Τραπεζικές φουρτούνες με κόκκινα δάνεια και παλαιές υποθέσεις “σκανδάλων”- Στα χέρια τραπεζιτών ένα σύνθετο πολιτικό θέμα χωρίς…αρμούς

Μπορεί ο έλεγχος των αρμών της εξουσίας για τους οποίους μίλησε ο Α.Τσίπρας να είναι το θέμα που με χαρά “υποδέχονται” τα κυβερνητικά στελέχη, καθώς τους δίνεται το “πάτημα” να φτάνουν στο σημείο να λένε πως ο Αλέξης θα φέρει…Χούντα(!) αν ξαναεκλεγεί, αλλά η πολιτική “κόλαση” των επόμενων εβδομάδων, μόνο τον Τσίπρα δεν απειλεί…

…Η κυβέρνηση, έχει μπροστά της να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο και σύνθετο πολιτικό – οικονομικό θέμα το οποίο αφορά

στην προστασία της πρώτης κατοικίας δεκάδων χιλιάδων δανειοληπτών από τους πλειστηριασμούς τραπεζών και funds, σχεδόν ταυτόχρονα με το επιμελώς “αποσιωπούμενο” θέμα των παλαιών υποθέσεων – σκανδάλων (ή “σκανδάλων”) για τα οποία κατηγορούνται δικαίως ή αδίκως τραπεζικά στελέχη…

…Από την Πρωτομαγιά παύει να ισχύει η προστασία της πρώτης κατοικίας και λίγο πριν, στις 18 Μαρτίου, τα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών θα πρέπει να έχουν αποφασίσει αν θα προχωρήσουν τις παλαιές υποθέσεις που έχουν στα συρτάρια τους στη Δικαιοσύνη, ή θα επιλέξουν να βάλουν τα νομικά τους συμβούλια να γνωματεύσουν πως “ουδεμία ζημιά υπέστη η τράπεζα, η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο μιας δια παντός”….

…Δημοσιογραφικές πληροφορίες (σ.σ. βλέπε διαρροές τραπεζικών κύκλων) λένε ότι και οι 4 συστημικές τράπεζες θα επιλέξουν τελικά να μην προχωρήσουν σε εγκλήσεις,  ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων ζημιάς για τις τράπεζες και οι υποθέσεις θα αρχειοθετηθούν. Σημειώνεται, ότι με  τις πρόσφατες αλλαγές στην ποινική νομοθεσία και το νέο ποινικό κώδικα (ν. 4619/2019), αν μέχρι τις 18 Μαρτίου δεν έχουμε εγκλήσεις, αρχειοθέτηση σημαίνει ότι κανένας εισαγγελέας ή δικαστική αρχή δεν έχουν δικαίωμα να ασχοληθούν με αυτές τις υποθέσεις, στον αιώνα τον άπαντα…

Οι παλαιές διοικήσεις τραπεζών, αλλά και στελέχη που εξακολουθούν να εργάζονται στις τράπεζες, πιέζουν, προκειμένου τα ΔΣ να μη συνεδριάσουν και οι υποθέσεις τους να κλείσουν.

Οι νυν διοικήσεις, από τη μία πλευρά επιθυμούν να κλείσουν αυτές τις υποθέσεις, αλλά από την άλλη, το…σκέπτονται, καθώς, πέραν των πιθανών αντιδράσεων κομμάτων και κοινής γνώμης, αντιμετωπίζουν την περίπτωση να “παραπεμφθούν” ΓΙΑ ΑΣΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ από μετόχους των τραπεζών.

Και ναι μεν είναι άδικο αυτό του έχουν υποστεί επί τόσα χρόνια τα τραπεζικά στελέχη (οδηγήθηκαν πολλές φορές στα ανακριτικά γραφεία, διασύρθηκαν  από μερίδα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης  με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική τους υπόσταση, έμειναν στο περιθώριο όμηροι αναπόδεικτων κατηγοριών, ενώ τιμωρήθηκαν και με “μπλόκο” στην προσωπική τους περιουσία, «μέχρι να τελεσιδικήσουν» οι εναντίον τους κατηγορίες, που δεν τελεσιδίκησαν ποτέ…), αλλά από την άλλη πλευρά, είναι επίσης άδικο οι τράπεζες – και κυρίως τα funds που αγόρασαν τα δάνεια με το 5%-10% της ονομαστικής τους αξίας, να …κουνάνε το δάχτυλο στους δανειολήπτες (δεν εννοούμε τους στρατηγικούς μπαταχτσήδες) και να τους …τρέχουν στην πλατφόρμα μπας και γλυτώσουν το σπίτι τους…

