“Το Grexit θα ήταν καταστροφή για Ελλάδα και ντόμινο για Ευρώπη”

“Αποκλείουμε εντελώς την προοπτική εξόδου από το ΕΥΡΩ γιατί θα ήταν καταστροφή για τη χώρα. Αλλά μία έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν πολύ αποσταθεροποιητική και για την Ένωση. Μόλις έφευγε ένα κράτος – μέλος το πιθανότερο είναι ότι οι διεθνείς αγορές θα έβαζαν στο στόχαστρό τους τον επόμενο «αδύναμο κρίκο». Κανείς δε γνωρίζει πού θα σταματούσε αυτό. Θα ήταν εξαιρετικά οδυνηρό”.

Αυτό ήταν το “μήνυμα” που έστειλε ο Αντώνης Σαμαράς

στους ευρωπαίους εταίρους, απο το βήμα της εκδήλωσης για τα 125 χρόνια της Herald Tribune και των New York Times που έγινε σήμερα στο Παρίσι.
Η παρέμβαση του Έλληνα πρωθυπουργού είχε θέμα την ανταγωνιστικότητα. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά συνολικά στην Ευρώπη καθώς, όπως διευκρίνισε, τα προβλήματα στη εςυρωζώνη μόνο ενιαία μπορούν να αντιμετωπισθούν.

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Σαμαρά έχει ως εξής:

“Όπως γνωρίζετε όλοι, προέρχομαι από μία χώρα που δεν έδωσε προσοχή στη διάσταση της ανταγωνιστικότητας από τότε που εντάχθηκε στην Ευρώπη. Και τώρα πληρώνει το τίμημα…

Ωστόσο η Ελλάδα δεν είναι μόνη. Πολλοί σε όλη την ΕΕ είχαν πέσει θύματα της αυταπάτης ότι η ποσοτική ανάπτυξη σε συνδυασμό με αναδιανεμητικές πολιτικές αρκούσε για να εγγυηθεί την ευημερία και ένα καλύτερο μέλλον.

Έτσι, για πολλά χρόνια, το ζητούμενο της διαμόρφωσης πολιτικής συνοψιζόταν σε δύο προτάσεις:

- πώς θα μεγιστοποιηθούν οι ονομαστικοί ετήσιοι δείκτες ανάπτυξης,
- και πώς θα γίνει η αναδιανομή στις κοινωνίες μέσω του φορολογικού συστήματος και των κρατικών ενισχύσεων.

Η ανταγωνιστικότητα ξεχάστηκε κάτω από διάφορα στρώματα γραφειοκρατίας, προσκόμματα για την είσοδο στις αγορές, αντικίνητρα για καινοτομία, όλων των ειδών στρεβλώσεις της αγοράς, κυρίαρχα ολιγοπώλια σε διάφορα κέντρα, καθώς και καταχρήσεις της ισχύος των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Την ίδια στιγμή τις τελευταίες δεκαετίες άλλες περιοχές του κόσμου έκαναν την αποφασιστική στροφή προς την ανταγωνιστικότητα.

Σκεφτείτε: πόσο χρόνο χρειάζεται ένα νέο προϊόν ή μία καινοτόμος ιδέα για να υλοποιηθεί και να δοκιμαστεί στην αγορά σε άλλες περιοχές του κόσμου σε σύγκριση με την Ευρώπη.

Ο υπόλοιπος κόσμος κερδίζει έδαφος σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα, ενώ η Ευρώπη γενικά χάνει έδαφος.

Υπάρχουν ασφαλώς εξαιρέσεις, αλλά η Ελλάδα, καθώς και οι περισσότερες χώρες της νότιας Ευρώπης, δεν συγκαταλέγονται σε αυτές.

Εδώ και δεκαετίες προσπαθούσαμε να διατηρήσουμε υψηλά ονομαστικά επίπεδα ανάπτυξης, κυρίως μέσω της κατανάλωσης και των πολιτικών αναδιανομής του εισοδήματος. Αλλά, όταν υπολείπεσαι σε όρους ανταγωνιστικότητας, αυτό μπορεί μόνο να παράγει υψηλά ελλείμματα τόσο στον προϋπολογισμό όσο και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Και όταν συμβαίνει αυτό, το μόνο πράγμα που μπορείς να αναδιανείμεις είναι δανεικά – και αυτό εις βάρος των μελλοντικών γενεών. Αυτό ακριβώς συνέβαινε στην Ελλάδα επί σχεδόν 30 χρόνια.

Εμείς τώρα προσπαθούμε να θεραπεύσουμε όλα αυτά τα σφάλματα. Περιορίζουμε τις κρατικές

Keywords
Τυχαία Θέματα