Εφοροκτονία-Νεοκτονία!

Στον Καιάδα της εφορίας ρίχνει η Ελλάδα όλους τους νέους της, με τα νέα φορολογικά μέτρα. Όταν το περασμένο Μάρτιο οι δύο νέοι φοιτητές έχασαν τη ζωή τους, εξαιτίας της ασυδοσίας του κράτους να μη παρέχει την απαραίτητη οικονομική βοήθεια στους σπουδαστές, σε όλους τους ακαδημαϊκούς χώρους και στις αυλές των πανεπιστημίων κυριαρχούσε ο πνιχτός ψίθυρος «ήταν δύο από εμάς». Σήμερα, στους ίδιους χώρους, ο ψίθυρος αυτός έγινε η κραυγή μιας τρομακτικής διαπίστωσης,

«νεοκτονία». Νεοκτονία ή μήπως γενοκτονία, ενός έθνους που ήδη έχει χάσει τη ταυτότητα του και τις ρίζες του;

Τη στιγμή που όλες οι πολιτισμένες χώρες επενδύουν στους νέους τους για να αναπτυχθούν, η Ελλάδα επιλέγει να τους καταρρακώνει ακόμα περισσότερο, με το πρόσχημα της προσπάθειας διεξόδου από τη κρίση. Έτσι θα βγει από τη κρίση και θα οδηγηθεί στην ανάπτυξη; Καταστρέφοντας όλη τη νέα γενιά; Επιβάλλοντας σε νέους, άνεργους, φοιτητές, μεταπτυχιακούς φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες, που δεν έχουν εισόδημα, που θερμαίνονται το χειμώνα με κάρβουνα, που δεν έχουν ζεστό νερό ή ακόμα και ρεύμα εξαιτίας των ανήθικων, προκλητικών και πέρα για πέρα άδικα φουσκωμένων με διάφορους φόρους λογαριασμών, να πληρώσουν από τον Ιούλιο και εξτρά φόρο περίπου 2.000 ευρώ, επειδή μπορεί να έτυχε τις καλές εποχές οι γονείς τους να τους αγόρασαν με δάνειο ένα σπίτι που χρωστάνε ακόμα, είτε για να τους βοηθήσουν να ξεκινήσουν τη ζωή τους, είτε για να σπουδάσουν σε μια άλλη πόλη εφόσον το κράτος ήταν και είναι ανίκανο να προσφέρει στέγη σε περισσότερους φοιτητές ή υποψήφιους διδάκτορες από άλλες πόλεις!!; Ενώ πλέον οι γονείς αυτοί είτε θα είναι άνεργοι, είτε τα εισοδήματα δε θα επαρκούν για να ανταποκριθούν σε αυτά τα έξοδα πόσο μάλλον και σε έναν επιπλέον τόσο μεγάλο φόρο. Ωστόσο το ελληνικό κράτος θα φορολογήσει σε λίγες μέρες αυτούς τους νέους που δεν έχουν καν εισοδήματα, ούτε την αυτονόητη για άλλες χώρες κρατική οικονομική βοήθεια ως φοιτητές ή υποψήφιοι διδάκτορες, τη στιγμή μάλιστα που το ΙΚΥ σταμάτησε να παρέχει υποτροφίες σε υποψήφιους διδάκτορες στην Ελλάδα, και χρηματοδοτεί μόνο εκείνους που κάνουν διδακτορικό στο εξωτερικό. Μέχρι τώρα η Ελλάδα υποχρέωνε τους νέους αυτής της κατηγορίας να πληρώνουν χαράτσια μέσα σε λογαριασμούς, περνώντας πραγματικά τη κόκκινη γραμμή. Τώρα πάει ακόμα παραπέρα, απαιτώντας από αυτούς και εξωφρενικούς φόρους.

