[ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ] Ζηλεύω τις... ατυχίες

Η αναγγελία του ταξιδιού του στο Λονδίνο άγγιξε την ευαίσθητη χορδή μου. Ομολογώ πως ζήλεψα. Δεν είναι μόνον ο προορισμός που ξύπνησε τον φθόνο μέσα μου, αλλά και η διαδικασία της προετοιμασίας της βαλίτσας, η αναμονή που διατηρεί αβίαστα το αίσθημα του ενθουσιασμού, η ατομική μερίδα του άγευστου φαγητού στο αεροπλάνο που μυρίζει απόδραση... Το χτύπημα που δέχτηκα όμως, όταν τον αντίκρυσα και πάλι μπροστά μου ήταν ακόμη πιο δυνατό. Είχα αγωνία- και όχι κρυφές ελπίδες- μήπως ...