Το μπουγέλο της ελπίδας…

Mπορεί μία βροχερή και μουντή μέρα σαν και αυτές που μας… επισκέφτηκαν πρόσφατα, να είναι ταυτόχρονα ευχάριστη κι ελπιδοφόρα ; Η απάντηση βρίσκεται στα πρόσωπα των ¨μπουγελωμένων¨ ανηλίκων που κυκλοφορούν τέτοιες στιγμές ανάμεσά μας. Βρεγμένοι ως το κόκκαλο, περπατούν αμέριμνοι και χαλαροί, με τα χαρούμενα ξεφωνητά τους να μας κάνουν να ξεφεύγουμε για λίγο από τις δικές μας – σίγουρα όχι τόσο φωτεινές- σκέψεις. Οι παρέες – μπουλούκια που σχηματίζουν, τραβούν τα βλέμματα και την προσοχή και μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο, τότε που ήμαστε χαρούμενοι, είτε γιατί είχαμε καταφέρει να γράψουμε τόσο

καλά στις εξετάσεις, όσο και ο ανταγωνιστικούλης μπροστινός μας, είτε γιατί απλά άλλη μια διδακτική χρονιά – μαρτύριο έφτανε στο τέλος της και μπορούσαμε, επιτέλους, να ξυπνάμε όποια ώρα θέλουμε, χωρίς ν’ ανοίξουμε βιβλίο για τρεις ολόκληρους μήνες !

Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Στην ολοένα και πιο απαιτητική καθημερινότητά μας, ο πήχυς συνεχώς ανεβαίνει, μαζί κι η αγωνία για το αύριο. Η κούραση, το άγχος κι η αβεβαιότητα για το μέλλον, ‘στραγγίζουν’ το κουράγιο μας και στοιχειώνουν τα όνειρά μας. ΄Εχουμε όμως συνειδητοποιήσει, ότι και οι μπουγελωμένοι, θορυβώδεις πιτσιρικάδες, αγωνιούν, φοβούνται και ελπίζουν, ακριβώς όπως κι εμείς ; Όσο κι αν τους μακαρίζουμε για τη νιότη και την ανεμελιά τους, τα βάσανά τους δεν είναι λίγα ούτε ασήμαντα : Σχολείο, φροντιστήριο, ξένες γλώσσες και πληθώρα αθλητικών και άλλων δραστηριοτήτων, τους κάνουν να πηγαινοέρχονται αδιάκοπα, φορτωμένοι βιβλία, ρίχνοντας βιαστικές ματιές στο ρολόϊ τους, γιατί κάποιο άλλο μαθητικό καθήκον οφείλουν να διεκπεραιώσουν στη συνέχεια, εννέα ολόκληρους μήνες τώρα. Δρομείς σε μία δύσκολη κούρσα κατάκτησης ‘γνώσης’ και ‘τυπικών προσόντων’, βλέπουν τον ελεύθερο χρόνο τους να λιγοστεύει επικίνδυνα, κι ακούν εμάς, τους κηδεμόνες τους, να τους ζητάμε πάντα περισσότερα. Ακριβώς όπως κάνουν και σε εμάς άλλοι…

Ας σταθούμε λίγο κι ας αναλογιστούμε: Αυτή είναι η νεανική ζωή που τους αξίζει; Τι από αυτά που προσπαθούν να πετύχουν, θα έχει ουσιαστικά συντελέσει στην κατάκτηση της αυριανής τους ευτυχίας ; Είναι οι στόχοι και τα όνειρα δικά τους ή δανεικά ;

Η νέα γενιά τώρα χτίζει το μέλλον της και θέτει τις βάσεις για ένα καλύτερο αύριο. Εμείς οι ενήλικες, έχουμε χρέος να σταθούμε διακριτικά δίπλα της, έτοιμοι να αγκαλιάσουμε την πρόοδό της και να συγχωρήσουμε με επιείκεια τα λάθη και τις παραλείψεις της, χωρίς να επηρεαζόμαστε από βαθμολογίες, μέσους όρους και τίτλους σπουδών. Γιατί σίγουρα η αγάπη και η υπομονή, είναι αξίες με παντοτινά ανοδική πορεία στο Χρηματιστήριο της Ζωής …

Καλό και ξένοιαστο καλοκαίρι !