Στη γειτονιά των αγγέλων (και) ο μικρός Ηλίας

Η καρδούλα του μικρού Ηλία δεν άντεξε. Στη Γενεύη, και μετά από 7 επεμβάσεις, ο μικρούλης που απασχόλησε το Πανελλήνιο με την υπερπροσπάθειά του, άφησε την τελευταία του πνοή με τους δικούς του ανθρώπους γύρω του. Μετά τη μικρή Ιωάννα και τον Γιωργάκη, άλλο ένα παιδάκι δεν κατάφερε να δώσει χαρά σε όλους μας, αναρρώνοντας πλήρως.

Από μια τέτοια τραγική κατάληξη το μόνο που μπορούμε να αντλήσουμε είναι δύναμη και κουράγιο. Οι παιδικές ψυχούλες σίγουρα δεν χρωστάνε τίποτα. Όποιο πρόβλημα δημιουργείται, εκ γεννετής ή στην πορεία της ζωής, δεν έχει να κάνει πάντα με ένα συγκεκριμένο

ζήτημα. Οι «μικροί ήρωες» της ζωής, μας εκπλήσουν με την υπομονή και την ανεκτικότητα που δείχνουν σε κάθε δοκιμασία. Συγγενείς, φίλοι αλλά και άγνωστοι που έρχονται σε επαφή ή ενημερώνονται λυγίζουν από τη θέληση αυτών των παιδιών. Για τους γονείς είναι κάτι διαφορετικό. Κανείς δεν μπορεί να μπει στην ψυχολογία τους. Είναι αδύνατο όλοι οι «απ’ εξώ» να προσπαθήσουμε να αγγίξουμε την δική τους οπτική γωνία.

Όταν ανατρέπεται η φυσιολογική ροή των πραγμάτων όλοι δεχόμαστε ένα σοκ. Κανονικά κανένας γονιός δεν πρέπει να βλέπει το παιδί του να «φεύγει» νωρίτερα, για κανένα λόγο. Ο πόνος είναι μεγάλος. Το κενό δυσαναπλήρωτο. Τη μόνη παρηγοριά μπορεί να τη δώσει ένα άλλο παιδί. Καμιά φορά ούτε κι αυτό. Όλοι οι άλλοι οφείλουμε ένα καλό λόγο, μια πράξη συμπάθειας ή παρηγοριάς, αλλά δεν πρέπει να έχουμε καμιά απαίτηση.

Καλό ταξίδι Λιάκο! Στα παιχνίδια σου, εκεί στον παράδεισο, με την Ιωάννα και τον Γιωργάκη να είσαι πάντα χαμογελαστός. Έτσι όπως θα σε θυμόμαστε όλοι!