Η γαλλική Κεντροδεξιά και οι ιστορικοί διχασμοί της (photos)

Το απόλυτο θρίλερ που έζησε το UMP  την Κυριακή και χθες για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του, με τον Ζαν-Φρανσουά Κοπέ να πετυχαίνει τη μεγάλη έκπληξη και να επικρατεί μόλις με 98 ψήφους διαφορά του Φρανσουά Φιγιόν για την προεδρία του κόμματος, δεν είναι το μόνο ιστορικό παράδειγμα βαθέως διχασμού στον πολιτικό χώρο της γαλλικής Κεντροδεξιάς.

Έναν χώρο ιστορικά κυρίαρχο, που μονάχα ο Φρανσουά Μιτεράν κατάφερε να διεμβολήσει χάρη στην επιβλητική προσωπικότητά του, για να ακολουθήσει μια νέα κεντροδεξιά

κυριαρχία, “παρένθεση” της οποίας δείχνει να αποτελεί η ανάδειξη του Φρανσουά Ολάντ στην Προεδρία της γαλλικής Δημοκρατίας, τον περασμένο Μάιο.

Η νίκη του Κοπέ, θεωρείται και είναι νίκη του Νικολά Σαρκοζί, μιας και ο νέος πρόεδρος του UMP φαντάζει πολύ πιο εύκολο να… παραμεριστεί ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017, σε σχέση με τον Φρανσουά Φιγιόν, εφόσον ο “Σαρκό” επιθυμεί τότε να πάρει τη μεγάλη ρεβάνς από τον Φρανσουά Ολάντ.

Πριν από το σημερινό δίδυμο ωστόσο, η γαλλική Κεντροδεξιά γνώρισε στην ιστορική διαδρομή της αρκετά ακόμη, περισσότερο… μοιραία. Η κόντρα του Ζακ Σιράκ με τον Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ήταν ουσιαστικά ο λόγος για τη θυελλώδη αναρρίχηση του Σοσιαλιστή Φρανσουά Μιτεράν στην εξουσία, και η εδραίωσή του σε αυτήν.

Η κόντρα του Ζακ Σιράκ (πάλι) με τον Εντουάρ Μπαλαντίρ, διατήρησε τους Σοσιαλιστές στην εξουσία, και μάλλον έθεσε τις βάσεις για να γεννηθεί η εποχή των άκρων και της ξενοφοβίας, στην οποία πρωταγωνίστησε ο Ζαν-Μαρί Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο.

Ακολούθησε η κόντρα του Ζακ Σιράκ (πάλι… 2) με τον Νικολά Σαρκοζί, στον οποίο δεν συγχώρεσε ποτέ ότι το 1995 είχε επιλέξει να στηρίξει τον Εντουάρ Μπαλαντίρ. Γι’αυτό και φρόντισε να του κάνει τη ζωή όσο πιο δύσκολη μπορούσε. Χωρίς ωστόσο να καταφέρει τον αντικειμενικό στόχο του, να του φράξει δηλαδή τον δρόμο προς τα Ηλύσια Πεδία το 2007. Μάλλον… το έκανε το 2012.

Τελευταία και ίσως περισσότερο “σκοτεινή” κόντρα ήταν αυτή ανάμεσα στον Νικολά Σαρκοζί και τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, με αμφότερους να προσπαθούν να βάλει ο ένας… φυλακή τον άλλο. Ο Σαρκοζί πρόλαβε, και ο ντε Βιλπέν έμπλεξε, με αποτέλεσμα να αποσύρει τις πολιτικές φιλοδοξίες του, για να μην υπάρξουν… παρενέργειες.

Από τον νέο, σημερινό διχασμό της γαλλικής Κεντροδεξιάς, θα μπορούσε κανείς να περιμένει ότι ο Φρανσουά Ολάντ και οι Σοσιαλιστές θα βγουν κερδισμένοι. Η οικονομία ωστόσο πηγαίνει τόσο… δραματικά άσχημα, ώστε μάλλον ο “κ. κανονικός” μετράει ήδη αντίστροφα για το 2017.