Πυρ κατά τραπεζών: Κόμματα, δεν μπορούν να δείρουν τον γάιδαρο, δέρνουν το σαμάρι – Έχει και… το σαμάρι τις ευθύνες του

Τη λαϊκή παροιμία “όποιος δεν μπορεί να δείρει τον γάιδαρο, δέρνει το σαμάρι”, τη γνωρίζετε. Και πάει γάντι στον “πόλεμο” που κυβέρνηση και Αντιπολίτευση κήρυξαν στις τράπεζες. 

Όχι βέβαια πως οι τράπεζες είναι άμοιρες ευθυνών για το πως αντιμετώπισαν στο παρελθόν και το πως αντιμετωπίζουν τώρα, μέσω των εισπρακτικών εταιρειών, των servicers και των δικηγορικών γραφείων τους δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες, τσουβαλιάζοντας τους πάντες

με την “ταμπέλα” του μπαταχτσή, αδυνατώντας ή αρνούμενες να δουν την πραγματικότητα: Ότι δηλαδή, δεν υπάρχουν λεφτά τόσα, όσα “απαιτούνται” και στους χρόνους που απαιτούνται, στην πλειοψηφία των δανειοληπτών. Οι μισθοί σταθεροί, το κόστος ζωής στα ύψη, ήλθαν και τα νέα επιτόκια που αύξησαν τις δόσεις και …έδεσε το γλυκό.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, για να δούμε ποιο το μερίδιο ευθύνης των τραπεζών (του σαμαριού) και ποιο των πολιτικών επιλογών (του γαϊδάρου).

Τα μνημόνια, δεν τα έφεραν οι τράπεζες. Τα μνημόνια ήλθαν από τη δημοσιονομική κατάρρευση του κράτους, τα τερατώδη ελλείμματα που εξέθρεψε και το μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών. Να υπενθυμίσουμε, σε όσους ξεχνούν, ότι οι μεγάλοι Τραπεζίτες που είχαν τα ηνία στο τραπεζικό σύστημα προ μνημονίων και μαζί τους, κορυφαία ονόματα επιχειρηματιών έχασαν όλα τους τα λεφτά, καθώς οι μετοχές που είχαν μηδενίστηκαν. Οι τράπεζες λοιπόν ήταν τα θύματα των πολιτικών που ακολούθησαν οι προ-μνημονιακές κυβερνήσεις (το ποια από όλες ευθύνεται περισσότερο, είναι άλλο θέμα).Τα μνημόνια έφεραν μαζί τους και αυστηρούς κανόνες στη διαχείριση του “συστήματος”. Έφεραν επίσης κάποιους απίθανους συνταξιούχους από ευρωπαϊκές τράπεζες, “μπάστακες” και “φόβητρα” στα Δ.Σ των τραπεζών, καθώς καμία εμπιστοσύνη δεν είχαν οι δανειστές στους Έλληνες.Ειδικά του τρίτου μνημονίου, του πιο αυστηρού  από όλα, προηγήθηκε το δημοψήφισμα και το κλείσιμο των τραπεζών. Πίστευε κανένας σοβαρός άνθρωπος ότι οι τράπεζες θα άνοιγαν ξανά, χωρίς ισχυρή εποπτεία;Μέσα λοιπόν στον γενικό χαμό και δεδομένου ότι η ανεργία αυξήθηκε, μισθοί και συντάξεις ψαλιδίστηκαν και νέοι φόροι-εισφορές επιβλήθηκαν, τι το πιο λογικό, από το να θεριέψουν τα κόκκινα δάνεια και να μπει η …μισή Ελλάδα στον Τειρεσία;  Οικονομία χωρίς τράπεζες δεν υπάρχει. Το κράτος με χρήματα των φορολογουμένων τις ανακεφαλαιοποίησε, όχι μία, αλλά τρεις φορές. Και πολύ καλά έκανε. Αυτό όμως που όλοι ξέχασαν,  ήταν ότι ανάγκη …ανακεφαλαιοποίησης είχαν και οι δανειολήπτες! Και επειδή αυτό δεν μπορούσε να γίνει και δεν έγινε, απόλυτα λογικά (με την οικονομική έννοια) τα όσα ακολούθησαν. Μα και οι πλειστηριααμοί; ναι και οι πλειστηριασμοί! Αυτά τα “χαρτιά” υπόγραψαν τα κυβερνώντα κόμματα με τους δανειστές, αυτά πληρώνουμε σήμερα. Με τι “μούτρα” λοιπόν έρχονται και …κουνάνε το δάχτυλο στις τράπεζες; Επειδή είναι η εύκολη λύση για να καλύψουν τις προεκλογικές τους υποχρεώσεις;Και μία άλλη ερώτηση: Τι έκαναν τα κόμματα αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδος ώστε αυτά τα “χαρτιά” που υπογράφηκαν στη μνημονιακή εποχή, έστω λίγο να βελτιωθούν; για να δώσουν μια ανάσα στους δανειολήπτες; Τίποτα απολύτως, είναι η απάντηση. Λόγια του αέρα, να’ χαμε να λέγαμε. Ένα παράδειγμα: Κάτοχος πιστωτικής κάρτας που εξυπηρετείται και με το παραπάνω, που ΔΕΝ είναι κόκκινη, τιμωρείται και τη χάνει επειδή “για 3 συνεχόμενες φορές δεν πλήρωσε το ελάχιστο ποσόν” και μετά από δεκάδες τηλεφωνήματα εισπρακτικών εταιρειών …παραπέμπεται στα funds για …τα περαιτέρω. (Μιλάμε για κάρτα με πιστωτικό όριο 6.500 ευρώ).

