Τα σχέδια της Γερμανίας για τη ζώνη ελεύθερων συναλλαγών με τις ΗΠΑ

Με συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, ο Αντικαγκελάριος και Υπουργός Οικονομίας Philipp Rösler αποκαλύπτει τα σχέδια της Γερμανίας για την κυοφορούμενη εμπορική συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις ΗΠΑ εκφράζοντας την άποψη ότι η δημιουργία ελεύθερης οικονομικής ζώνης θα πρέπει να είναι, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει η Γαλλία και οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου,

Ο Rösler ισχυρίζεται ότι ο περιορισμός της ατζέντας των διαπραγματεύσεων και ο εκ των προτέρων αποκλεισμός θεμάτων από αυτήν θα οδηγούσε στην προώθηση αντίστοιχων «αστερίσκων» και από την πλευρά των ΗΠΑ. Η γερμανική κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τους εταίρους της και να παρακάμψει τις αντιρρήσεις τους μέσω έκθεσης που έχει παραγγείλει από το γνωστό Ινστιτούτο του Μονάχου Ifo.

Στην έκθεση αυτή υπερτονίζονται τα οφέλη μιας πιθανής συμφωνίας συγκριτικά με τις όποιες ζημίες. Συγκεκριμένα, μόνο μια κατάργηση των δασμών ανάμεσα στα δύο μέρη εκτιμάται ότι θα αύξανε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά 0,1% στην Ε.Ε. και 0,2% στις ΗΠΑ. Μεγαλύτερο ακόμα αναφέρεται ότι θα ήταν το κέρδος, αν οι κυβερνήσεις συμφωνούσαν σε κοινές τεχνικές διατάξεις, αμοιβαίους κανόνες ανταγωνισμού ή σε ίδια στάνταρ ασφαλείας. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, πάντα σύμφωνα με την έκθεση της Ifo, το επίπεδο ζωής στις ΗΠΑ θα ανέβαινε κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες για περισσότερο από 5%, στην Ευρώπη περισσότερο από 6%, ενώ στη Γερμανία πάνω από 8%.

Το πόρισμα αυτό του Ινστιτούτου, απολύτως αξιόπιστο ή μη, θα χρησιμεύσει στην γερμανική πλευρά, όπως προειπώθηκε, ώστε να παρακάμψει τις αντιδράσεις των χωρών της Νότιας Ευρώπης, μεταξύ αυτών και της Γαλλίας. Οι αντιδράσεις εκείνες, κατά το ίδιο περιοδικό, συνίστανται στην απαίτηση να εξαιρεθούν από τις διαπραγματεύσεις και κατ’ επέκταση από το προϊόν της τελικής συμφωνίας τομείς όπως τα τρόφιμα και η γενετική τεχνική, με σκοπό να προστατευθεί η εγχώρια αγροτική οικονομία.

Των διαβουλεύσεων με τις ΗΠΑ, η έναρξη των οποίων σηματοδοτήθηκε με τις πρόσφατες εξαγγελίες του Προέδρου Obama, είναι προφανές ότι θα πρέπει να προηγηθεί ένας ενδοενωσιακός συμβιβασμός, που, δεδομένου του μεγέθους των εμπλεκόμενων συμφερόντων, κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση αναμένεται να είναι.