Ο “τελευταίος εκβιασμός” της Μέρκελ από την… Ιστορία

Twitter@EmOikonomidis

Λίγο πριν συμπληρωθούν δυο εβδομάδες από την εκλογική αναμέτρηση της 22ας Σεπτεμβρίου, που έφερε την Άνγκελα Μέρκελ μια ανάσα από ένα εκκωφαντικό, ιστορικό επίτευγμα, καθώς η “δική της” Κεντροδεξιά πλησίασε όσο καμία άλλη παράταξη τον τελευταίο μισό αιώνα την απόλυτη πολιτική (και κοινοβουλευτική) ηγεμονία στη Μπούντεσταγκ, η Καγκελάριος που έμαθαν να λατρεύουν οι Γερμανοί θα καθίσει την Παρασκευή γύρω από το ίδιο τραπέζι με την κομματική ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών, ώστε να ξεκινήσει ο… μακρύς περίπατος των διαπραγματεύσεων για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού.

Ο όρος φύσικα είναι αδόκιμος, καθώς το SPD είναι σήμερα… πρώην μεγάλο κόμμα, και η Μέρκελ φαντάζει τόσο ισχυρή ώστε να μπαίνει στον πειρασμό να “παίξει”, έστω σε επίπεδο ρητορικής και διαρροών, με την εκ νέου προσφυγή στις κάλπες. Ένα ενδεχόμενο που μετά βεβαιότητας θα οδηγήσει σε εκλογική εξαφάνιση τους Σοσιαλδημοκράτες, και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν και οι δυο ενδιαφερόμενες πλευρές. Και η Μέρκελ, και το SPD.

Στα ρεπορτάζ όλων των προηγούμενων ημερών από τη Γερμανία, κυριαρχούν τα αιτήματα των Σοσιαλδημοκρατών, ο αριθμός των υπουργείων που επιχειρούν να καταλάβουν με δικά τους στελέχη, η “εκδίωξη” του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η προώθηση μιας “κοινωνικής” ατζέντας.

Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν αποτελούν κάτι παραπάνω από στιγμιαίους εντυπωσιασμούς. Το SPD δεν έχει τη δύναμη, ούτε τη δυνατότητα να επιβάλλει τίποτα στην Άνγκελα Μέρκελ. Ακόμη όμως κι αν την είχε, η ατζέντα του δεν θα είχε τα χαρακτηριστικά που ονειρεύονται όσοι δεν γνωρίζουν τη σημερινή πραγματικότητα της γερμανικής πολιτικής ζωής. Και ούτε προσπαθούν να την καταλάβουν.

Ο μόνος “εκβιασμός” με τον οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η Άνγκελα Μέρκελ, έχει ως… αποστολέα την Ιστορία. Οι εξελίξεις στην Ιταλία, την οικονομία που, λόγω των σκανδαλιστικών ομοιοτήτων της με τη Γερμανία, ήταν πάντοτε η μόνη που μπορούσε να γκρεμίσει την ευρωζώνη, και επομένως να ανησυχήσει ουσιαστικά τη Μέρκελ, αποτελούν την απρόβλεπτη παράμετρο που υποχρεώνει την Καγκελάριο η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στη… λάθος πλευρά του Τείχους, να επισπεύσει τις στρατηγικές κινήσεις της στο εσωτερικό του Βερολίνου.

Υπό μια έννοια, αυτή είναι η “γλυκιά εκδίκηση” που παίρνει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, από μια γυναίκα που, όχι μόνο δεν… υπέκυψε στη “γοητεία” του, αλλά πριν σχεδόν δυο χρόνια τον καθαίρεσε από την πρωθυπουργία, για να τον αντικαταστήσει με τον “βολικό” Μάριο Μόντι.

Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι ξαφνικά, η ευρωζώνη αρχίζει και πάλι να μην αισθάνεται και τόσο καλά…