Έχει ιδεολογία το αποτρόπαιο έγκλημα;

Η χειροτέρα όλων των σεξουαλικών παρεκκλίσεων είναι η σεξουαλική κακοποίηση ανήλικου ανθρώπου. Αφήνει δια παντός στο θύμα ένα τραύμα κι ένα είδος θανάτου, όπου μπορεί να εγκλωβιστεί δια βίου. «Κακής απ’ αρχής γίγνεται τέλος κακόν».

Τέτοιου είδους κακοποιητές, μπορούν να είναι οι πάντες. Γι΄αυτό ας ξεμπερδεύουμε με την εντύπωση ότι παιδεραστές είναι ηλικιωμένοι, βρώμικοι, περιθωριακοί, που παραμονεύουν στις παιδικές χαρές ή έξω από σχολεία για να απομονώσουν παιδιά. Εν ολίγοις δεν έχουν κάποια εμφανή εξωτερικά χαρακτηριστικά.

Αλλά σχεδόν όλοι τους φέρουν μια σειρά κοινά ψυχολογικά χαρακτηριστικά.

Διέπονται από την ανάγκη για κυριαρχία πάνω στο σεξουαλικό σύντροφο και τα παιδιά δεν μπορούν να θεωρηθούν απειλητικοί παρτενέρ. Τους επιτρέπεται λοιπόν να κακοποιούν με ελευθερία. Απολαμβάνοντας τη μαγική αίσθηση του άτρωτου και της παντοδυναμίας.

Βεβαίως και έχουν επίγνωση ότι η κοινωνία θεωρεί τις πράξεις τους χυδαίες, ανήθικες, απαγορευμένες και διεφθαρμένες. Εν τούτοις, συχνά, πιστεύουν ότι είναι «πάνω από το νόμο». Όταν πιστεύεις ότι είσαι πάνω από το νόμο (και όχι κόντρα στον νόμο, ή παράνομος) απολαμβάνεις μια διαστροφική ικανοποίηση.

Εκείνο λοιπόν που παρατηρούμε είναι ότι πολλά τέτοια κακοποιητικά συμβάντα λαμβάνουν χώρα από ανθρώπους που νιώθουν να είναι στο απυρόβλητο.

Χωρίς καμία διάθεση εξαγωγής συμπερασμάτων με το ζόρι, παρατηρούμε ότι επώνυμοι πρωταγωνιστές τέτοιων υποθέσων, υπήρξαν πολίτες που κουβαλούν αυτή τη γνωστή δεξιά έπαρση, αλαζονεία ή σιγουριά.
Θυμόμαστε το ρεπορτάζ με εμπλεκόμενο πρώην υπουργό και επιφανές στελέχος της ΝΔ στην επαρχία, που επιθυμούσε ανήλικα κορίτσια. Η ίδια η ΕΥΠ είχε καταγράψει διαλόγους… Σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος του, όμως η τύχη της αγνοείται μέχρι σήμερα.

Θυμόμαστε την περίπτωση του Φρουζή της Novartis, που διοργάνωνε δείπνα στην οικία του υπέρ εκλογής του του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος είχε συλληφθεί σε ανύποπτο χρόνο στην Κρήτη για σεξουαλική παρενόχληση μιας 11χρονης.

Θυμόμαστε και τον κακοποιητή ανηλίκων Νίκο Γεωργιάδη, η υπόθεση του οποίου έφτασε στις δικαστικές αίθουσες (η κα Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου και ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης ήταν στους μάρτυρες υπεράσπισής τους). Καταδίκη του δεν υπήρξε επειδή κατάφεραν να παραγραφεί λόγω παρέλευσης του χρόνου, αλλά ο Γεωργιάδης ήδη κουβαλούσε το εμετικό διαβιβαστικό από τη Μολδαβία.

Τέλος, ισχυρή εγγραφή στη μνήμη μας έχει κάνει η σύνθετη «φροντίδα» που έλαβε από τους κυβερνώντας και πέριξ αυτών, ο καταδικασμένος παιδοβιαστής Λιγνάδης.

Και τελευταίο, ως να μην έχει τέλος αυτό το γαϊτανάκι σχέσεων της ΝΔ με ποινικά κολάσιμους (είτε είναι ιεράρχες είτε παιδοβιαστές ή μαστροποί), ήρθαν στο φως οι ανάλγητες πράξεις του Η.Μ., 55χρονου και συλληφθέντα επί Κολωνού, με πελατολόγιο 213 ατόμων, waiting list για έναν ακόμα βιασμό της 12χρονης μαθήτριας. Με εμπορικό «αλισβερίσι» με υπουργεία επί κυβέρνησης Σαμαρά και με πλήθος φωτογραφιών του με κυβερνητικά στελέχη. Τόσες πολλές, που ακόμα να δώσουν στη δημοσιότητα, ως οφείλουν σύμφωνα με το νόμο, τα στοιχεία του κατηγορουμένου.

Και κάπου εδώ γεννάται ένα ερώτημα: Έχει ιδεολογία το αποτρόπαιο έγκλημα;

Ας απαντήσουν οι ειδικοί.