Τάνια Καραγιάννη – ΣΥΡΙΖΑ: Το παράδειγμα του Σάντσεθ και του Τίμερμανς

Άποψη της Τάνιας Καραγιάννη, υποψήφιας  με τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην Περιφέρεια Β1 Αθήνας – Βορείου Τομέα.

Η Ελλάδα έχει περάσει από έναν μνημονιακό κύκλο 8 ετών με προγράμματα που τα 4 πρώτα χρόνια κυριολεκτικά «στραγγάλιζαν» την ελληνική οικονομία, βυθίζοντάς την σε μία διαρκώς ανακυκλούμενη ύφεση και κατάφερναν τεράστια πλήγματα στην ελληνική κοινωνία.

Η

πολιτική που ασκήθηκε τα 4 τελευταία χρόνια περιελάμβανε πράγματι τη λήψη μνημονιακών μέτρων, σαφώς όμως μικρότερης έντασης, ενώ ταυτόχρονα περιελάμβανε (έστω και στα πλαίσια των μνημονιακών περιορισμών) μία πραγματική προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας και ανάρρωσης της ελληνικής κοινωνίας.

Τον περασμένο Αύγουστο, η χώρα βγήκε από την μνημονιακή εποπτεία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι βγήκε οριστικά από την οικονομική κρίση.

Στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε εκείνο που -κατά τη γνώμη μου- έχει λοιπόν κυρίαρχη και καθοριστική σημασία είναι η οργάνωση ενός προοδευτικού πολιτικού σχεδίου για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση.

Ένας τέτοιος στόχος προϋποθέτει την χάραξη μιας καθαρής στρατηγικής που να οδηγεί σε μία νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία του προοδευτικού και δημοκρατικού κόσμου απέναντι στην επιδίωξη της σύγχρονης Δεξιάς να πάρει τη ρεβάνς και να δικαιώσει τις επιλογές της καταστροφής των προηγούμενων ετών, επαναφέροντας στο προσκήνιο μια πολιτική ατζέντα, η οποία παρά τα φτιασιδώματα, εξακολουθεί να περιλαμβάνει πολιτικές εκτεταμένης ιδιωτικοποίησης του Κοινωνικού Κράτους, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και αποφορολόγησης του μεγάλου πλούτου. Εξακολουθεί δηλαδή να περιλαμβάνει πολιτικές που οδηγούν στη διεύρυνση των ανισοτήτων, αλλά και στον κίνδυνο μιας νέας περιπέτειας μνημονίου ακόμα και χωρίς Μνημόνιο.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το περιβάλλον, για όποιον συνειδητοποιεί τη σοβαρότητα του διακυβεύματος δεν υπάρχει δικαιολογία ουδετερότητας ή αποχής. Η «συστράτευση» κάθε προοδευτικού ανθρώπου στον αγώνα απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό, τον νεοσυντηρητισμό και τον κυνισμό είναι αυτονόητη επιλογή.

Το μέλλον της Κεντροαριστεράς είναι γεμάτο προκλήσεις.  Σίγουρα προϋποθέτει συγκλίσεις. Σε καμία όμως περίπτωση «εταιρικές συμφωνίες» μεριδίων και τιμαρίων.

Εκείνο που χρειάζεται είναι να προωθήσουμε με ρεαλιστικές προσεγγίσεις και όλες μας τις δυνάμεις, χωρίς συμπλέγματα, δογματισμούς και παρωπίδες τη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων. Όσων, βεβαίως, το  επιθυμούν.

Σε κάθε περίπτωση, έχει ενδιαφέρον να δούμε, χωρίς προκαταλήψεις, το παράδειγμα του Σάντσεθ και του Τίμερμανς. Να ακούσουμε τα μηνύματα της κοινωνίας των Ευρωπαίων πολιτών και να συγκρουστούμε δυνατά με τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και τον άκρατο καπιταλισμό μιας παγκοσμιοποίησης που πνίγει την Ε.Ε. σαν κισσός.