Foreign Policy: Το «παράθυρο» για να εκδιωχθεί η Ρωσία είναι τώρα

Για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα μέτωπα του πολέμου στην Ουκρανία γράφει το Foreign Policy σε ανάλυσή του.

Στη συγκεκριμένη ανάλυση σημειώνεται ότι η Δύση πρέπει να βοηθήσει τους Ουκρανούς να εκδιώξουν τις ρωσικές δυνάμεις από τα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας, τουλάχιστον στις γραμμές που βρίσκονταν πριν η Ρωσία εξαπολύσει την εισβολή πλήρους κλίμακας τον Φεβρουάριο.

Το Κρεμλίνο προσπαθεί να απορροφήσει και πιθανότατα να προσαρτήσει το νοτιοανατολικό τμήμα της Ουκρανίας,

αλλά η Ρωσία δεν έχει ακόμη εδραιώσει τον έλεγχό της στις κατεχόμενες περιοχές. Η Ρωσία ελέγχει στρατιωτικά ορισμένα μέρη, όπως τη Χερσώνα, αλλά δεν μπορεί ακόμη να κυβερνήσει σε αυτά.

Ο έλεγχος της Ουκρανίας παραμένει ο στόχος του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και αυτός ο στόχος δεν πρόκειται να αλλάξει. Τώρα είναι η ώρα για την Ουκρανία να επεκτείνει την αντεπίθεσή της και χρειάζεται στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση για να το κάνει, σημειώνει το FP.

Διαβάστε επίσης: Ουκρανία: Ερχεται το γιγαντιαίο πακέτο βοήθειας προς το Κίεβο - Πόσο μπορεί να αλλάξει την πορεία του πολέμου«Η Ρωσία είναι εδώ από πάντα»

Ένας κορυφαίος αξιωματούχος του κόμματος του Πούτιν δήλωσε ανοιχτά ότι «η Ρωσία είναι εδώ από πάντα» κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης επίσκεψης στη Χερσώνα.

Οι πληρεξούσιοι του Κρεμλίνου στη Χερσώνα κάλεσαν για τη ρωσική προσάρτηση της περιοχής στις 11 Μαΐου. Η Ρωσία πιθανότατα θέτει τις προϋποθέσεις για την προσάρτηση των πρόσφατα κατεχόμενων περιοχών υποτάσσοντας όλους τους βασικούς τομείς της ζωής στις ρωσικές δομές.

Η Μόσχα φορολογεί τις τοπικές επιχειρήσεις, αναγκάζει τις κατεχόμενες περιοχές να μεταβούν στο ρωσικό ρούβλι, απαγάγει, βασανίζει, εκτελεί και αντικαθιστά τους τοπικούς ηγέτες, καταλαμβάνει τα τοπικά τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια και εγκαθιστά ρωσικά δίκτυα επικοινωνίας, αναφέρει το FP.

Οι ντόπιοι εξαναγκάζονται σε υποταγή. Οι ρωσικές δυνάμεις συλλαμβάνουν ακτιβιστές, καταπνίγουν διαδηλώσεις και διεξάγουν «ξεσκαρτάρισμα», καθώς εκτελούν τις εντολές «αποναζιστικοποίησης» του Πούτιν.

Η Ρωσία στοχοποιεί ανθρώπους που συνδέονται με τους Ουκρανούς υπερασπιστές ή συμπαθούν αυτούς για ανάκριση, φυλάκιση και εκτέλεση. Στην πράξη, το Κρεμλίνο προσπαθεί να διαχωρίσει όσους αντιστέκονται στον έλεγχό του.

Οι ρωσικές δυνάμεις διεξάγουν συστηματική εκστρατεία τρομοκρατίας κατά του ουκρανικού πληθυσμού στις κατεχόμενες περιοχές. Οι Ουκρανοί που έχουν παγιδευτεί πίσω από τις εχθρικές γραμμές θα έχουν περιορισμένη δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και πιθανότατα θα υποστούν τις ρωσικές θηριωδίες, όπως παρατηρήθηκε στην Μπούκα και σε ολόκληρη την Ουκρανία.

Οι βιασμοί, οι απαγωγές και οι εκτελέσεις είναι ο κανόνας στις κατεχόμενες από τη Ρωσία περιοχές. Αυτά σίγουρα θα συνεχιστούν, αν όχι θα επιδεινωθούν, αν ο ρωσικός έλεγχος παραμείνει, σημειώνει το FP.

