Σκάνδαλα και… «Ιφιγένειες»

Σε όλες τις αστυνομικές ταινίες μυστηρίου βλέπουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο να ψάχνει να βγάλει άκρη με το έγκλημα μπροστά του, αλλά ξεδιπλώνοντας την ιστορία ανακαλύπτει ότι επρόκειτο μόνο για τα “μικρά ψάρια”. Που κατά κανόνα λειτουργούν ως εξιλαστήρια θύματα, ως Ιφιγένειες.

Δεν ισχυρίζομαι πως δεν πρόκειται για εγκληματίες, η υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος είναι ποινικό αδίκημα, αλλά ισχυρίζομαι πως ούτε η Σοφία Νικολάου, ούτε ο Νίκος Παπαθανάσης είναι τα “μεγάλα ψάρια”. Αν μη τι άλλο, δεν θα μπορούσαν.

Αλλά ακόμη κι αν ήταν τα “μεγάλα ψάρια” περιπτώσεις σαν αυτές, η ευθύνη βαραίνει

την ίδια την κυβέρνηση. Πώς γίνεται μία Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής και ο υφυπουργός Ανάπτυξης, ή ένας βουλευτής σαν τον Πάτση να είναι τα “μεγάλα ψάρια”, χωρίς να ξέρουν τι συμβαίνει ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Ανάπτυξης, το σύνολο του κόμματος, εν πάση περιπτώσει;

Γίνεται μόνο αν υποπέσουμε ότι οι κεφαλές της ΝΔ αποτελούνται από ανόητους που έπεσαν θύματα, αλλά αυτό είναι εξαιρετικά αφελές.

Η συγκεκριμένη κυβέρνηση ήρθε για να ροκανίσει τα πάντα. Αυτό φαίνεται από το προεκλογικό της πρόγραμμα, μιλάμε για μία κυβέρνηση που ανακοίνωσε, επί τη ουσίας, απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήξερε, θα το κρίνει η ιστορία, αλλά αν αποφανθεί υπέρ του, υπέρ της αθωωτικής άγνοιας, θα πρέπει πλέον να μιλάμε για τον χειρότερο, πιο ανίκανο, πιο ακατάλληλο πρωθυπουργό στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Εδώ, όμως, έχουμε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Τις υποκλοπές, ως το μεγαλύτερο, τα οικονομικά σκάνδαλα αμέσως μετά και έπειτα όσα έχουμε αφήσει στην άκρη -και θα πω ότι μέσα σε αυτά είναι η Novartis. Η βίαιη ιδιωτικοποίηση μιας χώρας δε γίνεται αναίμακτα. Για την ακρίβεια, ο ορισμός της ιδιωτικοποίησης, είναι το αίμα.

Τεράστιο παράδειγμα η ανανέωση της σύμβασης με την Hellenic Trains, που εξασφάλισε στους ιδιώτες 600 εκατ. ευρώ, την ίδια στιγμή που το δημόσιο δίκτυο παρήκμασε τόσο, ώστε να οδηγηθούμε σε 57 νεκρούς.

Η ιδιωτικοποίηση του κράτους είναι ευκαιρία για τους “άριστους”. Εξ ορισμού, μιλάμε για απλή Πολιτική Οικονομία. Το ίδιο κάνουν ήδη στα νοσοκομείο και το ιδιο ψήφισαν να γίνει με το νερό και τα απορρίμματα.

Το ερώτημα παραμένει, τι άλλο θα δούμε; Ποια είναι τα “μεγάλα ψάρια”; Γιατί δεν είναι ο Πάτσης, η Νικολάου και ο Παπαθανάσης. Τα “μεγάλα ψάρια” είναι αυτά που θα δούμε το αμέσως επόμενο διάστημα.

Χοντρικά, είναι αυτά που εξαφάνισαν 37 δις από τα ταμεία, χωρίς να έχουν απολογηθεί ποτέ ούτε πώς, ούτε σε ποιους τα χάρισαν.

Γι’ αυτό μισούν την Αριστερά. Ό,τι κι αν λέει ο αριστερισμός, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στάθηκε εχθρός των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά συγκρούστηκε με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου -αν μη τι άλλο κράτησε τη χώρα να ανήκει στη χώρα κι όχι σε ιδιώτες.

Μένει να δούμε τι περισσότερο θα ανακαλύψουμε μετά την πτώση τους, γιατί η πτώση έρχεται. Αυτό πια δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε.