ΓΝΩΜΗ: Οι πρώην εργαζόμενοι σε εκδοτική επιχείρηση και οι ανακοπές των τραπεζών

των Αλέξιου Παπασταύρου

και Ασπασίας Μάλλιου*

Εσχάτως απασχολεί την επικαιρότητα η άσκηση ανακοπών από πιστώτριες τράπεζες κατά εκδοτικής επιχείρησης (εφημερίδα) και του  πίνακα διανομής  εκπλειστηριάσματος ακινήτου της. Υπάρχει αντίδραση, καθώς οι ανακοπές φέρονται να έχουν ως συνέπεια την καθυστέρηση της εξόφλησης των δεδουλευμένων 800 περίπου πρώην εργαζομένων της επιχείρησης.

Κατά το Σύνταγμα, καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, τα οποία είναι μόνα αρμόδια να απονέμουν δικαιοσύνη. Επομένως, σημασία έχουν οι δικαστικές αποφάσεις και όχι οι όποιες απόψεις πολιτικών, συνδικαλιστών, νομικών ή ακόμη και των υπογραφόντων, αδιάφορα αν είναι ορθές ή εσφαλμένες, αρεστές σε πολλούς ή σε λίγους, γοητευτικές ή αποκρουστικές.Τα δικαστήρια ουσίας έχουν εκδώσει αντιφατικές αποφάσεις επί των νομικών ζητημάτων που τίθενται με τις ως άνω ανακοπές, η άρση των οποίων κατά το δικανικό μας σύστημα γίνεται μόνο με απόφαση του Αρείου Πάγου. Ο τελευταίος, παρά το γεγονός ότι έχει ενώπιον του ασκηθεί σχετική αίτηση αναίρεσης, δεν έχει ακόμη εκδώσει απόφαση, η οποία πάντως αναμένεται εντός του 2021.Αν κάποια τράπεζα επιλέξει να μην ασκήσει ανακοπή ή/και να παραιτηθεί από ασκηθείσα (π.χ. λόγω πίεσης) δεν θα έχει προασπίσει αποτελεσματικά τα συμφέροντα της. Αν μάλιστα με βάση την αναμενόμενη διαμόρφωση της νομολογίας, τυχόν κριθεί ότι η ανακοπή της θα μπορούσε να είχε οδηγήσει στην είσπραξη σημαντικών ποσών, τότε σε βάρος της διοίκησης της ανοίγουν τα ζητήματα αφενός της απόδοσης ποινικής κατηγορίας για απιστία του άρθρου 390 ΠΚ και δη στην κακουργηματική της μορφή και αφετέρου της άσκησης σε βάρος της και από την ίδια την τράπεζα, αγωγής αποζημίωσης για τη ζημία που τυχόν της προκάλεσε.Τα παραπάνω ισχύουν κατά μείζονα λόγο για τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του δημοσίου και της Ε.Ε.Πάντως, η υφιστάμενη αντιδικία δεν αναμένεται πολύχρονη. Η δε πολύχρονη καθυστέρηση εξόφλησης των δεδουλευμένων των πρώην εργαζομένων της εφημερίδας δεν οφείλεται στις πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες μέχρι σήμερα δεν προέβησαν ούτε και μπορούσαν άλλωστε να προβούν σε οιαδήποτε ενέργεια καθυστέρησης.  Αντιθέτως, οφείλεται σε κενά του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου (σ.σ.: επιβάλλεται ο άμεσος εκσυγχρονισμός του) και πάντως σε επιλογές της πρώην εργοδότριάς τους.

Με βάση τα δεδομένα αυτά, που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, η άσκηση ανακοπών από τις πιστώτριες τράπεζες όχι μόνον επιτρέπεται αλλά και επιβάλλεται.

Άλλωστε, αν οι τράπεζες παραιτηθούν των ανακοπών και μεταγενεστέρως προκύψει ότι θα είχαν γίνει δεκτές, το πρακτικό αποτέλεσμα θα είναι να έχουν εισπράξει οι 800 πρώην εργαζόμενοι της εφημερίδας χρήματα που κανονικά δεν θα έπρεπε να τους έχουν καταβληθεί.  Ζημιωθείς θα είναι ο Έλληνας φορολογούμενος, καθώς δικά του χρήματα θα έχουν καταλήξει σε ιδιώτες που δεν τα δικαιούνταν.

Συμπερασματικά, όταν θα αφήσουμε τα δικαστήρια, απερίσπαστα και ανεξάρτητα, να εκτελούν τη συνταγματική τους αποστολή και θα σταματήσουμε όλοι (συμπεριλαμβανομένων κομμάτων, βουλευτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων κλπ) να προσπαθούμε να προκαταλάβουμε την κρίση τους, τότε πράγματι ο εγγυητικός ρόλος της δικαιοσύνης θα έχει εξυπηρετήσει την αρχή του κράτους δικαίου.

*Οι Α. Παπασταύρου και Α. Μάλλιου είναι εταίροι της δικηγορικής εταιρείας «ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ – ΒΕΚΡΗΣ» (www.potamitisvekris.com).