Η Ρωσία και οι δυνάμεις που ελέγχει διαπράττουν φρικαλεότητες στην ανατολική Ουκρανία τα τελευταία οκτώ χρόνια – συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων που το Κρεμλίνο ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται. Μια φυλακή γνωστή ως «Izoliatsiia» στο Ντονέτσκ – μια πόλη που κατά κύριο λόγο είναι ρωσόφωνη – υπήρξε de facto στρατόπεδο βασανιστηρίων, για παράδειγμα, λέει το Foreign Policy.

Οι διαφορές με την Κριμαία

Η Ρωσία δοκίμασε το εγχειρίδιο απορρόφησης το 2014 στην Κριμαία, όπου το Κρεμλίνο κατέστρεψε την ουκρανική διακυβέρνηση και απορρόφησε τη χερσόνησο στη Ρωσική Ομοσπονδία. Οι πρόσφατα κατεχόμενες ουκρανικές περιοχές, ωστόσο, δεν μοιάζουν με την Κριμαία του 2014. Οι ντόπιοι – συμπεριλαμβανομένων πολλών ρωσόφωνων –  εναντιώνονται στη Ρωσία στις κατεχόμενες περιοχές. Οι κάτοικοι στη Χερσώνα, για παράδειγμα, διαμαρτύρονται για τις ρωσικές δυνάμεις και τη ρωσική Εθνοφρουρά.

Ένα ρωσικό στρατιωτικό στήριγμα στα νοτιοανατολικά θα καταστήσει οποιοδήποτε σενάριο για τον τερματισμό αυτού του πολέμου πιο δαπανηρό σε ζωές και πόρους. Η Ουκρανία έχει υποστεί ζημιές δισεκατομμυρίων δολαρίων από τη συνεχιζόμενη εισβολή, και ο έλεγχος του νοτιοανατολικού τμήματος της Ουκρανίας από τη Ρωσία θα σήμαινε την απώλεια της πρόσβασης της Ουκρανίας στην Αζοφική Θάλασσα και, σε μεγάλο βαθμό, στη Μαύρη Θάλασσα.

Η εισβολή της Ρωσίας εμποδίζει ήδη εκατομμύρια τόνους σιτηρών στα ουκρανικά λιμάνια, απειλώντας την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια. Το νοτιοανατολικό τμήμα της Ουκρανίας διαθέτει επίσης πολλά βιομηχανικά περιουσιακά στοιχεία. Ορισμένες εταιρείες, όπως η Ingas στη Μαριούπολη, η οποία παρήγαγε νέον για λέιζερ ημιαγωγών, έχουν σταματήσει τις δραστηριότητές τους.

Η πόλη Σεβεροντονέτσκ και η γύρω περιοχή της – ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της συνεχιζόμενης επίθεσης της Ρωσίας – φιλοξενεί μεγάλες χημικές επιχειρήσεις. Στα νοτιοανατολικά βρίσκονται σημαντικές διαδρομές εφοδιασμού, όπως η Τοκμάκ, ένας βασικός οδικός κόμβος ανατολικά της Ζαπορίζια. Η διατήρηση του νοτιοανατολικού τμήματος είναι κρίσιμη για τη μακροπρόθεσμη οικονομική βιωσιμότητα της Ουκρανίας.

Οδησσός, Μαύρη Θάλασσα, Μολδαβία

Η Ρωσία μπορεί να θέσει τις προϋποθέσεις για μια μελλοντική επίθεση στην Οδησσό, μια πόλη που η Ρωσία χρειάζεται για να δημιουργήσει μια χερσαία γέφυρα προς την Υπερδνειστερία.

Το Κρεμλίνο έθεσε πρόσφατα τις ρωσικές δυνάμεις στην Υπερδνειστερία σε επιφυλακή και πιθανόν να έχει πραγματοποιήσει εκεί επιθέσεις – προβοκάτσια, πιθανώς για να ασκήσει πίεση στην Ουκρανία και ενδεχομένως για να θέσει τις προϋποθέσεις για την αποσταθεροποίηση της Μολδαβίας.

Ένα ρωσικό έρεισμα θα απειλούσε επίσης άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του ΝΑΤΟ. Το Κρεμλίνο πιθανότατα θα προσπαθήσει να συνδέσει τα εδαφικά του κέρδη σε όλη την Ουκρανία και ενδεχομένως και πέραν αυτής, προσαρτώντας ή ενσωματώνοντας με άλλο τρόπο άλλα εδάφη που η Ρωσία κατέχει παράνομα.

