Κικίλιας: Σήκω από τον καναπέ και πάρε τις αποφάσεις σου

Ο βουλευτής Α’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας Βασίλης Κικίλιας έγραψε ένα διαφορετικό άρθρο στο protagon.gr, απευθυνόμενος στους νέους ανθρώπους, και τη μάχη που καλούνται να δώσουν την εποχή της κρίσης.

Ακολουθεί το άρθρο του Βασίλη Κικίλια στο protagon.gr:

ε σένα μιλάω. Που είσαι 18, 20, 25, 30 ετών. Σε σένα που κάποτε είχες στα χέρια σου 700 ευρώ το μήνα, και σήμερα το πολύ

Κάθεσαι στον καναπέ του σπιτιού που μεγάλωσες, με τους γονείς σου να βλέπουν να είσαι πότε αφηρημένος και πότε εκνευρισμένος, μαθημένος δήθεν να αδιαφορείς, αλλά μέσα σου να πληγώνεσαι. Ή να μισείς δήθεν, καθώς το μίσος προϋποθέτει και ενέργειες που του δίνουν εκτόνωση, ενώ εσύ μένεις εκεί. Ακούνητος. Χωρίς ελπίδα. Στον καναπέ.

Σε σένα μιλάω. Είσαι πραγματικά χωρίς ελπίδα, ή μήπως όχι. Θέλω να με ακούσεις. Σου ζητώ να με ακούσεις. Σε παρακαλώ να ακούσεις την προτροπή μου. Σήκω από τον καναπέ και πήγαινε μια βόλτα. Στο Γκάζι, στου Ψυρρή, στην παραλία. Αξιοποίησε τον χρόνο για να σκεφτείς. Και πάρε τις αποφάσεις σου.

Πρώτα απ΄ όλα, αποφάσισε ότι δεν μπορείς να τα περιμένεις όλα από το κράτος, επειδή γκρεμίζεται για να ξαναχτιστεί, και επομένως δεν μπορεί να σε βοηθήσει.

Αποφάσισε ακόμη ότι δεν μπορείς επίσης να τα περιμένεις όλα από τους γονείς σου. Όσο κι αν σε αγαπούν, όσο κι αν θέλουν να σε δουν να προοδεύεις, και θα κάνουν τα πάντα για να σε βοηθήσουν, σήμερα αγκομαχούν και οι ίδιοι. Δεν έχουν.

Η ζωή είναι εδώ. Μπροστά σου. Τώρα. Μέσα στην κρίση. Τώρα μπορεί να αλλάξει κάτι, έστω και δύσκολα. Ξαναβρές τους φίλους σου, ξαναβρές το κέφι σου, ξαναβρές την όρεξή σου να κάνεις πράγματα, ακόμη και με πολύ λιγότερα χρήματα από ό, τι είχες υπολογίσει.

Ξαναβγές στην κοινωνία. Ψάξε την αγορά. Δοκίμασε ακόμη και δουλειές που δεν σκεφτόσουν να κάνεις. Πάλεψέ το και κάνε τη μεγάλη στροφή. Αναθεώρησε. Χειρωνακτική εργασία, ύπαιθρος, start up επιχειρήσεις. Πιθανότατα σπούδασες κάτι άλλο, δεν σου λέω όμως να πετάξεις αυτά τα χρόνια στα σκουπίδια. Σου λέω να αγωνιστείς με ό,τι έχεις, επειδή η ζωή περνάει.

Γνώρισε κόσμο, αντάλλαξε ιδέες. Η μια δουλειά με λίγα λεφτά, θα φέρει την άλλη. Και εκείνη, την επόμενη. Η μια γνωριμία θα φέρει την άλλη.

Δεν είναι εύκολο. Το ξέρω. Θα είναι όμως καλύτερα, γιατί θα μάχεσαι, και ό,τι κάνεις θα είναι δικό σου. Και θα είναι σίγουρα καλύτερα από τώρα που κάθεσαι στον καναπέ και μαραζώνεις, και οι γονείς σου μαζί.

Η ζωή είναι δύσκολη, αλλά είναι και ωραία. Εγώ, που ζω τη μισή μου ζωή ως γιατρός στα νοσοκομεία, ξέρω πως άλλα παιδιά στην ηλικία σου έχουν χάσει την υγειά τους, και θα αντάλλαζαν ό,τι έχουν με λίγες μέρες από τη δική σου ζωή.

Δεν σου λέω να συμβιβαστείς και να αποδεχτείς τη μιζέρια. Σε προτρέπω να αγωνιστείς για το όνειρο. Να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Να μη μείνει πόρτα που δεν θα χτυπήσεις, να μην υπάρξει ευκαιρία που δεν θα διεκδικήσεις, να μην περάσουν εκλογές που δεν θα ψηφίσεις, επιλέγοντας εκείνους που πιστεύεις ότι θα βοηθήσουν να γίνουν τα πράγματα καλύτερα.

Αν παλέψεις για να δημιουργήσεις, και δεν κάθεσαι άβουλα στον καναπέ, αν δεν σκέφτεσαι τις εύκολες λύσεις ή δεν σκοτεινιάζεις, προβλέποντας την καταστροφή, αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρεις.

Και θα είσαι περήφανος, τόσο εσύ όσο και οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω σου και σε αγαπούν.

Τότε, θα μπορείς να ζήσεις. Να ερωτευτείς, να ονειρευτείς, ακόμη και στα δύσκολα, ακόμη και με πιο λίγα. Θα στέκεσαι όμως όρθιος, περήφανος γιατί θα έχεις αποδείξει ότι, παρ’ όλο που έκαναν λάθος και έσπευσαν να σε καταδικάσουν, εσύ τα κατάφερες.

Μπορείς. Φτάνει να το πιστέψεις.
Μπορείς!