Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

Επί μήνες τώρα, οι Θεσσαλονικιοί βομβαρδιζόμαστε από έναν ανελέητο
πόλεμο προπαγάνδας σχετικά με το νερό της πόλης μας. Ένα ετερόκλητο
μέτωπο από συνδικαλιστές, δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους που
αναζητούν κομματική στήριξη, κρατικοδίαιτους εργολάβους, μέχρι και
Γερμανικές κόντεψε να μας πείσει ότι
κινδυνεύουμε να χάσουμε το πολυτιμότερο δημόσιο αγαθό, το νερό.

Πριν λίγες μέρες τολμήσαμε να πούμε μερικές αλήθειες που μέχρι σήμερα
κανείς δεν είχε το κουράγιο να πει. Ταράξαμε τα νερά. Η ανταπόκριση
ήταν εντυπωσιακή. Λίγες μέρες αργότερα, ο Δήμαρχος Γιάννης

· Η διαχείριση του νερού δεν είναι εύκολη υπόθεση,

· το μάνατζμεντ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σε όλον τον
κόσμο είναι πιο αποτελεσματικό, και

· σημασία δεν έχει σε ποιόν ανήκει η εταιρεία, αλλά ποιος
καθορίζει τις τιμές.

Όπως μόνο αυτός θα μπορούσε να το πει: .

Επειδή για πολλούς μήνες ακουγόταν μόνο η προπαγάνδα των κρατικιστών,
εμείς δεν θα σταματήσουμε να γράφουμε τη γνώμη μας και να αναπτύσσουμε
τα επιχειρήματα υπέρ της αποκρατικοποίησης. Ας γίνουμε κουραστικοί,
αρκεί να υπάρξει κάποια ισορροπία στην ενημέρωση.

Το νερό, λοιπόν, δεν παραχωρείται, ΔΕΝ πουλιέται. Παραμένει περιουσία
του Ελληνικού λαού. Επίσης ΔΕΝ πουλιούνται οι υποδομές και τα δίκτυα.
ΔΕΝ πουλιούνται τα αντλιοστάσια, οι αγωγοί ύδρευσης και αποχέτευσης,
τα διυλιστήρια, οι βιολογικοί καθαρισμοί. Για τον απλούστατο λόγο ότι
δεν ανήκουν στην ΕΥΑΘ! Ανήκουν σε ξεχωριστή εταιρεία, την ΕΥΑΘ Παγίων
που παραμένει 100% κρατική, όπως είναι σήμερα. Ακόμη και οι επενδύσεις
που θα κάνει ο ιδιώτης, στο τέλος της σύμβασης θα αποτελούν κι αυτές
περιουσία του Ελληνικού λαού! Το μόνο πράγμα που παραχωρείται στον
ιδιώτη είναι το πλειοψηφικό πακέτο της εταιρείας που διαχειρίζεται τις
υπηρεσίες ύδρευσης.

Τις τιμές μετά την αποκρατικοποίηση θα τις καθορίζει η ρυθμιστική
αρχή, δηλαδή η Ειδική Γραμματεία Υδάτων. Το πλαίσιο της τιμολογιακής
πολιτικής θα περιγράφεται ρητά στη σύμβαση παραχώρησης. Ήδη, ο
Υπουργός Οικονομικών έχει δηλώσει ότι για την πρώτη πενταετία της
σύμβασης οι τιμές θα κινηθούν καθοδικά.

Αυτό δεν αποτελεί ευχολόγιο. Είναι μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνει
η Ευρωπαϊκή εμπειρία. Ανάμεσα στις 30 μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης
υπάρχουν πολλές με ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης όπου οι τιμές είναι
φθηνότερες από άλλες με κρατικές ή δημοτικές επιχειρήσεις. Για
παράδειγμα, η Βαρκελώνη και το Μιλάνο, με ιδιωτικές εταιρείες, πουλούν
το νερό φθηνότερα από την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Αντίθετα, ανάμεσα
στις πόλεις με το ακριβότερο νερό στην Ευρώπη είναι και οι
περισσότερες Γερμανικές πόλεις, όπου η διαχείριση ανήκει στους δήμους.
Ας τα βλέπουν αυτά κάποιοι που μας έφεραν στη Θεσσαλονίκη Γερμανικές
για να μας πουν τι πρέπει να κάνουμε με
το νερό μας.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι και η
καλύτερη συντήρηση του δικτύου και ο περιορισμός των διαρροών. Στο
Παρίσι για παράδειγμα, που συχνά αναφέρεται σαν περίπτωση αποτυχημένης
ιδιωτικοποίησης, ο ιδιώτης διαχειριστής της εταιρείας ύδρευσης
περιόρισε τις διαρροές στη διάρκεια της 25ετούς σύμβασης από 22% σε
3%. Το αντίστοιχο ποσοστό στη Θεσσαλονίκη σήμερα είναι 26%, αν και
πολλοί πιστεύουν ότι είναι ακόμη υψηλότερο.

