Το τέλος των ιδεών της Αριστεράς;

Το άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα δημοσιεύτηκε στον “Ελεύθερο Τύπο”, την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014.

Όταν ο Ολάντ ανταγωνιζόταν τον Σαρκοζί για την Γαλλική προεδρία στηρίχτηκε στην λογική του «λεφτά υπάρχουν», υποσχόμενος αύξηση μισθών, καμία απόλυση, 60.000 νέες θέσεις εργασίας καθηγητών κτλ. Αντίστοιχα ο κ. Τσίπρας υπόσχεται τα πάντα ως αντιπολίτευση στην Ελλάδα. Θα έπρεπε

όμως να είναι πιο προσεκτικός ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ακούγοντας τον δικό του κ. Σταθάκη(δεν θα αλλάξουν οι οικονομικοί συντελεστές, είπε πρόσφατα όταν ανέβει το κόμμα τους στην εξουσία), είτε αναλύοντας παιδαγωγικά την ως τώρα πορεία του Γάλλου προέδρου, με πτώση δημοτικότητας ρεκόρ.

Γιατί αν κάποιος μπορεί να μάθει από την διακυβέρνηση Ολάντ, είναι ότι οι παραδοσιακές «επαναστατικές» αριστερές ιδέες, που αναλύουν την πραγματικότητα σε «καλούς» αριστερούς και «κακούς» δεξιούς, έχουν ακυρωθεί από την ίδια την ζωή. Και η απόδειξη: ό,τι υποσχέθηκε δεν το τήρησε ο Γάλλος πρόεδρος. Και ακόμη: αναγκάστηκε να πράξει όπως οι «κακοί» φιλελεύθεροι, δηλαδή, να προτείνει στους συμπατριώτες του ένα «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» για την τόνωση των επιχειρήσεων που στενάζουν από την κρίση. Η ευθύνη αυτής της 180ο στροφής του Ολάντ, δεν οφείλεται κατεξοχήν, όπως αβασάνιστα κάποιοι λένε, στις προσωπικές του αδυναμίες. Οφείλεται αντιθέτως και κυρίως στις ιδέες της αριστεράς. Γιατί; Επιμένει αυτή στην πολιτική της διαρκούς κατανάλωσης και ζήτησης. Κλείνοντας τα μάτια, στην εμφάνιση των αναπτυσσόμενων χωρών (όπως Κίνα, Βραζιλία, Ινδία κτλ), οι οποίες ανταγωνιζόμενες δυναμικά στην παγκόσμια οικονομία, υποχρεώνουν την Ευρώπη, αν θέλει να επιβιώσει και να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκοσμιοποίηση, να δώσει πια το βάρος στην καινοτομία και τον νοικοκυρεμένο οικονομικό έλεγχο. Αυτό που προέχει σήμερα είναι η προσφορά και όχι η ζήτηση. Και είναι όχι με δανεισμούς , αλλά με καινοτομική ευρηματικότητα που θα επιτευχθεί αυτό. Η ανάγκη αυτή είναι κοινή, σε «δεξιά» και «αριστερά». Είναι ευρωπαϊκή. Δεν έχει η αριστερά το ηθικό πλεονέκτημα σε κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα ανδρών-γυναικών, προστασία μειονοτήτων, σε αξιακό πολιτισμό, σε αδελφοσύνη, αλληλεγγύη, πολιτισμό.

Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι η γενναιοδωρία σε λόγια και μοίρασμα αγαθών, είναι προϊόν ανθρώπων που είναι πρώτα από όλα πλούσιοι σε παραγωγή και δημιουργικότητα. Και είναι αυτό που δεν φαίνεται να έχει καταλάβει η ριζοσπαστική αριστερά σήμερα. Αντί να ζητά μόνιμα θα ήταν καλό να έχει πρώτα παράγει καινοτόμα και δημιουργικά, ώστε να έχει και σοβαρούς λόγους να απαιτήσει και να το πετύχει. Πριν επιμείνουμε να ζητάμε μόνιμα από τους άλλους ας μάθουμε καταρχήν να ζητήσουμε περισσότερα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρόκειται για την αυτογνωσία που χρειαζόμαστε για προχωρήσουμε με σταθερά βήματα.