Κ. Μπερτσιάς: «Θαμμένα όνειρα, ζωντανές αναμνήσεις»

Eνα αξιόλογο βιβλίο  με τίτλο“θαμμένα όνειρα, ζωντανές αναμνήσεις” που αναφέρεται στην περιοχή της κοιλάδας του Μόρνου την περίοδο πριν δημιουργηθεί η ομώνυμη  τεχνητή λίμνη μέσω της οποίας υδροδοτείται εδώ και μερικές δεκαετίες  η πρωτεύουσα της χώρας  κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Οροπέδιο” που περιλαμβάνει 18 διηγήματα με σημείο αναφοράς έναν τόπο ο οποίος, στη δεκαετία του ’70, θυσιάστηκε για να λυτρωθεί η Αθήνα από την λειψυδρία.

Συγγραφέας

του βιβλίου είναι ο κ. Κωνσταντίνος Μπερτσιάς, γνωστό και προβεβλημένο στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς.

Ο Κωνσταντίνος Μπερτσιάς είναι γέννημα και θρέμμα της ορεινής Δωρίδας. Τα πρώτα δεκαοκτώ χρόνια της ζωής του τα έζησε στο μικρό Λουτσοβιώτικο κάμπο ακριβώς δίπλα στη σύνοδο του Μόρνου και το Κοκκινοπόταμου στη θέση Μαρμαράκι.Το 1972 που ξεκίνησαν τα έργα για την κατασκευή της λίμνης του Μόρνου αναγκάστηκε μαζί με την οικογένειά του να γίνει μετανάστης στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα. Πιστεύει ακράδαντα ότι τα 18 διηγήματα του βιβλίου θα δικαιολογήσουν την λέξη μετανάστης

Ο συγγραφέας άφησε τον τόπο του αρκετά χρόνια πριν από την τελική χρήση της λίμνης για την υδροδότηση της Αθήνας. Αυτό που καταφέρνει στο βιβλίο του είναι να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη μέσα από τις περιγραφές του, άλλες με μυθιστορηματική γραφή, άλλες σε προσωπικό τόνο, καθώς αποτυπώνει όσα έζησε.

Το 1972 οι πρώτες μπουλντόζες μπαίνουν στο μικρό κάμπο του Μόρνου κοντά στο Λιδορίκι στην καρδιά της Στερεάς Ελλάδος και αρχίζουν τα έργα για την κατασκευή της τεχνητής λίμνης του Μόρνου. Το έργο είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την ύδρευση της Αθήνας όπου έχει συγκεντρωθεί ο μισός σχεδόν πληθυσμός της χώρας

Οι κάτοικοι της περιοχής που ζούσαν εκεί από πάππου προς πάππον, αναγκάστηκαν να εκκενώσων άρον-άρον τη γενέθλια γη και να αναζητήσουν νέουν τόπους για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Η δυσκολία επιβίωσης των ανθρώπων σε αυτή την κοιλάδα ουδόλως απαλύνει τον πόνο της βίαιης απομάκρυνσης από τις πατρογονικές εστίες και μάλιστα χωρίς καμιά ελπίδα επιστροφής.

Τα νερά έπνιξαν χιλιάδες στρέμματα γης αλλά δεν κατάφεραν να καταπνίξουν τα βιώματα που αποτελούν το άυλο διαχρονικό αποτύπωμα της παρουσίας των ανθρώπων σε αυτο τον τόπο.

Τα δεκαοκτώ διηγήματα αυτού του βιβλίου αποτελούν εγκώμιο προς έναν κόσμο που η λίμνη εξαφάνισε ολοσχερώς χωρίς όμως να τον σβήσει απο τις μνήμες.

Διαβάζεται ευχάριστα και σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.