«Τσίπρας εν καμίνω» ή «Καμίνης εν καμίνω»

Μια φορά κι έναν καιρό μακρινό ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε χαρακτηρίσει τον αντίπαλό του για το δήμο της Αθήνας, Δημήτρη Αβραμόπουλο «κύριο Τίποτα».

Ο Αβραμόπουλος, ωστόσο, αποδείχθηκε μεγάλη «γάτα» και ο Πάγκαλος έπεσε έξω στο πρόσωπο. Διότι τελικά ο «κύριος Τίποτα» ήρθε στην Αθήνα

και στο δημαρχιακό μέγαρο λίγα χρόνια μετά.

Ο Γιώργος Καμίνης, ο οποίος έπειτα από δύο παντελώς αποτυχημένες θητείες, με την πρωτεύουσα να μη θυμίζει σε τίποτε «κλεινόν άστυ» και με έντονη τη μυρωδιά του… αζώτου σε όλα τα διαλυμένα πεζοδρόμια του κέντρου, επιδιώκει τώρα υψηλότερες θέσεις.

Η διεκδίκηση από μέρους του της ηγεσίας της Κεντροαριστεράς, ενός χώρου που δείχνει να αναγεννιέται από τις στάχτες του και να θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις, ουσιαστικά υποβαθμίζει την ίδια τη διαδικασία.

Διότι διεκδικεί τον σημαίνοντα αυτό ρόλο, του ηγέτη της νέας διευρυμένης προοδευτικής παράταξης, ένας άχρωμος και άγευστος πολιτικός, ένας «περαστικός» ή «βαλτός» από το σύστημα που θέλει να μη σηκώσει κεφάλι η Κεντροαριστερά. Κάποιοι σε σκοτεινές αίθουσες και με τα πατζούρια κατεβασμένα στήνουν νέο σκηνικό διαπλοκής με υπόγειες διαδρομές και περίεργα κόλπα. Μια καμαρίλα και ταυτόχρονα ένα μισοκακόμοιρο, ψευτοπροοδευτικό προσωπείο που στόχο δεν έχει την ανανέωση της Κεντροαριστεράς αλλά την παγίωση μιας νοοτροπίας που θέλει τον χώρο αυτό αιώνιο θύμα στις ορέξεις των επιτήδειων της πολιτικής.

Στους διαδρόμους της Βουλής, στο Μαξίμου αλλά και στα γραφεία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται πολλά. Το κυριότερο είναι ότι βλέπει κανείς ένα χαμόγελο μέχρι τα’ αυτιά κάθε φορά που ακούγεται το όνομα «Καμίνης». Γιατί οι φήμες λένε ότι υπάρχουν υπόγειες διεργασίες και συμφωνίες ώστε αν η Κεντροαριστερά πέσει στα χέρια του «κυρίου Τίποτα» να καταντήσει το δεκανίκι ενός καταρρέοντος ΣΥΡΙΖΑ. Να αποτελέσει ο χώρος αυτός, η ιστορική παράταξη του ΠΑΣΟΚ και όλοι όσοι επιστρέφουν στο «σπίτι» τους, η σανίδα σωτηρίας για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται για τον κύριο Τσίπρα.

Πολλοί αναρωτιούνται αν αυτή η συμφωνία σημαίνει «Τσίπρας εν καμίνω» ή «Καμίνης εν καμίνω». Διότι αν οι χιλιάδες απλοί πολίτες που θέλουν να σπεύσουν να στηρίξουν στις εκλογές την αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης αντιληφθούν το παιχνίδι που παίζεται πίσω από την πλάτη τους δύο πράγματα μπορούν να συμβούν:

Το πρώτο –σε περίπτωση που πετύχει το ύπουλο σχέδιο Μαξίμου – Δημάρχου – είναι να σιχαθούν ακόμη περισσότερο τα κόμματα και να γυρίσουν την πλάτη στην πολιτική, οριστικά και αμετάκλητα. Μια τέτοια κοροϊδία, μια τέτοια συναλλαγή Τσίπρα με Καμίνη κανείς δεν μπορεί να τη δεχθεί.

Το δεύτερο είναι πριν από τις κάλπες να γυρίσουν την πλάτη στον Καμίνη και να τον αφήσουν να… καεί στην ανυπαρξία του. Κι αυτό είναι που πρέπει να συμβεί με κάθε τρόπο.

Δεν μπορεί το μέλλον της χώρας να παγιδευτεί στα δίχτυα του «κυρίου Τίποτα».