Επενδύσεις όμως χρειάζονται όχι μόνο για τη συντήρηση και αναβάθμιση
του δικτύου αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος. Έργα όπως οι
βιολογικοί καθαρισμοί έχουν μείνει πίσω. Οι εκτιμήσεις μιλούν για 700
εκατομμύρια επενδύσεων στην επόμενη εικοσαετία. Που θα βρεθούν αυτά τα
λεφτά; Από τα κέρδη της ΕΥΑΘ δεν βγαίνουν. Μήπως θα τα βάλουν οι Δήμοι
που δεν έχουν λεφτά να συντηρήσουν τα απορριματοφόρα; Ο ιδιώτης
επενδυτής όμως θα υποχρεωθεί από τη σύμβαση να προχωρήσει στις
επενδύσεις. Διαφορετικά δεν θα πάρει τη διαχείριση. Τόσο απλά!

Και μιας και αναφερθήκαμε στου δήμους, που διεκδικούν ξαφνικά τη
διαχείριση της εταιρείας μέσω διαδημοτικής επιχείρησης ύδρευσης, το
πρόβλημα δεν μόνο είναι ότι δεν έχουν τα λεφτά. Το βασικό είναι ότι
δεν έχουν την τεχνογνωσία. Όπως είπε προχθές και ο Γιάννης Μπουτάρης,
η ύδρευση δεν είναι μια ακόμη δημοτική υπηρεσία. Απαιτεί εξειδίκευση
και know how. Αυτά ακριβώς που διαθέτουν οι δυο υποψήφιοι επενδυτές:
Εμπειρία στη διαχείριση των υδάτινων πόρων και της αποχέτευσης. Ας μην
ξεχνάμε ότι οι δυο ξένες εταιρείες που κατέβηκαν στο διαγωνισμό (που
κάποιοι θέλουν να τις παρουσιάζουν σαν αεριτζήδες και σπεκουλαδόρους)
μεταξύ τους διαχειρίζονται το νερό σε μερικές από τις μεγαλύτερες
πόλεις της Μεσογείου, που βέβαια αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα
με τη δική μας.

Αντίθετα η εμπειρία των δημοτικών εταιρειών ύδρευσης στην υπόλοιπη
Ελλάδα μας προδιαθέτει για τα χειρότερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της
ίδιας της Ένωσης Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης (ΕΔΕΥΑ),
το νερό που αντλείται και δεν τιμολογείται, δηλαδή οι απώλειες του
δικτύου των δημοτικών επιχειρήσεων, ξεπερνά το 40%, έναντι 22,16% της
ΕΥΑΘ και 26,02% της ΕΥΔΑΠ, ποσοστά που είναι ήδη εξαιρετικά υψηλά.

Τι σημαίνουν λοιπόν αυτές οι επενδύσεις που θα αναλάβει να
πραγματοποιήσει ο ιδιώτης;

· Βελτίωση της αποτελεσματικότητας της εταιρείας,

· μικρότερη σπατάλη του νερού (αυτού ακριβώς που υποτίθεται
ότι θέλουν να σώσουν οι υπέρμαχοι της σημερινής κατάστασης),

· προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα του Θερμαϊκού,

· πιθανότατα νέες προσλήψεις στην ΕΥΑΘ που σήμερα είναι υποστελεχωμένη

· ζεστό χρήμα και νέες θέσεις εργασίας στην πόλη και ιδιαίτερα
στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις

Ιδιαίτερα τα δυο τελευταία τα υποβαθμίζουν σκόπιμα διάφοροι
εργατοπατέρες που ισχυρίζονται ότι οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ, αλλά και η
τοπικές επιχειρήσεις θα πληγούν αν αποκρατικοποιηθεί η ΕΥΑΘ. Έφθασαν
μάλιστα στο σημείο να κινδυνολογούν διαδίδοντας ότι η ιδιωτικοποίηση
θα φέρει απολύσεις και μειώσεις μισθών! Στου κρεμασμένου το σπίτι δεν
μιλάνε για σχοινί.