Αγαπάει τους βράχους, έχει αλλεργία στο κύμα

Υπάρχει ένα μεγάλο παράδοξο στην περίπτωση του αχινού, αλλά κανένας δεν έχει την υπομονή να το λύσει. Ενας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του είναι, λέει, ο αστερίας. Μάλιστα. Και πώς μπορεί να τρώει ο αστερίας τον αχινό όταν και οι δύο είναι ακίνητοι; Ε; Και έστω ότι ο αστερίας κινείται. Πώς σκαρφαλώνει στον βράχο όπου κάθεται ο αχινός; Και πώς ο αχινός μπορεί να βρεθεί από τον συγκεκριμένο βράχο στα 70 ή 80 μέτρα βάθος για να φάει τα φύκια που βρίσκονται σε άλλο βράχο; Προφανώς θα ξεκινά ο ίδιος το μεγάλο ταξίδι και ύστερα από δύο χρόνια θα το ολοκληρώνουν τα εγγόνια του! Τέλος πάντων, όταν οι επιστήμονες εξέτασαν τον αχινό, έκαναν μια σημαντική διαπίστωση, ότι πράγματι κινείται και μάλιστα με διάφορους τρόπους. Πρώτον, με τα αγκάθια του και, δεύτερον, με μικρά ποδαράκια που καταλήγουν σε μυζητήρες, δηλαδή βεντούζες. Η διαπίστωση αυτή εξηγεί και το πώς ο αχινός μπορεί και ανεβαίνει στον βράχο χωρίς να πέφτει. Κανείς δεν ξέρει πόση ώρα κάνει ν' ανέβει ο αχινός στον βράχο. Ούτε πόση ώρα κάνει ο αστερίας ν' ανέβει από την άλλη πλευρά. Ούτε ποιος από τους δύο σκαρφαλώνει γρηγορότερα. Ούτε επίσης ποιος κατεβαίνει γρηγορότερα αν συμβεί κάτι έκτακτο. Να πούμε εδώ ότι ο αχινός, που ήταν κόκκινος κόκκινος, έγινε αχινοσαλάτα με λαδόξιδο. Νόστιμη και θρεπτικότατη. Ο αχινός όμως δεν περίμενε ότι θα είχε τόσο παρακατιανό τέλος. Και είπε με τον τρόπο του στους επιστήμονες, φυσιοδίφες, εκείνα τα χρόνια: «Θα δείτε τι θα τρώτε από δω και πέρα!». Κλείνοντας την παρένθεση, διαπιστώνουμε ότι οι αχινοί δεν έχουν αφήσει βράχο για βράχο! Και δεν φθάνει που πάνε και κάθονται πάνω σε κάθε βραχάκι μπροστά από την ακτή, αλλά φροντίζουν να παραμένουν ακούνητοι στις θέσεις τους ώστε να τους πατάει ο καθένας που αντί να βλέπει πού πηγαίνει κοιτάει να κουτσομπολέψει. Βασικά ο αχινός έχει αλλεργία στο κύμα. Νιώθει ότι απειλείται. Και γι' αυτό μόλις σκαρφαλώσει στον βράχο αρχίζει και τον σκάβει για να προφυλαχθεί. Και αν αυτό δεν αποδειχτεί αρκετό, μεταφέρει και μερικές πετρούλες γύρω του. Ετσι, καμουφλαρισμένος καθώς είναι, ελπίζει να κρυφτεί και από τον αστερία. Παρά τις κοπιαστικές αυτές εργασίες, ο αχινός που αποτελεί ένα από τα περίπου 900 είδη της κλάσης των Εχινοειδών, δεν ορμά αλόγιστα για να καταβροχθίσει ό,τι βρεθεί μπροστά του. Ακολουθεί προσεγμένη διατροφή αποτελούμενη από φυτικούς οργανισμούς, φύκια που είπαμε και πιο πάνω, ελεύθερα κρουστώδη ζώα όπως σπόγγοι και βρυόζωα καθώς και οργανικά υλικά. Το στόμα του που βρίσκεται στη μέση της κοιλιάς του, και βλέπει προς τα κάτω, αποτελείται από ένα πολύπλοκο σύστημα σιαγόνων και μυών που ονομάζεται λύχνος του Αριστοτέλη. Με αυτό αποσπά και διασπά την τροφή από τον βυθό. Το κρέας του αχινού, όπως όλοι ξέρουν, αποτελεί εξαιρετικό μεζέ. Αυτό που δεν ξέρουν όλοι είναι ότι η αχινοσαλάτα δεν είναι τίποτα άλλο από τους γεννητικούς του αδένες όπου βρίσκεται και το χαβιάρι, δηλαδή τα αυγά του. Θυμάστε που καταράστηκε τους άλλους «θα δείτε τι θα φάτε;». Καλή όρεξη λοιπόν!