Ο Κουβέλης δείχνει να μην καταλαβαίνει…

Twitter@EmOikonomidis

Ολόκληρες γενιές μεγάλωσαν στην Ελλάδα με το στερεότυπο της “πεφωτισμένης” Αριστεράς. Που γεννούσε ιδέες και στρατηγικά σχέδια ανατροπών και προόδου, τα οποία ωστόσο αδυνατούσε να εφαρμόσει επειδή βρισκόταν απέναντι στο σύστημα. Έστω κι αν τις περισσότερες φορές, το σύστημα “χόρευε” στους δικούς της ρυθμούς.

Στην Ελλάδα της κρίσης, κυρίως όμως της υποχώρησης της συστημικών ΜΜΕ

και της αντικαταστάσής τους από την ανοιχτή κοινότητα του διαδικτύου, τέτοιοι μύθοι καταρρέουν, για τον εξαιρετικά απλό λόγο ότι η συσσώρευση πληροφορίας και η αφιλτράριστη πρόσβαση στη γνώση, επιτρέπουν την πρωτογενή προσέγγιση και την αντικειμενική διαπίστωση.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα πρέπει να εντάξουμε τον θυελλώδη απόηχο της εμφάνισης του Φώτη Κουβέλη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ με τη Σία Κοσιώνη. Ενός δηλαδή από τους πιο μετριοπαθείς και αξιοπρεπείς Έλληνες πολιτικούς, φωτεινή εξαίρεση σε μια Αριστερά που φλερτάρει γονιδιακά με τον λαϊκισμό, και αρκετές φορές με την… υστερία.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, οχυρωμένος πίσω από μια ξεπερασμένη μεθοδολογία ανάγνωσης της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι έχουν αλλάξει η συγκυρία, οι προτεραιότητες και οι απαιτήσεις της δεξαμενής ανθρώπινου δυναμικού στην οποία απευθύνεται.

Και την ώρα που στον χώρο της Κεντροαριστεράς βρίσκεται σε εξέλιξη μια ενδιαφέρουσα ζύμωση για την επανασυσπείρωση της παράταξης, με τους περισσότερους να εμφανίζονται διατεθειμένοι να χάσουν περισσότερα από όσα ενδεχομένως μπορούν να κερδίσουν στο μέλλον, στον βωμό του “κοινού καλού”, ο ίδιος αρνείται να λειτουργήσει δημιουργικά σε μια τέτοια κατέθυνση.

Οι απορίες πολλαπλασιάζονται αν σκεφτεί κανείς ότι η Δημοκρατική Αριστερά εδώ και περίπου επτά μήνες, από τότε δηλαδή που αποχώρησε από την κυβέρνηση τρικομματικής συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, στη βάση της “χρήσιμης πρόφασης” του θέματος της ΕΡΤ, χάνει διαρκώς ερείσματα στην κοινωνία.

Δημοσκοπικά δε, κινείται στα όρια της εξαφάνισης, καθώς μια προσεκτική ανάγνωση των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι μπροστά σε μια πολωτική αναμέτρηση, όπως αναμένεται να είναι οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, μια ΔΗΜΑΡ χωρίς διακριτό προσανατολισμό, στίγμα και προοπτική, κινδυνεύει να εξελιχθεί στον… Συνασπισμό του 1993. Που δεν μπήκε στη Βουλή μετά από ένα θρίλερ διαρκείας.