Πάμε στο σήμερα: Πάνω που οι τράπεζες με τη βοήθεια του κράτους, αλλά και τον αγώνα των στελεχών τους πήγαν να ορθοποδήσουν, πάνω που οι ξένοι οίκοι τις επιβραβεύουν και με βάση αυτή την επιβράβευση θα αποκτήσει η χώρα την επενδυτική βαθμίδα, (άρα να έχει μια ανεξαρτησία από τους δανειστές και την ΕΚΤ στη διαχείριση των οικονομικών της) έρχονται οι εκλογές και τα κόμματα κρίνουν πως…ήρθε η ώρα να βγάλουν από την τσέπη έναν “αλάνθαστο” στόχο που συγκινεί το πόπολο: Τις τράπεζες. Αυτές τις …ρουφήχτρες του αίματος του λαού. Η πλάκα δε είναι, ότι πρωτοστατούν στον …αγώνα, εκείνοι που έφεραν, με τους νόμους που ψήφισαν, τα funds και τους πλειστηριασμούς.

ΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ; 

Γιατί δεν λύθηκε το πρόβλημα των 1,5 περίπου εκατομμυρίου δανειοληπτών με την μεταφορά 100 δισ. των κόκκινων ή μη εξυπηρετούμενων δανείων  από τους ισολογισμούς των τραπεζών στους servicers.Γιατί η συνεργασία των τραπεζών με την άνευ όρων υποστήριξη των εισπρακτικών εταιρειών έχει “μπερδέψει” και εξοργίσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Οι εισπρακτικές και τα δικηγορικά γραφεία που έχουν αναλάβει αυτές τις “διευθετήσεις” , ενοχλούν ασύστολα τους δανειολήπτες, (ορισμένες με απειλές) επηρεάζοντας τη καθημερινή ζωή τους.Έχουν ενοχλήσει οι συχνές αναφορές τραπεζιτών στους “στρατηγικούς κακοπληρωτές – μπαταχτσήδες” που εξισώνουν αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν με αυτούς που έχουν και δεν πληρώνουν. Που οφείλεται η αδυναμία όλων των αρμοδίων να βρουν ποιοι είναι πραγματικά οι στρατηγικοί κακοπληρωτές;

4. Γιατί προβάλλονται σε υπερθετικό βαθμό οι επιτυχίες και τα κέρδη των τραπεζών (πολλά από τα οποία είναι έκτακτα έσοδα) σε μια κοινωνία, μεγάλο μέρος της οποίας είτε δεν έχει να πληρώσει τα δάνεια, είτε ζορίζεται να τα πληρώσει, είτε είναι επ’ αόριστον αποκλεισμένη από τον δανεισμό, με αφορμή ένα λάθος, μια αδυναμία εκπλήρωσης υποχρεώσεων, κάποιου μήνα ή μηνών. Σε σύνολο 780.000 εταιριών οι επιλέξιμες για δανεισμό είναι 35.000 με 45.000. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι και τα φυσικά πρόσωπα που δεν μπορούν να δανειστούν, καθώς “δεν πληρούν” τα κριτήρια.  

Θα βρεθεί τώρα λύση; Όχι είναι η απάντηση. Το “κακό” έχει προχωρήσει πολύ και όποια μέτρα και να ληφθούν, θα πρόκειται για depon και ασπιρίνη στον βαριά ασθενή. Μερεμέτια για λίγους θα γίνουν και άν…

Δυστυχώς, ούτε σε αυτή την περίπτωση μπορεί να λυθεί το πρόβλημα με …ένα νόμο και …ένα άρθρο του ΣΥΡΙΖΑ ή με τις “απειλητικές φωνές” του Σταικούρα. Το πρόβλημα πρέπει να το συζητήσουν ΟΛΟΙ με την Τράπεζα της Ελλάδος και τους επικεφαλής των τραπεζών. Και αφού το συζητήσουν, να πάνε με προτάσεις που “στέκουν” στις Βρυξέλλες και την Φραγκφούρτη και να απαιτήσουν βασικές αλλαγές που θα ανοίξουν ξανά την πόρτα των τραπεζών στους ανθρώπους και τις εταιρείες που δεν είχαν την τύχη να …τους ανακεφαλαιοποιήσει κάποιος.

Βασίλης Βαλαμβάνος, [email protected]