Το ναυάγιο της υποκρισίας

Oι άτυχοι πρόσφυγες και μετανάστες που εγκαταλείπουν τις εμπόλεμες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας για να βρουν νέες πατρίδες στον προηγμένο βορρά, δεν πνίγονται στη Μεσόγειο από τη θαλασσοταραχή.

Πνίγονται από την υποκρισία του πολιτισμένου κόσμου που, στην καλύτερη περίπτωση, όταν δεν τους σπρώχνει βίαια πίσω, (push backs), χώνει το κεφάλι στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο, για να μην αντιμετωπίσει κατάματα ένα μεγάλο πρόβλημα.

Όχι ένας αλλά έξι διαδοχικά επίπεδα υποκρισίας χρειάστηκαν για να φτάσουμε στο τραγικό ναυάγιο στην Πύλο.

Υποκρισία Νο 1: Οι χώρες του προηγμένου βορρά και

της Ενωμένης Ευρώπης στις οποίες οι πρόσφυγες επιδιώκουν να βρουν καταφύγιο, σφυρίζουν αδιάφορα για τις αιτίες που διώχνουν τους πρόσφυγες από τις πατρίδες τους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες εμπλέκονται άμεσα στη δημιουργία των εστιών βίας και πολέμου που προκαλούν τις μεταναστευτικές ροές. Λειβαδάρη

Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ειλικρινής και ήθελε, πράγματι, να δώσει μια οριστική λύση στο πρόβλημα των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, έπρεπε να δράσει άμεσα και με διπλωματικό τρόπο, ώστε να αποκατασταθούν οι συνθήκες ειρήνης και ευημερίας στις εμπόλεμες περιοχές της Ασίας και της Αφρικής.

Συνήθως όμως οι ευρωπαϊκές πολιτικές δεν έχουν κίνητρα φιλειρηνικά, αλλά υποκινούνται από οικονομικά συμφέροντα που, όπως είναι γνωστό, τρέφονται από τον πόλεμο και τη βία.

Υποκρισία Νο 2: Η Ενωμένη Ευρώπη κυριαρχείται από το σύνδρομο NIMBY, (Not In My Back Yard – όχι στην αυλή μου στα ελληνικά).

Αδιαφορεί δηλαδή για ό,τι συμβαίνει εκτός Ευρώπης και γι’ αυτό και δεν δέχεται πρόσφυγες και μετανάστες στο έδαφός της, μεταφέροντας το πρόβλημα στα ευρωπαϊκά σύνορα.

Η δεύτερη κίνηση, μετά την επίλυση των προβλημάτων στις εμπόλεμες περιοχές, που θα έπρεπε να έχει κάνει από καιρό η Ενωμένη Ευρώπη αν ήθελε, πράγματι, να λύσει το πρόβλημα των ροών, είναι η θεσμοθέτηση όρων αποδοχής προσφύγων και μεταναστών από εμπόλεμες περιοχές στο ευρωπαϊκό έδαφος.

Η κατανομή των προσφυγικών ροών σε όλα τα κράτη της Ευρώπης είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η παράνομη διακίνηση στη Μεσόγειο και συγχρόνως να δοθεί μια δίκαιη λύση σε ένα μεγάλο πρόβλημα της σημερινής εποχής. Η πρόσφατη αποδοχή από τα ευρωπαϊκά κράτη 5 εκατομμυρίων Ουκρανών προσφύγων δείχνει ότι η Ευρώπη όταν θέλει, μπορεί και να αφομοιώσει και να εντάξει κοινωνικά και οικονομικά εκατομμύρια πρόσφυγες.

Υποκρισία Νο 3: Οι παραμεθόριες χώρες στις οποίες η υποκριτική ευρωπαϊκή πολιτική έντεχνα μεταφέρει την πίεση από τις μεταναστευτικές ροές, αποδέχονται ασμένως αυτό το ρόλο, με αντάλλαγμα χρήσιμες… ροές ευρωπαϊκών επιδοτήσεων.

Κάποιοι δηλαδή, όπως η Τουρκία του Ερντογάν και η Ελλάδα του Μητσοτάκη, κερδίζουν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις παίζοντας το ρόλο της αναχαίτισης των ροών, με όποιο κόστος για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Υποκρισία Νο 4: Εδώ έχουμε διπλή υποκρισία. Οι ευρωπαίοι, που με την αδιαφορία ή με τη μετάθεση του προβλήματος είναι οι ενορχηστρωτές των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, κατηγορούν την Ελλάδα, την Τουρκία και την Ιταλία, που επίσης υποκριτικά δέχτηκαν, έναντι αδρής αμοιβής, το ρόλο του κυματοθραύστη των ροών, για παράνομες επαναπροωθήσεις.

Οι υποκριτές – ενορχηστρωτές των εγκλημάτων, κατηγορούν τους υποκριτές – εκτελεστές για τα εγκλήματα.

Υποκρισία Νο 5: Η Ελλάδα, εκμεταλλευόμενη τα ευρωπαϊκά…αργύρια της υποκρισίας, χτίζει φράγμα μήκους 30 χιλιομέτρων στα χερσαία σύνορά της, επικαλούμενη θωράκιση της χώρας από τους επίδοξους εισβολείς.

«Κλειδώνω, αμπαρώνω κι ο κλέφτης μέσα είναι»

Τα χερσαία σύνορα της Ελλάδας στον Έβρο εκτείνονται σε μήκος 150 χιλιομέτρων, ενώ η θαλάσσια ακτογραμμή της χώρας που λειτουργεί σαν εικονικό ανοικτό σύνορο που μας χωρίζει από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής, από τον Έβρο μέχρι τα ανοικτά της Πύλου, έχει μήκος πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων. Σταγόνα στον ωκεανό, κυριολεκτικά, η θωράκιση των συνόρων της χώρας.

Ο κ. Μητσοτάκης, πάντως, καμαρώνει προεκλογικά ότι ενίσχυσε την άμυνα της χώρας απέναντι στους βάρβαρους εισβολείς.

Και συγχρόνως, όλοι οι συντηρητικοί υποκριτές που μετρούν την αγάπη για την πατρίδα με τα χιλιόμετρα του τσιμεντένιου φράκτη, κλαίνε για τους εκατοντάδες πνιγμένους στην Πύλο…

Υποκρισία Νο 6: Οι αρχές που εντόπισαν ανοιχτά της Πύλου το σκάφος με τους 700 Αφρικανούς πρόσφυγες και μετανάστες μια μέρα πριν το ναυάγιο, ισχυρίζονται τώρα ότι δεν προχώρησαν σε επιχείρηση διάσωσης γιατί, λέει, το αρνήθηκαν οι παράνομοι διακινητές.

Κάπως περίεργο, όμως, δεν ακούγεται οι αρχές ενός ευρωπαϊκού κράτους να υπακούουν σε εντολές παρανόμων και να μην επεμβαίνουν για να σώσουν εκατοντάδες ζωές που κινδυνεύουν από πνιγμό;

Σήμερα όλοι οι υποκριτές εν χορώ, οι ενορχηστρωτές της τραγωδίας από κοινού με τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς, βγάζουν τα κεφάλια από την άμμο για να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα, με αφορμή το τραγικό ναυάγιο στην Πύλο.

Που θα είχε σίγουρα αποφευχθεί αν οι σημερινοί κροκόδειλοι, δεν έκαναν τόσα χρόνια τη… στρουθοκάμηλο.

*Γιάννης Α. Μυλόπουλος, Καθηγητής και πρώην Πρύτανη ΑΠΘ, Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, υποψήφιος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης

Πηγή: tvxs.gr