Rothschild: Το Grexit είναι καταστροφή και δεν πρόκειται να συμβεί

Ακόμη και την στιγμή που στην ευρωζώνη εισέρχονται νέες χώρες, κάποιες άλλες μπορεί να φύγουν, αναφέρει σε ανάλυσή της με ημερομηνία 12 Ιανουαρίου η Edmond de Rothschild.

Όπως εξηγεί, το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχει κανείς στο μυαλό το, είναι να μην συνδέει το ρίσκο στάσης πληρωμών από την Ελλάδα και της εξόδου από την ευρωζώνη. Ενώ μια στάση πληρωμών είναι σχετικά διαχειρίσιμη, μια έξοδος της Ελλάδας

«Η Ελλάδα σωστά πιστεύει ότι θα πρέπει να προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών του χρέους της. Ήδη το έκανε αυτό το 2012 αλλά ο λόγος χρέους ως προς το ΑΕΠ διαμορφώνεται στο 179%. Όλοι συμφωνούν ότι αυτό το επίπεδο είναι μη βιώσιμο. Η Merkel το ξέρει αυτό επομένως το σχόλιά της ότι ένα Grexit είναι ανέφικτο, μοιάζει περισσότερο με μια πολιτική δήλωση παρά με μια οικονομική διαπίστωση. Ορισμένοι το έχουν ξεχάσει, αλλά ο λόγος που δεν οργανώθηκε μια ελληνική χρεοκοπία το 2010, ήταν για να σωθούν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες (κυρίως οι γερμανικές). Έκτοτε, έχουν μειώσει τις θέσεις τους χωρίς να υποστούν μεγάλες ζημιές».

Από το 2012 και μετά, συνεχίζει η Rothschild, το χρέος της Ελλάδας βρίσκεται κυρίως σε ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και στο ΔΝΤ. Για να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος μεταξύ 60%-120%, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρότεινε μια αθέτηση πληρωμών για τα δύο τρίτα του (χρέους) του επισήμου τομέα. «Εδώ είναι που το πρόβλημα του ελληνικού χρέους γίνεται πολιτικό».

Η Ελλάδα δεν έχει εφαρμόσει όλες τις μεταρρυθμίσεις που ζήτησε η τρόικα. Αλλά πρέπει κανείς να παραδεχθεί ότι οι απαιτήσεις ήταν αδικαιολόγητα σκληρές. Η οικονομική βοήθεια που παρασχέθηκε τα τελευταία χρόνια από την τρόικα, δεν ήταν δώρο: ήταν μια σειρά δανείών που έχουν προστεθεί στο φορτίο χρέους της Ελλάδας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, δεν έχει πρόθεση να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Η επιστροφή σε μια υποτιμημένη δραχμή θα ήταν ένα εφιαλτικό σενάριο, από τη στιγμή που η Ελλάδα εισάγει τέσσερις φορές περισσότερα από όσα εξάγει.

Ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα οδηγούσε σε διάσπαση του ίδιου του ευρώ, μέσω του domino effect. Θα ήταν ελεγχόμενη αλλά θα προκαλούσε τεράστια ζημιά. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα μπορούσε να έλθει στο τέλος. Τα μέλη του ευρώ θα πλήρωναν υψηλό τίμημα καθώς θα έπρεπε να επαναφέρουν τα εθνικά τους νομίσματα στο μέσον της ύφεσης.

«Αυτό που δεν θα πρέπει να υποτιμούμε είναι ότι ένα Grexit θα μπορούσε να δημιουργήσει συστημικό ρίσκο , και ακόμη να προκαλέσει μια κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος μέσω ενός bank run. Οι καταθέτες στην ευρωζώνη (όχι μόνο οι Έλληνες) θα σχημάτιζαν ουρά για να μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, ή απλώς να πάρουν τα χρήματά τους σε ρευστό».

Στην περίπτωση ενός Grexit, σε αντίθεση με την περίπτωση της αθέτησης πληρωμών, οι τράπεζες δεν θα υποστούν μόνο ζημιές στα βιβλία τους αλλά επίσης θα δουν τα assets τους να εξαφανίζονται. Δεν θα μπορούν να ανακεφαλαιοποιηθούν από τις κυβερνήσεις τους διότι αυτό θα σήμαινε διοχέτευση τρισεκατομμυριων ευρώ για να αντισταθμιστεί η φυγή κεφαλαίων. Κανένας δημόσιος οργανισμός δεν έχει αυτά τα χρήματα. Οι αρχές θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο για να σταματήσουν αυτή την μετάδοση.

«Ο μόνος τρόπος για να επιτραπεί σε ένα μέλος να εγκαταλείψει την ευρωζώνη είναι πρώτα από όλα, να καταστεί το χρέος αμοιβαίο και να ιδρυθεί μια δημοσιονομική ένωση με δεσμευτικούς κανόνες. Τοτε μόνο θα μπορούσε μια χώρα να φύγει από το ευρώ χωρίς να βάλει τα υπόλοιπα μέλη σε κίνδυνο. Η έξοδος λοιπόν είναι μια εύκολη πολιτική απόφαση, θεωρητικά, αλλά είναι γεμάτη δυσκολίες όταν πρόκειται να εφαρμοστεί.

«Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, όπως και η κατάρρευση της Lehman Brothers, θα προκαλούσε ένα ισχυρό πλήγμα στο διεθνές τραπεζικό σύστημα. Για αυτό, με κίνδυνο να φανούμε θρασείς, θεωρούμε ότι ένα Grexit θα ήταν καταστροφικό για τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Δεν πρόκειται να συμβεί».