Η παιδεία ως διαφοροποιητικό στοιχείο. Διαχρονικά

Σίγουρα τις τελευταίες ημέρες  το ενδιαφέρον μας μονοπώλησαν οι Βρυξέλλες και οι αποφάσεις των 17 υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Νευρικότητα, αστοχίες και παιχνίδια εγωϊσμού συνέθεσαν το παζλ των εξελίξεων.

Η ελληνική αποστολή είχε σίγουρα στις βαλίτσες της μισές προσευχές επιτυχίας και άλλες μισές αποτυχίας. Δεν ξέρω αν μια οικονομική ανάλυση θα μπορούσε να εξηγήσει με σαφήνεια  τα θετικά και τα αρνητικά αυτής της απόφασης, αφού ακόμα και

οι οικονομολόγοι διχάζονται για την κρίση, την ένταση της και φυσικά την αντιμετώπιση της.

Δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα «Είναι μια πύρρειος νίκη,  για τη χώρα, το έθνος και την Κυβέρνηση; Ή είναι μια μοιραία ήττα με θλιβερά αποτελέσματα, τα οποία μένει να τα δούμε να εξελίσσονται;». Μπορώ όμως να απαντήσω σε ένα άλλο ερώτημα: Μπορούν οι γνώσεις να αποτελέσουν το προσωπικό μας όπλο για την αντίληψη των πραγμάτων;

Πριν σας απαντήσω με δικά μου λόγια θα ήθελα να παραθέσω λίγες φράσεις από τον Ρήγα Βελεστινλή. « Όλοι χωρίς εξαίρεσιν, έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα. Η Πατρίς έχει να καταστήση σχολεία, είς όλα τα χωριά δια τα αρσενικά και θηλυκά παιδιά. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή, με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη».

Θα αναρωτιέστε γιατί θέλω να γράψω για το διάβασμα. Αφορμή στάθηκε μια ανάρτηση των «Υστερόγραφων» που καταδείκνυε πως η σχέση μας με το βιβλίο βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.

Ανήκω στη σχολή εκείνων που πιστευτούν πως η παιδεία είναι το κομβικό σημείο διαφοροποίησης των ανθρώπων, είναι το αγαθό που μας βοηθά να εξελιχθούμε,  να αγαπούμε, να νιώθουμε,  και  συμβάλει ουσιαστικά στο να αποκτήσουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που μας ανεβάζουν στην κλίμακα ανάμεσα στα ζώντα όντα.

Μπορεί οι οργανωμένες κοινωνίες να στηρίχτηκαν τελικά στην καταστολή αλλά παραφράζοντας τη φράση «κάθε φορά που κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή», σκεφτείτε κάθε φορά που κλείνει ένα βιβλιοπωλείο τι μπορεί να συμβεί. Φιλοδοξούμε μέσα από τη στήλη αυτή να γεφυρώσουμε το χάσμα ανάμεσα στο σήμερα και στο όραμα του Αδαμάντιου Κοραή πως η ελευθερία του έθνους θα ερχόταν από τη μόρφωση του, μέσα από την παιδεία.

Από το δόγμα αυτό περιπλανηθήκαμε σε διαφορετικά πεδία, προτάξαμε το  αμερικανικό πρότυπο και καταλήξαμε σε έναν ιδιότυπο «σκοταδισμό». Όψιμα λοιπόν ανακαλύψαμε την έννοια του έθνους υπό το βάρος των επιτρόπων στα υπουργεία.

Όμως τα Έθνη έχουν μόνο έναν τρόπο προάσπισης: Γνώση της Ιστορίας και ψύχραιμη ματιά. Ελπίζουμε να συνταξιδέψετε μαζί μας στη γνώση και στην ανάγνωση.