Ο υφυπουργός Ναυτιλίας Νεκτάριος Σαντορινιός υμνεί τον Γιάννη Ζίγδη! – Ποιός ήταν ο Ροδίτης πολιτικός

Στην ειδική συνεδρίαση (01/03/18) της Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών η οποία ήταν αφιερωμένη στην Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, χαιρέτησε ο Νεκτάριος Σαντορινιός, Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και βουλευτής Δωδεκανήσου. http://www.youtube.com/watch?v=ADuWxCLJ6iM, http://www.youtube.com/watch?v=meMtcFcM8pU.

Για

«Είναι ιδιαίτερα σημαντική η πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων να τιμήσουν τον Ιωάννη Ζίγδη, έναν επιστήμονα, οραματιστή, δημοκράτη και μαχητή σε όλους τους αγώνες της γενιάς του, με ενεργό δράση στα χρόνια πάλης για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου. Ο Ιωάννης Ζίγδης, γέννημα-θρέμμα της Δωδεκανήσου, της Ρόδου και της Λίνδου, ήταν σταθερά προσανατολισμένος στην προσπάθεια δημιουργίας ενός θεσμικού πλαισίου που θα έθετε τις βάσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, ενήργησε καταλυτικά στην υλοποίηση καίριων υποδομών και πάσχισε για την εφαρμογή μιας καλά μελετημένης πολιτικής για την περιφερειακή ανάπτυξη».

«Ο Ζίγδης έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση των πρώτων νησιωτικών πολιτικών: Το μεγάλο πρόγραμμα για τον εξηλεκτρισμό της υπαίθρου, όπου ουσιαστικά έφερε το ρεύμα σε όλα τα χωριά και τα νησιά της χώρας, στήριξε το τοπικό δασμολόγιο και έθεσε τα θεμέλια για την ανάδειξη της Δωδεκανήσου σε πρώτο τουριστικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου, συνέστησε τον Οργανισμό Διαχείρισης Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου της Δωδεκανήσου, στον οποίον ουσιαστικά μεταβιβάστηκε όλη η ακίνητη περιουσία της ιταλικής κατοχής».

«Με τιμητικό τρόπο για το ήθος και το πολιτικό του στίγμα, όμως, έχει μείνει στην Ιστορία, ο Ι. Ζίγδης. Κρίνοντάς τον στο πνεύμα και τις ανάγκες του καιρού του, ο Ζίγδης έχει μείνει στην πολιτική μας ιστορία σαν τον πολιτικό εκείνον, που θήτευσε με αξιοπρέπεια, πίστη και τόλμη. Πάλεψε για την ανασύσταση μιας Ελλάδας, βάσει των δυτικοευρωπαϊκών προτύπων, κατέκρινε με παρρησία την πρόταση για μονοδιάστατη ανάπτυξη της χώρας, δεν παρασύρθηκε από τις πολιτικές σειρήνες της εποχής του και πλήρωσε το τίμημα αυτό, της απομόνωσης, μένοντας πιστός στο κόμμα του. Είναι τιμή, για εμάς τους Δωδεκανήσιους, η καταγωγή του. Ήταν ευτύχημα η παρουσία του στα κέντρα αποφάσεων, εκείνη την περίοδο, καθώς ο Ζίγδης πίστεψε στις δυνατότητες των νησιών, εφάρμοσε ρεαλιστικές πολιτικές, που ακόμα και σήμερα αποτελούν πρότυπο για τους συγχρόνους του».

Ακολουθώντας το νήμα για τη Νησιωτικότητα- Το όραμα του Ζίγδη ζωντανό όσο ποτέ

«Σήμερα, εμείς, οι σύγχρονοι του, αντιμετωπίζουμε παρόμοιες προκλήσεις με εκείνον και το όραμά του για μια οικονομικά δυνατή νησιωτική χώρα και κατά επέκταση Ελλάδα, είναι ζωντανό και πιο επίκαιρο, παρά ποτέ».

«Αυτή η Κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έθεσε ψηλά στην ατζέντα την παραγωγική ανασυγκρότηση των νησιών. Πολιτικός μας στόχος ήταν και είναι η εξάλειψη των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων, η ανάπτυξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε περιοχής και η στήριξη αυτών, με σκοπό τη δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση, προς όφελος του ανθρώπου και του περιβάλλοντος.

Οι ακτοπλοϊκές συνδέσεις από το 2015 μέχρι σήμερα, κατά γενική ομολογία, έχουν βελτιωθεί σημαντικά, δημιουργώντας περισσότερες ευκαιρίες για τουριστική ανάπτυξη και την εμπορική άνοδο των νησιών, ενώ το μεταφορικό ισοδύναμο, από την άλλη, έτσι όπως το ονειρεύτηκαν οι νησιώτες μας, είναι μια ανάσα πριν από την πρώτη πιλοτική εφαρμογή του, κάνοντας πιο εύκολη και δίκαιη τη μετακίνηση ανθρώπων και προϊόντων από και προς τα νησιά».

