Η μάχη της Ευρώπης (και της Ελλάδας) απέναντι στα άκρα. Και τον λαϊκισμό…

Twitter@EmOikonomidis

Ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, άφησε ένα μη συγκρίσιμο αποτύπωμα στην ιστορική διαδρομή του τόπου, με ευκρινές και αυταπόδεικτο “στοιχείο ταυτότητας”, την αποφασιστικότητα να πάει κόντρα στο ρεύμα της εποχής, και να επιβάλει στρατηγικές προτεραιότητες που κοίταζαν πολύ πιο πέρα και μακριά από τα πεπερασμένα όρια του πολιτικού σχεδιασμού.

Κάπως έτσι, μας έβαλε περίπου… με το ζόρι στην Ενωμένη Ευρώπη, αγνοώντας τις φωνές του λαϊκισμού, και εκείνη η ιστορική επιλογή αποδείχτηκε θεμέλιος λίθος για τη διασφάλιση ενός μέλλοντος με τους λιγότερους δυνατούς κλυδωνισμούς.

Σήμερα,

η Ελλάδα και η Ευρώπη βρίσκονται μπροστά σε ένα ιστορικό μεταίχμιο. Οι εκλογές της 25ης Μαϊου για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μοιάζουν οι πρώτες εκλογές της επόμενης Ευρώπης, και υπό την έννοια αυτή οι πρώτες εκλογές της επόμενης Ευρώπης.

Μιας Ευρώπης που δοκιμάστηκε σκληρά από την παγκόσμια οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, αλλά όπως και η Ελλάδα, άντεξε, με τις ευρωπαϊκές κοινωνίες ωστόσο να μετρούν ακραίες απώλειες, σε επίπεδο συνοχής και αλληλεγγύης, που οδήγησαν σε ευθεία και επίμονη αμφισβήτηση της ιδέας της Ευρώπης ως κοινής πατρίδας, κοινού προορισμού, κοινού μέλλοντος.

Σήμερα, σε Ελλάδα και Ευρώπη, δίνεται μια ιστορική μάχη απέναντι στα άκρα και τον λαϊκισμό. Από την έκβαση της οποίας θα κριθεί εν πολλοίς το αποτύπωμα της εθνικής καθημερινότητας κάθε κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Δηλαδή, για την πιο κρίσιμη περίοδο-γέφυρα, του παρόντος με το μέλλον που προσδοκούμε ότι θα αλλάξουμε. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι το μέλλον ανήκει σε εκείνους που το προετοιμάζουν, μεθοδικά και με όραμα. Όχι σε όσους υποκύπτουν στην πρόσκαιρη γοητεία της… υστερίας.