Η αλήθεια για το Πολυτεχνείο: Ζει ελεύθερο, “άναρχο”, χωρίς “ιδιοκτήτες” και λιτανείες

Πολλοί…εξ αδιαιρέτου ιδιοκτήτες εμφανίζονται στο Πολυτεχνείο όλα τα χρόνια μετά το 1973…

…Άλλοι επιχειρούν με αναπαραστάσεις των γεγονότων να πείσουν πως είναι κληρονόμοι και  άλλοι πάνε σαν τις …τεθλιμμένες χήρες με λουλούδια για να πείσουν πως δικαιούνται μεριδίου…

…Το Πολυτεχνείο ΕΓΙΝΕ. Δεν γίνεται.

…Στις συνθήκες της τότε εποχής ήταν μεγάλο. Σήμερα όμως ζούμε άλλη εποχή. Δεν υπάρχει ΕΣΣΔ, υπάρχει Πούτιν, η Κίνα

είναι οικονομική υπερδύναμη και ζει τον δικό της καπιταλισμό με τον “μανδύα” του Κόμματος, η Ελλάδα συμμάχησε με το Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι “βλέπουν”  προς Τουρκία μεριά και τέλος, οι ΗΠΑ έχουν γίνει “κολλητές” στη γεωπολιτική σκακιέρα με την Ελλάδα, που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ναι, το Πολυτεχνείο ανήκει σε ΟΛΟΥΣ ως προς τα μηνύματα της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και των Αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη που έστειλε…

…Προέκυψε από πρόσωπα νέων, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ Αριστεροί και Δημοκράτες χωρίς ταμπέλες. Και ήταν αυτοί που μπήκαν μπροστά, σαν αριθμός  “μειοψηφία”, με πρωταγωνιστές φοιτητές (αντίδραση στη Νομική ήδη από τον Φεβρουάριο του 1973), τις μέρες και ώρες που τα εκατομμύρια των “πολλών”, επωνύμων και ανωνύμων της  οικονομικής και κοινωνικής ζωής έκαναν τις δουλειές τους, διασκέδαζαν και έβλεπαν στην TV ποδόσφαιρο, bingo με Νίκο Μαστοράκη, Άγνωστο Πόλεμο που είχε τηλεθέαση πάνω από 80% και …Κοκορόμυαλη…

Αλλά και μεταξύ των “πολλών”, όσοι είχαν άποψη (όχι δράση) κατά της δικτατορίας, αν εξαιρέσουμε ελάχιστους επώνυμους και όσους είχαν εξοριστεί ή φυλακιστεί, με καθόλου καλό μάτι δεν είχαν δει τα γεγονότα του Νοέμβρη.  Ελάχιστοι από αυτούς έσπευσαν να βοηθήσουν πραγματικά…

…Αντιδικτατορικές οργανώσεις, από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό (κυρίως φοιτητές στην Ιταλία) “μπήκαν από το παράθυρο” στο Πολυτεχνείο, ΜΕΤΑ την καταστολή της εξέγερσης…

…Και πολλές από αυτές, κυρίως πρόσωπα ηγετικά,  εκμεταλλεύτηκαν το Πολυτεχνείο …δεόντως, εξαργυρώνοντας την παρουσία τους εκεί με πολιτικές καριέρες που έχτισαν για τους εαυτούς τους, δίνοντας ώθηση κοινωνική και οικονομική ακόμα και στα παιδιά τους. 

…Η  εξέγερση, για να μην ξεχνιόμαστε και κυρίως για να μην παραμυθιαζόμαστε,  δεν έφερε τη δημοκρατία. Την εκμεταλλεύτηκε το καθεστώς και την έκανε “πάτημα” για να διώξει τον light δικτάτορα Παπαδόπουλο και να φέρει στη θέση του τον “σκληρό” Ιωαννίδη, έργο της παρέας του οποίου ήταν και το ανόητο πραξικόπημα στην Κύπρο κατά του Μακαρίου, που οδήγησε στην τούρκικη εισβολή. 

Αυτή είναι η αλήθεια, είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει στα σημερινά κόμματα.

Το Πολυτεχνείο 1973 δεν ξαναγίνεται. Πέρασε στην Ιστορία.

 Άλλα Πολυτεχνεία, με σύγχρονα αγωνιστικά αιτήματα, θα υπάρξουν “στο δρόμο του Νοέμβρη”.  Όμως, οι λιτανείες του παλιού, “μυρίζουν” θρησκοληψία.

Βασίλης Βαλαμβάνος, [email protected]