Επιτελικό χάος!

Πριν την εκπνοή του καλοκαιριού δεν περιμένουμε να γίνουν πολύ συνταρακτικά πράγματα.

Οι πυρκαγιές έχουν, κυρίως, τελειώσει (sic), ο τουρισμός έχει καταγραφεί, πολιτικά νέα δεν έχουμε ιδιαιτέρως συνταρακτικά, έπειτα από την 4η Αυγούστου του 1936. Συνήθως το καλοκαίρι αποσύρεται νοχελικά.

Από την άλλη, η 4η Αυγούστου του 1936 είναι μια εξαιρετικά επίκαιρη μπηχτή για την τρέχουσα κατάσταση της δημοκρατίας. Έχει και μια διαχρονικότητα

Όμως αυτός ο Αύγουστος δεν είναι ακόμη στο φόρτε του, φαίνεται. Την Πέμπτη, για παράδειγμα, μια μάντρα αυτοκινήτων στον Ασπρόπυργο έπιασε φωτιά, ένα βυτιοφόρο που κουβαλούσε υγροποιημένο φυσικό αέριο εκτράπηκε στην Κινέττα, εκατοντάδες άνθρωποι έμειναν εγκλωβισμένοι για ώρες στην Εθνική οδό, χωρίς νερό, χωρίς γνώση της εξέλιξης της κατάστασης -κι ώρες επτά, όχι δύο ή τρεις.

Έτσι είναι η φαιδρά πορτοκαλέα, το χειμώνα το οδικό δίκτυο σε εγκλωβίζει για πέντε δάχτυλα χιόνι, το καλοκαίρι επειδή δεν είχαν υπολογίσει ότι μπορεί και να γίνει ατύχημα στην Εθνική και ειδικά μετά τον δεκαπενταύγουστο.

Πώς περιμένετε να υπάρχει κράτος και δη επιτελικό αμέσως μετά τον δεκαπενταύγουστο;

Τώρα που το σκέφτομαι, δηλαδή, δε θα μου έκανε καμία εντύπωση αν ο οδηγός ήταν δάκτυλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τέλος πάντων, στις χαρμόσυνες ειδήσεις, έπιασε μεν φωτιά στο Άγιον Όρος, αλλά επιχείρησαν όσα πυροσβεστικά δεν έχουν επιχειρήσει ούτε στο Λουτράκι, ούτε στην Κάρυστο.

Αλλά, πίσω στο θέμα μας: θα μου πείτε, η κυβέρνηση φταίει που ανατράπηκε βυτιοφόρο; Θα σας πω, όχι, φυσικά και όχι. Θα ήταν απολύτως ανόητο να ρίξουμε ευθύνες στην κυβέρνηση για κάτι τέτοιο.

Στο επιτελικό κράτος, ωστόσο, που προτιμά να είναι υποστελεχωμένο, επιλεκτικό και απολύτως απόν, ευθύνες θα ρίξουμε.

Γιατί η ακριβώς ίδια είδηση έχει δύο πρόσωπα: “σώοι έφτασαν στο προορισμό τους εκατοντάδες εκδρομείς” ή “εγκλωβισμένοι λόγω αναποτελεσματικότητας παρέμειναν επί ώρες, χωρίς νερό, εκατοντάδες οδηγοί”. Σημασία έχει πού θέλουμε να κοιτάξουμε, στο πρόβλημα ή στην αιτία του.