Η Ρωσία έχει επανειλημμένα επιδείξει την προθυμία της να περιορίσει την ελευθερία ναυσιπλοΐας άλλων χωρών στη Μαύρη Θάλασσα. Η Ουκρανία δεν είναι η μόνη χώρα που ο Πούτιν προσπαθεί να ελέγξει – η Μολδαβία βρίσκεται ψηλά στη λίστα εδώ και χρόνια, λέει το FP.

Όσο λιγότερο επιτυχημένη είναι η ρωσική επίθεση στα ανατολικά, τόσο πιο κρίσιμη θα γίνει η ανάγκη του Κρεμλίνου να διασφαλίσει τις περιοχές που έχει ήδη καταλάβει. Ο Πούτιν πιθανότατα θα χρειαστεί έναν τρόπο να διεκδικήσει μια προσωρινή νίκη που θα του δώσει χρόνο για να επανεκτιμήσει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για την υλοποίηση του αμετάβλητου στόχου του να ανακτήσει τον έλεγχο της Ουκρανίας. Πρόκειται για μια παρέκκλιση για τον Πούτιν, αλλά είναι μόνο προσωρινή.

Στα όρια της η Ρωσία

Η Ρωσία πλησιάζει τα όρια του μάχιμου ανθρώπινου δυναμικού που μπορεί να διαθέσει για τον πόλεμο βραχυπρόθεσμα. Έχει δεσμεύσει σημαντικό μέρος των μάχιμων μονάδων της στην Ουκρανία και έχει υποστεί μεγάλες απώλειες.

Τα στρατεύματα έχουν αντληθεί από κάθε δυνατή κατεύθυνση: ιδιωτικοί στρατιωτικοί εργολάβοι έχουν επανατοποθετηθεί, νεοσύλλεκτοι έχουν στρατολογηθεί από τη Συρία και ντόπιοι στις κατεχόμενες περιοχές έχουν στρατολογηθεί με τη βία. Λίγες επιλογές παραμένουν.

Ο χρόνος πιέζει και την Ουκρανία

Ο Πούτιν θα χρειαζόταν μήνες για να στείλει νέα, αξιοποιήσιμα στρατεύματα μάχης στην Ουκρανία. Μόλις ανανεωθεί ο ρωσικός στρατός, ωστόσο, η στρατιωτική πρόοδος στην Ουκρανία θα μπορούσε να μοιάζει πολύ διαφορετική αν επιτεθεί από τις σημερινές γραμμές της, σε σύγκριση με τις θέσεις εκκίνησης από τον Φεβρουάριο.

Εν τω μεταξύ, κατά τους μήνες ή τα χρόνια που θα προηγηθούν αυτής της ανανεωμένης επίθεσης, η παρουσία της Ρωσίας στα νοτιοανατολικά θα επέβαλε ένα διαρκές βάρος στην Ουκρανία για την υπεράσπιση αυτής της τεράστιας γραμμής μετώπου.

Τι πρέπει να γίνει

Ενώ οι ρωσικές δυνάμεις έχουν αρχίσει να οχυρώνονται αμυντικά στα ανατολικά και τα νότια, ταυτόχρονα εξακολουθούν να προσπαθούν να προελάσουν. Η Δύση πρέπει να βοηθήσει τους Ουκρανούς να ξεκινήσουν μια ευρύτερη αντεπίθεση πριν η Ρωσία μεταβεί σε μια συνεκτική και προγραμματισμένη άμυνα, κάτι που δεν έχει κάνει ακόμη.

Όσο περισσότερο αφήνεται η Ρωσία να παραμείνει, τόσο πιο δαπανηρή γίνεται η εκδίωξή της. Ο χρόνος δίνει επίσης στον Πούτιν την ευκαιρία να προσαρμόσει τον ρωσικό λαό στην ιδέα ενός μακροχρόνιου πολέμου και να θέσει τη ρωσική οικονομία σε πολεμική βάση.

Η προσοχή της Δύσης είναι στραμμένη στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά αυτή η προσοχή της Δύσης δεν είναι ούτε σταθερή ούτε δεδομένη. Ο Πούτιν γνώρισε κάποιες από τις επιτυχίες του τα τελευταία 20 χρόνια απλώς και μόνο με το να ξεπεράσει τη Δύση στον χώρο της πληροφορίας.

Η Δύση θα πρέπει να παράσχει στην Ουκρανία όπλα με ρυθμό και κλίμακα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μιας ουκρανικής εκστρατείας για την εκδίωξη των ρωσικών δυνάμεων και την απελευθέρωση του λαού και της γης της, καταλήγει το άρθρο του Foreign Policy.