Το Qatar-αμένο καθεστώς

Να είμαστε ξεκάθαροι και πάνω απ’ όλα ειλικρινείς μεταξύ μας. Καμία εικόνα δεν μπορεί να σχηματιστεί χρησιμοποιώντας κομμάτια από διαφορετικά παζλ, καθώς δεν συναρμόζονται μεταξύ τους, δεν αποτελούν δομικά στοιχεία μιας ενότητας, δεν συνθέτουν εικόνα και εν κατακλείδι δεν βγάζει κανένα νόημα μια τέτοια απόπειρα αφού δεν υπακούει σε ένα σύνολο κανόνων που παράγουν ένα ορισμένο αποτέλεσμα.

Διαβάζω και ακούω τις τελευταίες ημέρες επαινετικά σχόλια για την Βέλγικη αστυνομία, για την Βελγική δικαιοσύνη, για τις Βελγικές φυλακές (5άστερα

ξενοδοχεία), για τους Βέλγους δημοσιογράφους -στην υπόθεση Qatar gate και την σύλληψη της Εύας Καϊλή- για την αποτελεσματικότητα στην δράση, για την μυστικότητα των κινήσεων, για τον συντονισμό των επιχειρησιακών μονάδων. Διαβάζω και ακούω τις τελευταίες ημέρες πολύ κόσμο να συγκρίνει την παραπάνω πραγματικότητα με την καθ’ ημάς, να συγκρίνει και να μελαγχολεί, να μελαγχολεί και να αναρωτιέται τι τάχα θα είχε συμβεί αν οι Ελληνικές αρχές ήταν επιφορτισμένες να πράξουν τα ανάλογα. Αυτά που θα είχαν συμβεί -εάν ο χώρος δράσης ήταν η Ελλάδα- με ακρίβεια μοιρογνωμόνιου, θα ήταν τα ακόλουθα:

Οι τυχόν εμπιστευτικές μαρτυρίες στις ανακριτικές αρχές -των ανθρώπων που γνωρίζουν την παράνομη συναλλαγή και παρέχουν πληροφορίες και στοιχεία- όχι μόνο θα έπεφτε στο κενό αλλά θα κινδύνευε και η ζωή τους, δεδομένου ότι η έννοια του «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος» δεν υπάρχει εδώ, υπάρχει ο «κουκουλοφόρος» και η απαίτηση των εμπλεκομένων που είναι “βγάλτε τους τώρα την κουκούλα”.

Στην μετάφραση έγγραφου που θα έστελνε κάποια ξένη υπηρεσία (π.χ. FBI) και θα παρείχε ονόματα και στοιχεία στην αντίστοιχη Ελληνική υπηρεσία – όλως τυχαίως και από μεταφραστική αβλεψία- θα παραλειπόταν η αναφορά στο όνομα της κ. Καϊλή. Ο φάκελος με την έκθεση ελέγχου των τραπεζικών της λογαριασμών, που θα κατέγραφε μεγάλα και «αδιευκρίνιστης προέλευσης» χρηματικά ποσά, θα κατέληγε κατεπειγόντως σε αρχειοθέτηση. Η αστυνομία που θα ήταν επιφορτισμένη με την έρευνα στο σπίτι της και την αυτόφωρη σύλληψη της, θα είχε φροντίσει να την ενημερώσει ότι πρόκειται για μια «μικρή ταλαιπωρία άνευ σημασίας», θα την ρωτούσε πότε ακριβώς ευκαιρεί να περάσουν για τον έλεγχο, φυσικά καμία κατάσχεση κινητών και υπολογιστών δεν θα έκαναν και ο «επισταμένος» έλεγχος θα κατέληγε με το
εύρημα «άνθρακας ο θησαυρός».

Ουδεμία άρση της ασυλίας της θα είχε γίνει, κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο θα είχε βρεθεί και επακόλουθα ουδεμία κατηγορία θα είχε απαγγελθεί. Ο/Η ανακριτής/ρια εάν έκανε το λάθος να μην αρχειοθετήσει πάραυτα την υπόθεση, σίγουρα θα αντιμετώπιζε την κατηγορία περί «παράβασης καθήκοντος» και θα καθότανε στο σκαμνί. Η κυβέρνηση και τα φερέφωνα της θα κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για ανυπόστατες κατηγορίες, για παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης, για δημιουργία τοξικού κλίματος και για σκανδαλολογία. Οι δημοσιογράφοι που θα τολμούσαν να αποκαλύψουν το σκάνδαλο και τις μεθόδους συγκάλυψης του από το καθεστώς θα έμπαιναν στο στόχαστρο και με ενορχηστρωμένες επιθέσεις θα αντιμετώπιζαν κατηγορίες για «σύσταση εγκληματικής οργάνωσης».

Το μόνο που δεν θα είχε καμία διαφορά είναι η παρακολούθηση της κ. Καϊλή (όπως γράφτηκε) από την ΕΥΠ, από το Predator ή συνδυαστικά, αφού είτε στις Βρυξέλλες είτε στην Αθήνα η παρακολούθηση θα γινόταν. Η υπόθεση «επισυνδέσεις» διδάσκει ότι όταν κλείνονται δουλίτσες το Qatar- αμένο καθεστώς πρέπει να τις ελέγχει.

“Οι σκέψεις γίνονται αντίληψη, η αντίληψη γίνεται πραγματικότητα. Άλλαξε τις σκέψεις σου για να αλλάξεις την πραγματικότητα”.

William James, Αμερικανός φιλόσοφος