[ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ] Ο δημόσιος κίνδυνος έπαψε να είναι κίτρινος

Η κατά άλλους συμπαθής τάξη των ταξιτζήδων μού καθόταν παιδιόθεν στο στομάχι. Μέχρι που απήργησε. Δεν ήταν, φυσικά, η πρώτη φορά, αλλά ήταν καταλυτική για το θυμικό μου. Βλέπετε οι δρόμοι είχαν λιγότερα αυτοκίνητα καίτοι την ίδια κίνηση. Με μία ιδιαίτερη αδυναμία στους γρίφους εξ απαλών ονύχων τα έφαγα όλα- κολλημένη στο τιμόνι- προκειμένου να λύσω το μυστήριο. Και η αποκάλυψη ήρθε μέσα στην κάπνα των καυσαερίων και τα παρατεταμένα κορναρίσματα. Σημαντική παρατήρηση που με βοήθησε στο ξετύλιγμα του μίτου ήταν η απότομη αύξηση του ορίου ηλικίας των οδηγών τις ημέρες της απεργίας των ταξί.