Σχέσεις… οργής και αγάπης, πεθεράς και νύφης

Θα ξεκινήσω λέγοντας πως σε κάθε άποψη υπάρχει αντίλογος. Τίποτα δεν θεωρείται θέσβατο στη ζωή και φυσικά στους κανόνες υπάρχουν εξαιρέσεις. Σε ορισμένα θέματα όμως, στατιστικά, το λάθος περιορίζεται και καταγράφεται μια σταθερή τάση. Έτσι λοιπόν και η σχέση της πεθεράς με τον γαμπρό ή τη νύφη κρατούν διαχρονικά την δική τους ιδιαιτερότητα και σκιαγραφούν ένα χαρακτηριστικό σκηνικό σε κάθε ελληνική, και όχι μόνο, οικογένεια.

Η πεθερά με το γαμπρό της έχει σε γενικές γραμμές μια πολύ καλή σχέση. Αμφίδρομος σεβασμός, αναγνώριση «διακεκριμένων περιοχών», διακριτική παρουσία και ελάχιστες παρεμβάσεις. Τα πράγματα περιπλέκονται λίγο όταν υπάρχει συμβίωση. Κάτω από την ίδια στέγη, τα «μπερδέματα» εξαρτώνται από τον «γαλακτισμό» ή όχι του ζευγαριού από τους γονείς. Γενικά όμως αν θα παρατηρούσαμε τις συμπεριφορές και των δύο δεν θα διακρίναμε μεγάλες συγκρούσεις, τουλάχιστον κατα μέτωπο. Γιατί η τακτική της υποβολής (κουβέντες και συμβουλές της μάνας στη κόρη χωρίς την παρουσία του γαμπρού) πάντα θα υπάρχουν.

Αντίθετα, η σχέση της πεθεράς με τη νύφη είναι εκείνη που «χτυπάει» συνήθως κόκκινο στην ελληνική κοινωνία. Παρόλο που καταγράφονται αρκετές περιπτώσεις που μια πεθερά πραγματικά αγκαλιάζει τη νύφη της (και αντίστροφα), στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι μεταξύ τους δεσμοί δεν είναι οι καλύτεροι. Είναι αποδεκτό από όλους ότι μία μάνα τρέφει πολύ βαθειά αισθήματα για τον γιό της. Πόσο μάλλον όταν είναι μονάκριβος. Όταν λοιπόν έρχεται η ώρα κάποια άλλη γυναίκα να μπεί Νο 1 στην ιεραρχία του, αντικαθιστώντας τη μάνα, η ίδια περνάει μια κρίση ανασφάλειας. Από τη άλλη μία κοπέλα, άθελά της ή όχι, βιώνει το παραπάνω γεγονός από την αντίθετη μεριά. Την ιντριγκάρει και προκαλεί τον εγωισμό της. Αν το φαινόμενο βρει ασθενείς χαρακτήρες, γόνιμο έδαφος να καλλιεργηθεί, υπάρχει το ενδεχόμενο να συμβούν και ακραία πράγματα. Εκεί είναι που ο άντρας πρέπει να κρατήσει τις ισορροπίες και να βρίσκει τη λύση. Να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αρκεί βέβαια να αντέχει και να επιδείξει υπομονή.

Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλες παραμέτρους (όπως π.χ. η επιλογή ονόματος για το παιδί, ο βαθμός «νοικοκυροσύνης» ή ο τρόπος ανατροφής των παιδιών ) που χρειάζονται σελίδες και χρόνο για να αναλυθούν. Η νύφη θα έχει, σχεδόν πάντα, «θέμα» με την πεθερά και θα αμφιβάλει για τις αγνές ή όχι προθέσεις της. Το σημαντικότερο για να βρεθεί λύση είναι η αμοιβαία κατανόηση και η υποχώρηση όπου απαιτείται. Η γνώμη μιας μεγαλύτερης γυναίκας, με περισσότερες εμπειρίες αλλά και διαφορετικό χρόνο βίωσής τους, διαφέρει από αυτή μιας νέας γυναίκας. Πρέπει να καταγράφεται, συμβουλευτικά, και αναλόγως να αξιοποιείται ή όχι. Ας μην ξεχνάμε πως η βάση της ελληνικής οικογένειας, που έχει διατηρηθεί στο χρόνο, είναι η γυναίκα. Αυτή που από νύφη, κάποια στιγμή, θα γίνει και η ίδια πεθερά!