Η ανυπαρξία (Ολάντ) δημιουργεί… τέρατα (την Ακροδεξιά)

Twitter@EmOikonomidis

Η Ιστορία της προόδου του ανθρωπίνου γένους, είναι… συνοπτικά η Ιστορία της άθροισης εξαιρέσεων και χαρισματικών προσωπικοτήτων, που κάθε φορά ξεπέρασαν την προβλέψιμη και μάλλον μίζερη διαχείριση της καθημερινότητάς τους, και άφησαν ένα αποτύπωμα που δεν κατάφερε να σβήσει η διαδοχή των γενεών.

Σίγουρα πάντως, η πρόοδος δεν ήρθε ποτέ από συνηθισμένους, συμβιβασμένους και αυτονόητα ελλειμματικούς ανθρώπους, που ο καθένας κουβαλάει στον φυσικό χώρο ευθύνης και δραστηριοποίησής του τη μονότονη ρουτίνα μιας χωρίς όραμα και προοπτική προσωπικής διαδρομής και θέασης

Τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων, όταν μεταπηδούν στο επίπεδο του ηγέτη και της άσκησης εξουσίας, καθίστανται εκ των πραγμάτων προβληματικές αφηγήσεις για το παρόν, και επικίνδυνα αναχώματα για το μέλλον που προετοιμάζεται από σήμερα.

Τέτοια περίπτωση είναι ο Φρανσουά Ολάντ. Ο “κ. Κανονικός”, που σύμφωνα με τη “Monde” έγινε εξαιρετικά γρήγορα “κ. Τίποτα”, κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2012 στη Γαλλία, με την προσδοκία να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στην Άνγκελα Μέρκελ, και να αφιερώσει… γαλλικά στη Γερμανίδα Καγκελάριο, παρουσιάζοντας και επιμένοντας σε ένα ρεαλιστικό αντίβαρο, ένα φυσικό ισοδύναμο της ακραίας, τυφλής και ασυγχώρητης λιτότητας που επέβαλε το Βερολίνο στο σύνολο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Φυσικά, ο Ολάντ αποδείχτηκε κενός περιεχομένου. Γι’ αυτό και οι δημοσκοπήσεις μετά το πρώτο εξάμηνο της θητείας του, τον έχουν καταγράψει με σκανδαλιστική επιμονή και πείσμα στη θέση του χειρότερου Προέδρου που γνώρισαν οι νεώτερες Γαλλικές Δημοκρατίες.

Αυτή ωστόσο είναι μια παράμετρος πολιτικού αυτογκόλ που αφορά τους Γάλλους, καθώς πάνω στη… θολούρα τους να τιμωρήσουν τον Νικολά Σαρκοζί, δεν στάθμισαν σωστά τους κινδύνους της αντικατάστασής του με έναν αφόρητα συνηθισμένο πολιτικό. Τέτοιον που φαντάζει απολύτως μη συμβιωτικός με το dna αλλαγών, ανατροπών και επαναστάσεων, που συνοδεύει ιστορικά κάθε γενιά Γάλλων.

Στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο των τοπικών εκλογών στη Γαλλία, η ανικανότητα Ολάντ γέννησε ένα “τέρας”: Το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν, δηλαδή ο επίγονος του μορφώματος που δημιούργησε ο ακροδεξιός πατέρας της, είναι πλέον δεύτερη δύναμη στη Γαλλία. Έχοντας απαλλοτριώσει τα κλειδιά της διοίκησης πόλεων, πράγμα που σημαίνει ότι η καθημερινότητα των Γάλλων απειλείται με μπόλικες δόσεις άκρων και ακροτήτων.

Το παράδειγμα του Φρανσουά Ολάντ είναι ηχηρά χαρακτηριστικό. Η επόμενη Ευρώπη, η επόμενη μέρα για κάθε κοινωνία δεν θα προκύψει από μέτριους, ολίγιστους, ανεπαρκείς. Απαιτείται όραμα. Ρήξεις. Στρατηγική. Σχέδιο. Επιμονή. Πολιτικός λόγος με γωνίες και όχι ανιαρά βαρετός και συνηθισμένος.

Απαιτούνται εξαιρέσεις. Ας τις βρούμε. Διαφορετικά, θα χάνουμε διαρκώς χρόνο για να αντιμετωπίσουμε τα… τέρατα που θα ξεπηδούν από την ανεπάρκεια όσων θα διαχειρίζονται τις τύχες μας.