…Τι κάνει απέναντι σε αυτές τις κατ’ ουσία πολιτικές υποθέσεις η κυβέρνηση; Στην μεν περίπτωση των “σκανδάλων ή “σκανδάλων” πετάει το μπαλάκι στα Διοικητικά Συμβούλια των τραπεζών (σ.σ. ήδη λένε στην πολιτική πιάτσα “κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει”), στη δε περίπτωση των δανείων, ουσιαστικά, νίπτει τας χείρας και επικαλείται την “κανονικότητα”, την “ανάγκη να ορθοποδήσει το τραπεζικό σύστημα για να δανειοδοτήσει την οικονομία και την ανάπτυξη” και …(πολιτικά)…τρίχες κατσαρές…

…Το δίκαιο, για να θυμηθούμε και τους …αρμούς του Αλέξη, το επιβάλλουν τα Δικαστήρια. Δεν το επιβάλλουν ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε οι τραπεζίτες…

…Σε μια ευνομούμενη πολιτεία:

1. Θα είχαν τελεσιδικίσει ΟΛΕΣ οι υποθέσεις των “κατηγορούμενων” τραπεζικών στελεχών, το πολύ σε δύο χρόνια από τότε που υποτίθεται πως διαπράχθηκαν τα αδικήματα. Οι αθώοι αθώοι και οι ένοχοι ένοχοι. Η κοινωνία δεν θα έφτανε στο σημείο να ακούει “τραπεζίτης” και να …στρίβει στη γωνία ψάχνοντας τις τσέπες της. Και τα κόμματα, δεν θα μπορούσαν να λαικίζουν και να βγάζουν πορίσματα ανίδεων στελεχών τους, ανάλογα με το ποιόν αφορούν.

(Και κάτι που όλοι κάνουν πως δεν ξέρουν: Η Δικαιοσύνη κρίνει με βάση πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία και όχι με βάση την ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος).

2. Το “σύστημα” με τα τόσα πλέον ηλεκτρονικά  μέσα που διαθέτει, θα είχε εντοπίσει τους στρατηγικούς κακοπληρωτές – μπαταχτσήδες, θα τους είχε υποχρεώσει να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στις τράπεζες και σήμερα, η κυβέρνηση δεν θα προσπαθούσε στο παρά 5′ να σώσει ό,τι σώζεται. Θα είχε μάλιστα την ευχέρεια, να είναι πολύ επιεικής έως χαριστική σε δανειολήπτες που όντως, λόγω της κρίσης βρίσκονται στη δύσκολη θέση να μην μπορούν να πληρώνουν δάνεια, τόκους και πανωτόκια.

Συμπέρασμα:

Αν τα δύο παραπάνω θέματα τα δούμε στενά με την οικονομική, τραπεζική λογική και από την πλευρά των …εχόντων και κατεχόντων (σ.σ. για να θυμηθούμε και ολίγον τον Κ. Σημίτη) κανένα πρόβλημα. Οι τράπεζες δεν βρήκαν στοιχεία που να δικαιολογούν εγκλήσεις για τα παλαιά τους στελέχη και τα αποδίδουν “λευκές περιστερές” στην κοινωνία για να συνεχίσουν το έργο τους και οι δανειολήπτες θα μπουν στην πλατφόρμα, θα ρυθμίσουν τα δάνεια τους και θα πληρώνουν κανονικά για να σώσουν το σπίτι τους. Όσοι δεν μπορούν, θα πτωχεύσουν δίνοντας ό,τι τους έχει απομείνει και θα δικαιούνται μιας νέας αρχής, με επιδότηση από το …γενναιόδωρο κράτος.

Αν όμως τα δύο θέματα τα δούμε με ευρύτητα, με την κοινωνική λογική,  από την πλευρά των μη εχόντων και κατεχόντων, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Και αυτήν την εντελώς διαφορετική εικόνα, οφείλει να προετοιμάζεται να διαχειριστεί η κυβέρνηση. Θα υποστεί τεράστια ζημιά που ούτε την φαντάζονται τα στελέχη της, αν εξακολουθήσει να την αφήνει στα χέρια των τραπεζιτών, με την επίκληση της “κανονικότητας”.

Και βέβαια, θα κάνει ένα ανέλπιστο δώρο στον Α.Τσίπρα: Γιατί με τους …αρμούς, ασχολούνται τα “υψηλά πατώματα”, τα “ρετιρέ” της κοινωνίας, τα οποία, στο τέλος της ημέρας, τα βρίσκουν μεταξύ τους και ούτε γάτος, ούτε ζημιά.   Με το “ανάθεμα” της κοινωνίας όμως, ο ορίζοντας σκουραίνει και φέρνει φουρτούνες για τους κυβερνώντες.

Βασίλης Βαλαμβάνος, [email protected]