Να σκεφτούμε… ποιά Δευτέρα θα ξημερώσει

Όταν την Κυριακή θα φτάσουμε μπροστά στην κάλπη, για να αποφασίσουμε ποιόν θα εμπιστευούμε με την ψήφο μας στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ καλά… ποιά Δευτέρα θα ξημερώσει.

Οι εκλογές αυτές είναι οι πρώτες της επόμενης Ελλάδας.

Της Ελλάδας

Μια κρίση που δεν μας άξιζε, επειδή πολύ απλά η Ελλάδα, οι Έλληνες πολίτες, ο περήφανος λαός μας, κλήθηκε να καταβάλει ένα τίμημα θυσιών, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι μας αναλογούσε.

Ο λαός μας όμως δεν δίστασε ποτέ μπροστά στα δύσκολα.

Αντιθέτως, το φως της Ελλάδας έλαμπε ιστορικά πιο έντονα, κάθε φορά που η πατρίδα μας κλήθηκε να αντιμετωπίσει, να υπερβεί και να αφήσει πίσω της μεγάλες κρίσεις.

Μια τέτοια κρίση περάσαμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από την ημέρα που το ΠΑΣΟΚ έβαλε την υπογραφή του κάτω από την προσφυγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο, χωρίς διαπράγματευση, χωρίς όραμα για τον τόπο, χωρίς να το παλέψει.

Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε, επειδή τα ζήσαμε.

Η Ελλάδα όμως άντεξε.

Και σήμερα είμαστε στην αφετηρία μιας καινούριας εποχής.

Η Ελλάδα που έμεινε πίσω, είναι η Ελλάδα την οποία κληρονόμησε στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ.

Μια Ελλάδα, το dna της οποίας αλλοιώθηκε βιαίως και άγαρμπα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Την ίδια εποχή που ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαζε την υπογραφή του κάτω από τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα σύγχρονο και βαθιά δημοκρατικό κράτος, απέναντί μας υπήρχε ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ.

Τα άκρα που φλέρταραν με επιμονή με τη διολίσθηση της Ελλάδας σε ένα “εθνικό πανηγύρι”.

Απέναντι σε αυτές τις αρρυθμίες, η Νέα Δημοκρατία υπήρξε διαχρονικά η Παράταξη της εθνικής ευθύνης, της σύνεσης και του μέτρου.

Ταυτόχρονα, υπήρξε και η Παράταξη που πέτυχε να ενώσει γύρω από ένα κοινό όραμα εκατομμύρια Ελλήνων.

Μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, που διεκδίκησε ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο μας.

Το ίδιο κάνουμε και σήμερα.

Η Νέα Δημοκρατία αποτελεί τη μόνη ασφαλή επιλογή για το μέλλον.

Και όταν λέμε ασφάλεια, δεν εννούμε τελμάτωση.

Όταν λέμε σταθερότητα, δεν εννοούμε ρουτίνα.

Η Ελλάδα του αύριο θα πρέπει να ανακτήσει τη σχέση της με το μέτρο, τον ρεαλισμό, την εθνική αυτογνωσία.

Ας σκεφτούμε ότι τα χρόνια που πέρασαν κάναμε ένα βήμα πίσω, απλώς για να πάρουμε καλύτερη φόρα για το άλμα προς το μέλλον.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα χθες, στους εκπροσώπους του λαϊκισμού και των άκρων, να ναρκοθετήσουν αυτή την εθνική διαδρομή.

Η Ελλάδα πηγαίνει μπροστά.

Χωρίς κανείς Έλληνας να μένει πίσω.

Πίσω μας αφήνουμε μονάχα το χθες.