκμετάλλευση που ούτε κι αυτές υπήρχαν, υπήρχε όμως η παχυλή κρατική χρηματοδότηση για τέτοιου είδους Start Up όπως και σήμερα άλλωστε. Ακου πτώμα να μαθαίνεις.

Τον αγαπώ τον Γκόγκολ. Οχι μόνον για την ταλεντάρα του στην κοφτερή κωμωδία αλλά και για τα ταπεινωτικά στερνά του, γιατί μόνον θλιβερά στερνά είχαν οι Γκόγκολ του τέλους του 19ου αιώνα. Ενοχοποιημένοι από την Ορθοδοξία και δαχτυλοδεικτούμενοι από τη μητέρα Ρωσία έφταναν στο σημείο να αποκηρύξουν τα έργα τους χωρίς να ξέρουν ότι βάζοντας το κεφάλι τους στον ντορβά, αυξανόταν ραγδαία ο «λογοτεχνικός κανόνας» του μέλλοντος. Οι «ήρωες» ήρθαν πολύ μετά, αφού είχε προχωρήσει κάπως ο 20ός. Ομως εκείνοι δεν πέθαιναν ενοχοποιημένοι αλλά ένδοξοι γιατί απλούστατα έβαζαν στον ντορβά τα κεφαλάκια των αναγνωστών τους.

Αντε. Στεναχωρέθηκα τώρα.

Keywords
Τυχαία Θέματα