Οι σύμβουλοι του Υπουργού Οικονομίας θα σπεύσουν να υποστηρίξουν πώς αυτός είναι ο πιο άμεσος και γρήγορος τρόπος για να σου αποδώσει έσοδα. Όταν όμως φορολογείς κάτω από το όριο της φτώχειας, το πρόβλημα σου σα χώρα παύει να είναι τα νούμερα και γίνεται σοβαρό ηθικό πρόβλημα. Ακόμα και η ηλικιακή σύνθεση του σώματος που απαρτίζει τους οικονομικούς συμβούλους της κυβέρνησης κρούει τη καμπάνα του αξιακού ελληνικού προβλήματος. Ελάχιστοι ως και καθόλου νέοι, αποφασίζουν κυρίως άτομα μεγάλης ηλικίας οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει ή θα εξασφαλίσουν στα δικά τους νέα παιδιά σπουδές και διαμονή στο εξωτερικό. Ακόμα και σήμερα, που η Ελλάδα έφτασε στο χείλος του γκρεμού, εξαιτίας τέτοιων τακτικών, η οικονομική πολιτική της χώρας χαράσσεται από ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας με παρωχημένες ιδέες, εμποδίζοντας τους νέους ανθρώπους με φρέσκιες ιδέες και τις κατάλληλες σπουδές να συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή.

Ο Tim Jackson λίγα χρόνια πριν στο περίφημο βιβλίο του, μιλούσε για την ανάγκη μιας ευημερίας χωρίς ανάπτυξη, δηλαδή μιλούσε για την ανάγκη ενός είδους λιτότητας. Η ανάγκη αυτή προκύπτει εξαιτίας του υπερπληθυσμού στο πλανήτη, οι πόροι του οποίου δεν αρκούν για όλους μας, αν όλοι καταναλώνουμε με τους ίδιους ρυθμούς που καταναλώναμε τα προηγούμενα χρόνια και αν δε βρεθούν νέες εκμεταλλεύσιμες πηγές. Ο μεγάλος οικονομολόγος Pigou, το 1912,διακήρυττε ότι είναι θεμιτό στην Επιστήμη της Ιατρικής να γίνονται πειράματα πάνω σε πτώματα, όμως στην Επιστήμη των Οικονομικών όπου το αντικείμενο της είναι τα ελεύθερα και ζωντανά, ανθρώπινα όντα ένα άμεσο πείραμα σε ελεγχόμενες συνθήκες δεν είναι εφικτό ούτε ηθικό. Ο Pigou επισήμανε ότι η Επιστήμη των Οικονομικών έχει να κάνει με ελεύθερους και ζωντανούς ανθρώπους και άρα πειράματα θα πρέπει να αποκλείονται. Εκατό χρόνια μετά κάποιοι ξεπέρασαν αυτόν τον ηθικό φραγμό. Μάλιστα για να τον ξεπεράσουν επέλεξαν μια χώρα η οποία από μόνη της δεν είχε ούτως ή άλλως ,ούτε αξίες αλλά και ούτε ηθικά στεγανά.

Για να ξεπεράσει η Ελλάδα την οικονομική κρίση πρέπει πρώτα να ξεπεράσει την αξιακή. Είναι υψίστης σημασίας στη χώρα αυτή να κτιστούν επιτέλους αξίες και ηθικά στεγανά. Το να φορολογείς νέους ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν είναι ούτε ηθικό αλλά και πρακτικά κάτι τέτοιο δε θα σου αποδώσει μακροπρόθεσμα. Η Ελλάδα ειδικά τώρα έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ άλλοτε να επενδύει στη νέα γενιά από το να τη χαντακώνει παρά πάνω. Επίσης ο κάθε Υπουργός και ο κάθε σύμβουλος θα έπρεπε να σέβεται τους νέους εκείνους που προτίμησαν να παραμείνουν στη χώρα τους και να παλέψουν για αυτήν, από το να την εγκαταλείψουν, επιλέγοντας την εύκολη οδό του εξωτερικού.

Η επιλογή αυτή από έναν νέο άνθρωπο σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία, απαιτεί σεβασμό και όχι τιμωρία. Ο σεβασμός και η ανταμοιβή μιας τέτοιας επιλογής, συνηγορεί με την αξία και την ηθική. Η τιμωρία αυτής της επιλογής, διαμέσου της άδικης επιπλέον φορολόγησης σε νέους σπουδαστές οι οποίοι δε λαμβάνουν καν την αυτονόητη κρατική οικονομική βοήθεια, συνηγορεί με την ανηθικότητα, τη διατήρηση και τη γιγάντωση της αξιακής κρίσης. Όμως κάθε αξιακή κρίση γεννά, διατηρεί και ανατροφοδοτεί την κάθε οικονομική κρίση συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής.