Αχτίδες φωτός

Λιτός, αυστηρός, λιγομίλητος, απόμακρος: αυτό είναι το κλασικό προφίλ ενός δικαστικού, τουλάχιστον στις δημόσιες εκδηλώσεις του. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου το διέψευσε. Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήρθε κοντά στους απλούς πολίτες, άνοιξε τους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου, στήριξε τους αδύναμους, είχε το θάρρος της γνώμης της. Μια τέτοια γνώμη, η δημόσια στήριξη του γάμου των ομοφύλων, της στέρησε και την επανεκλογή της.

Εναν δικό του δρόμο, μακριά από την πεπατημένη, ακολούθησε στην αποστολή που του ανατέθηκε κι ένας άλλος πρώην δικαστικός, ο Χρήστος Ράμμος. Ως πρόεδρος της ΑΔΑΕ,

θα μπορούσε να περιοριστεί με προσήλωση στα αυστηρά καθήκοντά του. Αλλά έπεσε πάνω σε ένα σκάνδαλο που προφανώς τον ενόχλησε συνειδησιακά, ηθικά και αξιακά: τις υποκλοπές. Κι έτσι πρόσθεσε στην προεδρία μιας ανεξάρτητης αρχής τον ακτιβισμό.

Δικαιούνταν να το κάνει; Αν υπήρχαν ενδείξεις ότι γίνονταν ουσιαστικά βήματα για τη διαλεύκανση του σκανδάλου, η απάντηση θα μπορούσε να είναι αρνητική. Αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Παρά τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες πριν από τρία χρόνια ότι θα χυνόταν άπλετο φως στην υπόθεση, επικρατεί ακόμη παχύ σκοτάδι. Και οι μόνες αχτίδες φωτός έχουν προέλθει είτε από το πείσμα κάποιων από τα θύματα των παρακολουθήσεων είτε από πρωτοβουλίες ανθρώπων σαν τον Ράμμο.

Αρκεί να θυμηθούμε τις σφοδρές επιθέσεις που δέχθηκε για να καταλάβουμε πόσο ενοχλούσε. Τον χαρακτήρισαν «πέμπτη φάλαγγα και delivery boy» του ΣΥΡΙΖΑ. Του καταλόγισαν ότι παρέχει «προσωποποιημένη πληροφόρηση». Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός του απέδωσε «προσωπική ατζέντα», ενώ ο Αδωνις Γεωργιάδης ισχυρίστηκε ότι «έχει αγγίξει τα όρια της προδοσίας»! Οταν μιλούσε, όπως τότε που κατήγγειλε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι τον απειλούσαν «προσωπικά, δημοσίως και με ωμότητα», κατηγορούνταν ότι υπονομεύει τη χώρα. Οταν σώπαινε, όπως τότε που η Νέα Αριστερά τον πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατηγορούνταν ότι αποσταθεροποιεί την Αρχή.

Οπως αποδείχθηκε, είχε γερό στομάχι. Σε κάποια στιγμή της εξαετούς του θητείας είχε πει ότι σκεφτόταν να παραιτηθεί, αλλά παρέμεινε στη θέση του μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Κατάφερε κάτι; Οχι πολλά – συνέβαλε ασφαλώς σ’ αυτό και η απόφαση της κυβέρνησης να αλλάξει με αμφιλεγόμενες διαδικασίες τη σύνθεση της ΑΔΑΕ. Οι υποκλοπές ξεχάστηκαν, η δίκη των μοναδικών παραγόντων στους οποίους έχει απαγγελθεί κατηγορία πάει από αναβολή σε αναβολή, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έμαθε ποτέ γιατί τον παρακολουθούσαν, η κοινωνία μοιάζει να έχει πειστεί ότι για να παγιδεύουν το τηλέφωνο κάποιου, κάτι θα έχει κάνει.

Την ημέρα της παραίτησής του, o Ράμμος πρόσθεσε στο βιογραφικό του την παρακάτω φράση από την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου: «Ἐὰν ταῖς γλώσσαις ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων λαλώ, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον». Δεν ξέρω αν κέρδισε αγάπη. Θαυμασμό σίγουρα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έχει ήσυχη τη συνείδησή του.

Keywords
Τυχαία Θέματα