Την Κυριακή ανοιχτά και… βλέπουμε

52 Κυριακές το χρόνο τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά (από 250τμ και πάνω), ενώ αυτά που βρίσκονται στα μεγάλα πολυκαταστήματα και όλα τα άλλα θα ανοίγουν 7 Κυριακές το χρόνο. Μάλιστα! Έτσι θα λυθεί το ζήτημα του μειωμένου τζίρου των εμπορικών καταστημάτων. Το μεγάλο θέμα των καταναλωτών ήταν ότι ήθελαν να ξοδέψουν αλλά δεν προλάβαιναν τα μαγαζιά. Τώρα το θέμα θεωρείται «λήξαν»!

Κάποιος δείχνει το δάσος κι εμείς κοιτάμε το δάχτυλο… Κάπως έτσι δείχνει να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Θεσπίζονται και δύο δεκαήμερα προσφορών,

το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου και το πρώτο του Νοεμβρίου. Λες και οι έμποροι, διαπιστώνοντας τη μειωμένη ζήτηση, δεν έχουν προβεί σε προσφορές όλο το χρόνο. Τον Μάιο και τον Νοέμβριο θα περιμένουν.

Η αγοραστική κίνηση των καταστημάτων οφείλεται στην κατακρεούργηση των εισοδημάτων. Κάτι που η κοινωνία βιώνει, για τους πολιτικούς φαίνεται πως είναι κενός τόπος. Όταν ο μισθός και η σύνταξη υπόκεινται σε συνεχής μειώσεις, όταν έρχονται νέες, όταν η ανεργία καλπάζει, όταν βασικές λειτουργικές ανάγκες όπως το πετρέλαιο και η βενζίνη βρίσκονται στα ύψη, όταν λείπουν τα βασικά από το καθημερινό τραπέζι, πώς περιμένετε κύριοι να κινηθεί η αγορά; Με ακριβή υγεία; Με ακριβή παιδεία;

Ήδη τις καθημερινές οι επαγγελματίες κυνηγούν τους πελάτες με την …καραμπίνα. Τώρα που «ανοίγουν» οι Κυριακές, ποιός θα πηγαίνει για ψώνια τις υπόλοιπες μέρες; Θα το συνδυάζει με μία κυριακάτικη βόλτα, αφού θα ξέρει πως τότε δεν θα έχει το άγχος της δουλειάς του. Γιατί λοιπόν να έρθουν τα μαγαζιά αντιμέτωπα με το λειτουργικό κόστος των καθημερινών. Θα καταντήσουν σαν τα «ξενυχτάδικα» που λειτουργούν Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή.

Τους εργαζόμενους, απασχολούμενους, στα εμπορικά καταστήματα τους ρώτησε κανείς; Αυτοί οι άνθρωποι πότε θα βρίσκουν ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους; Εκτός αν θεωρούμε δεδομένο ότι τις καθημερινές θα έχουν ρεπό. Ρεπό διαρκείας δηλαδή, αφού οδηγούνται σε ένα σύστημα που θα δουλεύουν 3 ημέρες την εβδομάδα και 4 θα κάθονται!

Με μέτρα όπως το μειωμένο ωράριο, την μερική απασχόληση, το μειωμένο κατώτατο μισθό για νέους κάτω των 25 και τώρα αυτό των «ελεύθερων» Κυριακών έχουν εντελώς διαφορετική σκόπευση από αυτή που διακηρύττουν πως πρεσβεύουν. Το εργασιακό δικαίωμα, τα προνόμια και τα κεκτημένα ιστορικών αγώνων, καταρρέουν ένα ένα. Ανάχωμα δεν μπαίνει πουθενά.  Η εργασία, και κατ’ επέκταση ο άνθρωπος, διώκεται για ακόμη μία φορά. Η Ελλάδα, την ώρα της «νομπελικής» ειρήνης, δίνει μάχη σε έναν πόλεμο που διακυβεύονται κυρίαρχα προτερήματά της όπως η εθνική κυριαρχία της, η οικογένεια, η θρησκεία. Γιατί μην ξεχνιόμαστε… το 90% των Ελλήνων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και η Κυριακή είναι επίσημη αργία της Ορθοδοξίας!