Ιταλία-Εκλογές: Η Λέγκα και τα “Αδέλφια” “έσπασαν” την προεκλογική σιωπή – Αναμένεται νίκη της Δεξιάς

Το κόμμα της Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι αποφάσισε να μην σεβαστεί την καθιερωμένη, σημερινή ημέρα σιωπής, πριν τις αυριανές ιταλικές γενικές εκλογές.

“Η προεκλογική εκστρατεία της κεντροαριστεράς χαρακτηρίσθηκε από ψέματα, μίσος, θέληση να αυξηθούν οι φόροι και οι αποβιβάσεις μεταναστών”, τόνισε η Λέγκα, μέσω Instagram, και πρόσθεσε:

“Χθες το κεντροαριστερό

Δημοκρατικό Κόμμα του Λέτα έκλεισε την εκστρατεία του με αποτυχημένη συγκέντρωση, στη πλατεία του Λαού της Ρώμης, μπροστά σε σημαία της Σοβιετικής Ένωσης. Επιτέλους, μια μικρή, μεγάλη αλήθεια: θυμίζει σε όλους πιό κόμμα χρηματοδοτήθηκε με βαμμένα με αίμα, ρωσικά ρούβλια. Αύριο οι Ιταλοί θα επιλέξουν”.

Μετά την Λέγκα, και τα “Αδέλφια της Ιταλίας” της Τζόρτζια Μελόνι, αποφάσισαν να “σπάσουν” την καθιερωμένη, σημερινή προεκλογική σιωπή. Με αναφορά στο ίδιο θέμα της ανάρτησης της Λέγκα, ο εκπρόσωπος των “Αδελφών της Ιταλίας” στην βουλή, Φραντσέσκο Λολομπρίτζιντα, υπογράμμισε:

“Κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα στην χθεσινη συγκέντρωση του κεντροαριστερού Ενρίκο Λέτα, με την άδεια του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως παραδέχθηκαν οι συμμετέχοντες στην διαδήλωση, οι οποίοι κρατούσαν με ενθουσιασμό τις σημαίες. Ο περιφερειακός συντονιστής του κόμματος, Αστόρε, να διαψεύσει ότι επέτρεψε να χρησιμοποιηθούν, στην πλατεία της συγκέντρωσης, τα σύμβολα μιας αιματηρής και βίαιης δικτατορίας, η οποία προκάλεσε εκατομμύρια νεκρούς σε όλο τον κόσμο”.

Για πρώτη φορά από το 2011, θα μπορούσε να έρθει στην εξουσία στη Ρώμη μια κυβέρνηση που ανήκει σταθερά στο δεξιό φάσμα, αναφέρει η γερμανική Handelsblatt.

Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν σαφή νίκη της Meloni και των “Αδελφών της Ιταλίας”. Μαζί με το κεντροδεξιό κόμμα Forza Italia του Μπερλουσκόνι και τη Λέγκα, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια συμμαχία που θα συγκέντρωνε πάνω από τις μισές ψήφους.

Από πού προέρχεται αυτή η ακραία μετατόπιση προς τα δεξιά στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης – και ποιοι ακριβώς είναι οι ψηφοφόροι;Δεν υπάρχει πλέον πολιτικό κέντρο

Λίγο πριν από τις εκλογές, το Ίδρυμα Friedrich Ebert στη Ρώμη προσκάλεσε σε μια συζήτηση εμπειρογνωμόνων. “Πρώτα ήρθε η μεταναστευτική κρίση, μετά η κρίση της Κορόνας, μετά ο πόλεμος στην Ουκρανία”, λέει η Σοφία Βεντούρα, πολιτική επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια.

Αυτή η διαδοχή κρίσεων οδήγησε σε “άγχος και κακουχία” στον πληθυσμό. “Και αυτό οδήγησε στην άνοδο των λαϊκιστικών δυνάμεων”, είναι πεπεισμένος ο Ventura.

Η ιταλική δεξιά διαθέτει επίσης μια ηγεσία που μπορεί να δηλώσει αξιόπιστα με απλά μηνύματα: “Θα σας φροντίσουμε σε όλες αυτές τις κρίσεις”. Συνολικά, λέει, υπάρχει μια έξαρση των δεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, όπως στη Σουηδία ή τη Γαλλία. “Ο Μελόνι έχει πηδήξει σε αυτό το άρμα”.

Αλλά η δύναμη της Δεξιάς είναι επίσης η αδυναμία της Αριστεράς. Ήταν το Κίνημα Πέντε Αστέρων, με τις εσωκομματικές του διαμάχες, που προκάλεσε την παραίτηση του πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι τον Ιούλιο – και τη διάλυση του “συνασπισμού εθνικής ενότητας”.

Το κεντροαριστερό μπλοκ είναι εντελώς διχασμένο, ενώ τα δεξιά κόμματα εμφανίζονται ως ένα. Το σοσιαλδημοκρατικό PD, το οποίο βρίσκεται στη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις πίσω από το Fratelli d’Italia, έχει χάσει πολλούς από τους κλασικούς ψηφοφόρους του πυρήνα του προς τη Δεξιά τα τελευταία χρόνια: Οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι που ζουν εκτός των μεγάλων πόλεων αισθάνονται πλέον πιο οικεία με τη Λέγκα και το FDI.