Οι χαμένες αναπτυξιακές ευκαιρίες για τη Δωδεκάνησο

«Αν και σήμερα η μέρα, δεν ευνοεί την πολιτική αντιπαράθεση, εντούτοις δεν μπορώ να μην απαντήσω στα υπονοούμενα που ακούστηκαν σχετικά με τις χρηματοδοτήσεις- ευρωπαϊκές και εθνικές- που έχει δεχθεί, μέσα στα χρόνια, το Νότιο Αιγαίο:

«Στις μέρες μας, για πρώτη φορά, μετά από πάρα πολλά χρόνια, δίνονται γενναίες χρηματοδοτήσεις από το Ειδικό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα, για τη δημιουργία υποδομών, που στερήθηκαν και στερούνται τα νησιά μας. Η αντίθεση είναι ότι ενώ και τα προηγούμενα χρόνια είχαμε εφαρμογή Ειδικού Αναπτυξιακού Προγράμματος στο Ν. Αιγαίο, με ποσό 250 εκατ. ευρώ. Ξέρετε πόσα απορροφήθηκαν; 10 εκ ευρώ μέχρι σήμερα. Εμείς ανακοινώσαμε 25 εκατ. ευρώ, ενώ θα είναι ευχάριστη η προσεχής ημέρα που θα ανακοινωθούν τα έργα και η χρηματοδότηση θα είναι πολλαπλάσια της αρχικής ανακοίνωσης».

«Θέλω επίσης να πω ότι το Νότιο Αιγαίου βρίσκεται στο Στόχο 2 της περιφερειακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι σε αυτό το προγραμματικό πλαίσιο, αλλά ήδη από το προηγούμενο. Για να περάσει στο Στόχο 1, θα έπρεπε να είχε διεκδικηθεί σωστά από τα προηγούμενα χρόνια, κάτι το οποίο δεν έγινε και ας αναλογιστούν όσοι συμμετείχαν σε αυτή τη διαδικασία, την ευθύνη τους».

«Εμείς έχουμε ζητήσει ειδικούς αναπτυξιακούς δείκτες οι οποίοι θα περιλαμβάνουν τη νησιωτικότητα. Μια πρόταση που έγινε δεκτή από την Ευρωπαία Επίτροπο, το καλοκαίρι και θα εφαρμοστεί στη νέα προγραμματική περίοδο. Εκτός αυτού, μόλις προχθές ο κ. Χαρίτσης, ο Αν. Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης κατέθεσε 10 βελτιωτικά σημεία- προτάσεις, για την πολιτική συνοχής, στην Ευρωπαία Επίτροπο που αφορούν και την νησιωτικότητα. Μέσα σε αυτές, προτεραιότητα έχει η πρόταση για ένα Ταμείο Νησιωτικής Συνοχής ή, διαφορετικά, να ληφθούν υπόψη δείκτες νησιωτικότητας στο Ταμείο Συνοχής, βοηθητικά εργαλεία που δεν τα πρότεινε κανείς ως τώρα».

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο Γ.ΖΙΓΔΗΣ

Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1913 στη Λίνδο της Ρόδου και πέθανε στις 21 Οκτωβρίου 1997. Ήταν οικονομολόγος και πολιτικός.

Σπούδασε στην Αθήνα, αλλά συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις Οικονομικές και Πολιτικές επιστήμες σε Γενεύη, Λωζάννη και Λονδίνο. Το 1939 ανακηρύχθηκε Διδάκτορας της Φιλοσοφίας του κλάδου της Οικονομικής (Ph.D. Econ.) από τη London School of Economics and Political Science του Λονδίνου. Ήταν καλός γνώστης της αγγλικής, γαλλικής και ιταλικής γλώσσας.

Τον Φεβρουάριο του 1944 μετακλήθηκε από τον καθηγητή Κυριάκο Βαρβαρέσσο, Υπουργό Συντονισμού της εξόριστης Κυβέρνησης, στο Λονδίνο, για να τον βοηθήσει στο έργο της προετοιμασίας της επίλυσης των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας μετά τη λήξη του πολέμου. Από τον Ιούνιο του 1944 μέχρι τα τέλη του 1947 υπηρέτησε στο διεθνές προσωπικό τηςUNRRA, στην αρχή στο Λονδίνο και κατόπιν στην Αθήνα. Από την τελευταία αυτή θέση, ως πρόεδρος της μεγάλης Επιτροπής Τεχνικών και Οικονομολόγων, κατάρτισε το πρώτο μακροπρόθεσμο πρόγραμμα για τον εξηλεκτρισμό και την εκβιομηχάνιση της Ελλάδας.

Το 1950 εξελέγη μεταξύ των πρώτων Βουλευτών Δωδεκανήσου, και από τότε επανεκλεγόταν σχεδόν συνεχώς. Υπουργός Βιομηχανίας (1951-1952)

Σταθερά ευρωπαϊκή συνείδηση, ο Γιάννης Ζίγδης ήταν ένας από τους ιδρυτές του Εθνικού Συμβουλίου Ελλάδας της «Ευρωπαϊκής Κίνησης» (η οποία ιδρύθηκε από τον Ουίνστων Τσώρτσιλ), υπήρξε και αντιπρόεδρος του από το 1953, ως το 1968, όταν παραιτήθηκε λόγω της επιβολής της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα.

