[ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ] Υπεράνθρωποι - υπάνθρωποι

Κατεβαίνω αργά τον στριφογυριστό δρόμο που πάει στη θάλασσα, να μπω στο νερό να γιατρέψω την πονεμένη μέση μου, θα είναι η κούραση του χειμώνα, την κάνει να πονάει τώρα που ξεκουράζομαι. Σε μια στροφή δυο εργάτες φτιάχνουν ένα τοιχάκι. Ο ένας φοράει κορσέ από αυτούς που κρατάνε τη μέση, σαν αυτό που θα έπρεπε να φοράω κι εγώ. Αλλά εγώ πάω για μπάνιο στη θάλασσα, δεν βρίσκομαι στο ύπαιθρο να χτίζω τοιχάκια μεσημεριάτικα και κυριακάτικα. Σε λίγη ώρα το κεφάλι μου θα βουτήξει στο δροσερό νερό, κι όλοι οι πόνοι θα γιατρευτούν, η ζέστη θα γίνει ευεργετική σύντροφος στη θαλασσοθεραπεία.