Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος…

Ότι το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις είναι… νομοτέλεια. Και στη χώρα μας συχνά-πυκνά βρισκόμαστε στην (άλλοτε) ευχάριστη ή (άλλοτε) δυσάρεστη θέση να βλέπουμε το ίδιο νόμισμα από διαφορετική πλευρά κάθε φορά. Αφορμή γι’ αυτό το σχόλιο στάθηκε η αντιμετώπιση από τα αθλητικά ΜΜΕ του φαινόμενου «πέναλτι» τις τελευταίες ημέρες.

Όποιος είδε τα πρωτοσέλιδα της Δευτέρας και τα συνέκρινε με τα σημερινά αντιλαμβάνεται τι εννοώ. Τη Δευτέρα τα πράγματα ήταν… απλά: οι «φιλοολυμπιακές» εφημερίδες διερύγνυαν τα ιμάτιά τους πως δεν υπήρχε κανένα

πέναλτι στο χέρι του Χολέμπας εντός περιοχής στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Οι «φιλοπαναθηναϊκές» και οι «φιλοαεκτσίδικες» υποστήριζαν με θέρμη την αντίθετη άποψη. Όσο γι’ αυτές του «μεσαίου χώρου», πήραν σαφή θέση κατά της απόφασης του διαιτητή Σιδηρόπουλου να μην καταλογίσει το πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ.

Λιγότερες από 48 ώρες αργότερα ο Κώστας Σταφυλίδης έκανε ένα πέναλτι… μαρς στο φιλικό της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου των ανδρών στο Δουβλίνο κόντρα στην Ιρλανδία. Μιλάμε για τον ορισμό του πέναλτι, πολύ πιο ξεκάθαρο σε σχέση με τη φάση του Χολέμπας. Σήμερα οι εφημερίδες δεν κάνουν την ελάχιστη αναφορά στο θέμα, τουλάχιστον πρωτοσέλιδα. Πιθανολογώ πως αυτή η… επιλογή τους έγινε επειδή μιλάμε για την Εθνική κι όχι για κάποιον σύλλογο. Κι εν μέρει έχει μια κάποια λογική. Εν μέρει.

Διότι εάν θέλουμε κάποια στιγμή να λέμε πως κάνουμε δημοσιογραφία αντικειμενική, χωρίς «παρωπίδες», χωρίς προσωπικά ή συλλογικά «πάθη», χωρίς «εξαρτήσεις», θα πρέπει να μάθουμε να λέμε τα πράγματα με τα’ όνομά τους σε κάθε περίσταση. Και να μην ρίχνουμε το ανάθεμα σε όποιον… τολμά να έχει διαφορετική άποψη.