Η ανακούφιση ως ψυχοτρόπος ουσία

Οι φοβίες, η θλίψη, η στεναχώρια και η χρόνια ψυχική καταπόνηση από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα του ένας άνθρωπος τον οδηγούν σε απελπισία, κατάθλιψη και παραίτηση. Ένα καταβεβλημένο άτομο είναι ανίκανο να απολαύσει και την παραμικρή χαρά της ζωής.

Η φαινομενική, μερική, πρόσκαιρη ή και η εκ των υστέρων «βοήθεια» στην αντιμετώπιση κάποιων από τα ανυπέρβλητα αδιέξοδα της ζωής δημιουργούν το αίσθημα της ανακούφισης, που ως ψυχοτρόπος ουσία γεννά την αίσθηση της απελευθέρωσης, παράλληλα με αυτό της

Το καθεστώς του Κυριάκου Μητσοτάκη εξαγγέλλει κατά καιρούς μέτρα ανακούφισης, κατά τα προτάγματα του αξιώματος «να σε κάψω Γιάννη μ’ να σ’ αλείψω λάδι», γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η ανακούφιση ως ψυχοδραστική – ή ψυχοτρόπος ουσία- επηρεάζει (κατά τους επιστήμονες) τις λειτουργίες του κεντρικού νευρικού συστήματος και κυρίως μπορεί να επιβάλλει τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου και να προκαλέσει αλλαγές στην διάθεση, στην επίγνωση, στις σκέψεις, στα συναισθήματα και στη συμπεριφορά των ανθρώπων (όρα: εκλογές 25 Ιουνίου 2023,στις οποίες η Ν.Δ πήρε 41 τακατό!!)

Τυχαία νομίζετε ότι όλα τα τηλεοπτικά κανάλια –ιδιαίτερα με τις τελευταίες μεγάλες, καταστροφικές και ανεξέλεγκτες φωτιές, με 6 νεκρούς και 400.000 καμένα στρέμματα μέχρι στιγμής- κλίνουν εναρμονισμένα (διάολε, από τις ίδιες λίστες τρώνε) το ουσιαστικό «ανακούφιση» σε όλες τις πτώσεις και στους δύο αριθμούς;

Πανδημίες γίνονται; Φωτιές μπαίνουν; Πλημμύρες πλακώνουν; Σεισμοί πραγματοποιούνται; Χιόνια πέφτουν; Ο κρατικός μηχανισμός, τα αρμόδια υπουργεία και η (αναβαθμισμένη από Γενική Γραμματεία σε υπουργείο) Πολιτική Προστασία πετάνε αετό; Κανένα πρόβλημα. Ο πρωθυπουργός, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και τα κανάλια νυχθημερόν εξαγγέλλουν ότι η κυβέρνηση έχει λάβει μέτρα ανακούφισης των πληγέντων (πυροπλήκτων, πλημμυροπαθών, σεισμοπαθών, χιονοσκεπασμένων, κορονοϊοκολλημένων και κάθε είδους πασχόντων, ζημιωθέντων και παθημένων).

Η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι γνωστή παλαιόθεν στην Ανατολή ως «η (αχυρένια) καλύβα του Χότζα» ο οποίος υποχρεώθηκε σε μια χεσιά τόπο να βάλει μέσα -σταδιακά- πρώτα τον απόπατο, μετά τον γάιδαρο, ύστερα το γουρούνι, κατόπιν τις κότες και τελευταίο το σκυλί του. Όταν έλαβε απελπισμένος και διαμαρτυρόμενος την άδεια να βγάλει εκτός καλύβας τον γάιδαρο του τότε ένιωσε ξαλαφρωμένος, ευτυχής και ανακουφισμένος.

Η ίδια εφαρμοζόμενη πολιτική είναι γνωστή λίαν προσφάτως στη Δύση ως «το δόγμα του σοκ».

Όταν οι διακοπές είναι είδος πολυτελείας, όταν τα τρόφιμα (τα εκτός από το καλάθι του νοικοκυριού) είναι είδος πολυτελείας, όταν το ηλεκτρικό ρεύμα (με τις εναρμονισμένες χρεώσεις) είναι είδος πολυτελείας, όταν τα καύσιμα (από βενζίνη μέχρι φυσικό αέριο) είναι είδος πολυτελείας, όταν η δημόσια περίθαλψη (ως αγαθό που επιμένεις να παρέχεται δωρεάν από τον δημόσιο ασφαλιστικό φορέα) είναι είδος πολυτελείας, όταν η δημόσια παιδεία (ακόμα κι αν εισαχθείς σε κρατικό ΑΕΙ αφού έχεις περάσει την ελάχιστη βάση εισαγωγής, αλλά σε Σχολή μακριά από τον τόπο διαμονής σου) είναι είδος πολυτελείας, τότε «don’t worry be happy».

Έρχεται ο Κούλης να σε ανακουφίσει με pass, με δεν πας, με αραμπάς και με (επιτελικό) σχέδιο τραχανοπλαγιάς.

Πρώτα σε ταΐζουν τα σκατά με το φτυάρι και μετά -αφού στουμπώσεις και σου πεταχτούν τα μάτια έξω- σου τραβάνε κι ένα κλύσμα. Τι ανακούφιση!!

«Μας αρέσουν τόσο όλα τα καινούργια πράγματα, που ενδόμυχα αισθανόμαστε κάποια ευχαρίστηση με τα πιο θλιβερά και τρομακτικά γεγονότα, επειδή είναι καινούργια».
Madame de Sablé, Γαλλίδα διανοούμενη