Το πολιτικό κέντρο είναι σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτο. Στη δεκαετία του ’90, υπήρχε ακόμη ένα κέντρο που διεκδικούσε ο Μπερλουσκόνι ειδικότερα για τον εαυτό του. Τότε ο μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης αναγνώρισε το δυναμικό της δεξιάς: “Είναι ο ιδρυτής της κεντροδεξιάς, κυριαρχεί σε αυτό το μπλοκ εδώ και 20 χρόνια”, λέει ο Λορέντζο ντε Σίο, πολιτικός επιστήμονας στο Luiss της Ρώμης. Για περισσότερες από δύο δεκαετίες τώρα, υπάρχει αυτή η διαίρεση σε ένα αριστερό και ένα δεξιό μπλοκ – “και δεν υπήρχε σχεδόν καμία κίνηση μεταξύ αυτών των μπλοκ”.

Στο δεξιό στρατόπεδο, ωστόσο, οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι έχουν αλλάξει. Πρώτα ο Ματέο Σαλβίνι και η Λέγκα του ξεπέρασαν τον Μπερλουσκόνι στις δημοσκοπήσεις, σήμερα ο Μελόνι είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Επίσης, επειδή, σε αντίθεση με τους δύο εταίρους της στη συμμαχία, δεν συμμετείχε στην κυβέρνηση Ντράγκι, αλλά μπόρεσε να διακριθεί ως αρχηγός της αντιπολίτευσης.

Για τους ψηφοφόρους που θέλουν να διαμαρτυρηθούν με την ψήφο τους κατά της σημερινής κυβέρνησης ή της αυστηρής πολιτικής Κορόνα, υπάρχει επομένως πραγματικά μόνο το κόμμα του Μελόνι.

“Την παρακολουθούσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εδώ και πολύ καιρό, ήθελα επιτέλους να τη δω ζωντανά”, εξηγεί η Flora Buona στη συνάντηση για την προεκλογική εκστρατεία της Meloni στη Γένοβα. Ο 39χρονος θεωρεί σημαντικό το γεγονός ότι η Meloni αντιτίθεται στην επιστροφή του υποχρεωτικού εμβολιασμού, ο οποίος υπήρχε ακόμη και πέρυσι σε ορισμένα επαγγέλματα.

Εξίσου σημαντική, είπε, ήταν η θέση του Meloni κατά της επαναφοράς του “πράσινου πάσου”, του πιστοποιητικού 3G που χρειαζόταν για μήνες για να συμμετάσχει κανείς στη δημόσια ζωή. “Όλοι μιλούν πάντα για φασισμό, αλλά αυτά ήταν ακριβώς φασιστικά μέτρα που έλαβε η κεντροαριστερή κυβέρνηση”, λέει η Buona.

Περισσότεροι μη ψηφοφόροι από ό,τι αναμενόταν ποτέ

Το δεξιό εκλογικό σώμα είναι πολύ ποικιλόμορφο στην Ιταλία – επίσης επειδή υπάρχουν έντονες περιφερειακές διαφορές. Ο φτωχότερος νότος και οι νησιωτικές περιοχές της Σαρδηνίας και της Σικελίας είχαν πάντα την τάση να ψηφίζουν αριστερά, ενώ ο οικονομικά ισχυρός βορράς είχε πάντα την τάση να ψηφίζει δεξιά.

Στο Βένετο, τη Λομβαρδία ή το Πιεμόντε, η Λέγκα ειδικότερα είναι ισχυρά εδραιωμένη. Όταν ακόμη ονομαζόταν “Lega Nord”, ζητούσε την απόσχιση των πλούσιων βόρειων περιοχών. Θεωρείται εκεί ως το κόμμα των μεσαίων τάξεων και πολλές γυναίκες επιχειρηματίες και αφεντικά εταιρειών το συμπαθούν. Η πιο ριζοσπαστική Λέγκα, την οποία ο ηγέτης του κόμματος Σαλβίνι καλλιεργεί εδώ και χρόνια -με λεκτικές επιθέσεις κατά των μεταναστών και των μειονοτήτων- είναι λιγότερο δημοφιλής στην περιοχή.

Ένας παράγοντας για τη στροφή προς τα δεξιά είναι πιθανώς και η γενική απογοήτευση από την πολιτική. Οι ειδικοί αναμένουν ιστορικά χαμηλή συμμετοχή, 65 έως 70%.

Περίπου πέντε εκατομμύρια Ιταλοί, σύμφωνα με εκτιμήσεις, δεν θα ψηφίσουν απλώς και μόνο επειδή ζουν πολύ μακριά από την εκλογική τους περιφέρεια. Πρόκειται για ένα σημαντικό μειονέκτημα του συστήματος: στην Ιταλία, η επιστολική ψήφος είναι διαθέσιμη μόνο στους ψηφοφόρους που ζουν στο εξωτερικό. Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν ότι η FDI του Meloni θα κερδίσει περίπου το 25% των ψήφων. Μόνο ένα κόμμα θα ήταν μεγαλύτερο από αυτό: οι μη ψηφοφόροι.

“Θα προτιμούσα να μην σας πω τι ψηφίζω”, μουρμουρίζει ένας οδηγός ταξί στη Ρώμη. Μια μικρή παύση, και μετά παραδέχεται ήσυχα: “Meloni”. Έχει ήδη δοκιμάσει τα πάντα, λέει: Μπερλουσκόνι, τα αριστερά Πέντε Αστέρια, η Λέγκα. “Τίποτα από αυτά δεν λειτούργησε.” Δεν είναι ούτε ρατσιστής ούτε φασίστας: “Μα γιατί να μην τη δοκιμάσουμε;”, ρωτάει ο άντρας γύρω στα σαράντα.

Είναι ένα επιχείρημα που ακούγεται συχνά: γιατί να μην δοκιμάσετε κάτι εντελώς καινούργιο; Και αν δεν πετύχει, είναι μόνο το μισό κακό: “Οι κυβερνήσεις μας δεν θα αντέξουν περισσότερο από ένα ή δύο χρόνια ούτως ή άλλως”, λέει ο ταξιτζής και γελάει.