Έλαβε μέρος στην Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη για τα θέματα της οικονομικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας, που οργανώθηκε από κοινού με το Εθνικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κίνησης του Βελγίου στις Βρυξέλλες (1953), στην οποία έπεισε τους αντιπροσώπους των άλλων κρατών ότι η Ελλάδα μπορούσε να εκβιομηχανιστεί σε σχετικά μικρό διάστημα, αποτελεσματικά, με βάση τα στοιχεία της UNRRA.

Υπέρμαχος της ένταξης στην Ε.Ο.Κ. από το 1957, όταν ο Αναπληρωτής Καγκελάριος της Γερμανίας Έρχαρτ κάλεσε την Ελλάδα να γίνει ιδρυτικό μέλος υπό ειδικά προνομιακούς όρους. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή, όμως, αρνήθηκε και προτίμησε, «σύμφωνα με Βρετανικές υποδείξεις», την ένταξη στην Ε.Ζ.Ε.Σ. Σύντομα όμως, αυτή αντιλήφθηκε το λάθος της και ζήτησε, το 1961, την σύνδεση της χώρας με την Ε.Ο.Κ. και όχι την ένταξη, όπως έπρεπε – επιλογή την οποία επέκρινε δριμύτατα ο Ζίγδης στη Βουλή.Διετέλεσε μέλος της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1964-1967), και μέλος της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Συνδέσεως Ε.Ο.Κ. – Ελλάδος, 1965-1967.

[…] Κύριοι βουλευταί, ελέχθη ήδη και είναι τούτο ακριβές, ότι σπανίως ήχθη ενώπιον Ελληνικού Κοινοβουλίου σύμβασις προς κύρωσιν της σημασίας της παρούσης. Δεν πρέπει να εκπλήξη, εάν είπω ότι ψηφίζοντες την σύμβασιν αυτήν, κάνομεν κάτι περισσότερον από ό,τι εάν ψηφίζωμεν Σύνταγμα, διότι εάν το Σύνταγμα έχη ηυξημένην τυπικήν δύναμιν, η ουσία της συζητουμένης συμβάσεως υπερβαίνει κατά πολύ τας διατάξεις ενός Συντάγματος. Διότι η προς κύρωσιν Σύμβασις αποτελεί θέσιν ενός οροσήμου εις τον ελεύθερον ημών πολιτικόν βίον. Αφ’ ης κυρωθή αύτη, η επιχείρησις που λέγεται Ελλάς θα αρχίση παύουσα να υπάρχη και θα συγχωνευθή με τον μεγαλύτερον Οίκον, που λέγεται Ευρώπη. Εφεξής, θα παύσωμεν να αντιμετωπίζωμεν τα οικονομικά προβλήματά μας μόνοι μας και θα συνασπισθώμεν με τα κράτη της Κοινής Αγοράς διά να τα αντιμετωπίζωμεν από κοινού. Και θέλω να τονίσω, ότι όσα είπον μέχρι της στιγμής δεν αποτελούν ούτε ρητορικόν σχήμα ούτε υπερεκτίμησιν της πραγματικότητος, αλλ’ αντικειμενικήν διαπίστωσιν. […]

Διετυπώθησαν αντιρρήσεις πολλαί και σοβαραί διά την είσοδόν μας εις την Κοινήν Αγοράν και διετυπώθησαν αι αντιρρήσεις από τρεις κυρίως κατευθύνσεις. Πρώτον, από την κατεύθυνσιν των «επενδεδυμένων συμφερόντων», τα οποία βλέπουν ότι ζημιώνονται καιρίως. Δεύτερον, από θεωρητικούς οικονομολόγους και πολιτικούς προσδεδεμένους εις πεπαλαιωμένας, φοβούμαι, αντιλήψεις και θεωρίας. Και τρίτον, διετυπώθησαν αντιρρήσεις από εκείνους, οι οποίοι φοβούνται, ότι η σύνδεσίς μας με την Κοινήν Αγοράν θα έχη μοιραίως πολιτικάς συνεπείας, αι οποίαι δεν τους είναι καθόλου συμπαθείς. […]

Ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση και γι’ αυτό συνελήφθη τον Ιούνιο του 1967. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Φολέγανδρο και αργότερα στη Σύρο, απ’ όπου αφέθηκε ελεύθερος το Δεκέμβη του 1967 με την αμνηστία, μετά το βασιλικό πραξικόπημα. Το 1970 καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών σε 4,5 χρόνια φυλάκιση. Κρατήθηκε στη φυλακή μέχρι το Γενάρη 1973. Στις 19 Μαρτίου του 1978, μετά την παραίτηση Μαύρου, εκλέχτηκε πρόεδρος της ΕΔΗΚ, τίτλο τον οποίο διατήρησε μέχρι το θάνατό του, τον Οκτώβριο του έτους 1997.